نتیجه هشت سال سیاستگذاری دولتی که با استفاده گسترده از هنرمندان روی کار آمده بود، نارضایتی همه طیف‌های سینمایی از آخرین جشنواره فجر درحال برگزاری توسط این دولت است!
سی و نهمین جشنواره فیلم فجر از اوائل هفته آینده آغاز خواهد شد؛ جشنواره‌ای که هر سال با حواشی و انتقادات و اعتراض‌هایی به ویژه در زمان اهدای سیمرغ‌ها مواجه می‌شد؛ اما ویژگی خاص جشنواره فجر امسال این است که یک هفته مانده به آغاز این جشنواره، همه طیف‌های سینمایی کشور به آن معترض شده‌اند. از فیلمسازان جریان انقلاب گرفته تا شبه‌روشنفکران و تجاری‌سازها؛ همه به نحوه برگزاری سی‌ونهمین جشنواره فیلم فجر انتقاد دارند! رویکرد خنثی و غیرانقلابی –و بعضا در تضاد با ارزش‌های انقلابی- در جشنواره‌ای که از مهم‌ترین جشن‌های سالگرد پیروزی انقلاب محسوب می‌شود تا حذف بسیاری از فیلم‌ها و نادیده گرفتن خطرات ناشی از برگزاری فیزیکی جشنواره فجر، از محورهای انتقادات این سینماگرها است. اصرار دولت دوازدهم به برگزاری جشنواره فیلم فجر در دوران شیوع کرونا، آن هم با حضور هنرمندان، اهالی رسانه و مردم، یکی از محورهای اعتراض است؛ درحالی که تقریبا همه جشنواره مهم سینمایی در جهان، یا لغو شده و یا به تأخیر افتاده‌اند، مدیران سینمایی دولت، بر برگزاری جشنواره فجر در همان زمان همیشگی تأکید کردند. بسیاری از کارشناسان معتقدند که دلیل پافشاری دولت به برگزاری جشنواره فیلم فجر سی‌ونهم در این شرایط، فراسینمایی و با مقاصد سیاسی و اقتصادی است؛ به ویژه اینکه آخرین جشنواره‌ای است که توسط این دولت برگزار می‌شود. اما آخرین جشنواره فیلم فجر در دست برگزاری توسط دولت حسن روحانی، عملا با بیشترین اعتراض و انتقاد از سوی طیف‌های مختلف سینمایی کشورمان همراه شده است.
بی هویتی و فاصله‌گذاری با شاخص‌های آرمانی و در عین حال، اتخاذ رویکردی محافظه‌کارانه در نحوه سیاستگذاری و اجرای جشنواره فیلم فجر توسط دولت دوازدهم، باعث افت هر ساله این جشنواره در این دولت بوده است و به نظر می‌رسد که آخرین جشنواره توسط دولت روحانی به ضعیف‌ترین جشنواره فجر در همه ادوار تبدیل شود.