سبحان محقق
حضور و عملیات تروریستی نیروهای آمریکایی در عراق، برای مردم این کشور به امری غیرقابل تحمل تبدیل شده است و با توجه به اتفاقات خونین اخیر، این احتمال وجود دارد که خود گروه‌های مقاومت راسا وارد عمل شوند و حملات علیه پایگاه‌های آمریکایی را آغاز کنند.
مردم عراق از یک طرف می‌دانند که حملات خونین اخیر داعش در بغداد و استان شمالی صلاح‌الدین، که به قیمت جان 43 عراقی منجر شد و بیش از 110 زخمی بر جای گذاشت، با حمایت و مدیریت آمریکا انجام گرفته است. این توطئه به قدری مبرهن و آشکار بوده است که کارشناسان عراقی و منطقه‌ای، نسبت به اجرای آن، هشدار داده بودند. عراقی‌ها خیلی زود فهمیده‌اند که «جو بایدن» رئیس‌جمهور جدید آمریکا، هیچ فرقی با رئیس‌جمهور قبلی این کشور ندارد و نمی‌خواهد به اراده ملت عراق توجهی بکند و به آن احترام بگذارد. از طرف دیگر، انفعال شدید دولت «مصطفی کاظمی» در برابر آمریکا، صبر و بردباری مردم و گروه‌های عراقی را به آخر رسانده است.
تحولات این روزهای عراق بسیار شبیه اتفاقاتی است که مردم ایران در یک سال و نیم پس از انقلاب اسلامی (1357) آنها را تجربه کرده‌اند؛ در آن زمان، علی‌رغم اینکه در کشور ایران، انقلاب ضدآمریکایی بزرگی رخ داده بود، دولت موقت تلاش می‌کرد شرایط انقلابی را نادیده بگیرد و راه خودش را برود. مردم در خیابان‌ها شعار «مرگ بر آمریکا» سر می‌دادند، اما دولت موقت در پشت پرده، سرگرم مذاکره و رایزنی با آمریکا بود! همین شکاف میان مردم و دولت موقت، که روز به روز هم افزایش می‌یافت، باعث شد که دولت موقت در پی تسخیر لانه جاسوسی(سفارت آمریکا)، استعفا کند و جای آن را یک دولت انقلابی و منبعث از اراده انقلابی مردم، بگیرد. آن موقع بود که پای آمریکا به‌طور کامل از ایران قطع شد و کشورمان از سیاست‌های استکباری و مداخله‌جویانه واشنگتن رهایی یافت. شرایط آن روز ایران، شرایط امروز عراق است؛ مردم تظاهرات میلیونی راه می‌اندازند، علیه آمریکا شعار می‌دهند، خواستار خروج اشغالگران تروریست آمریکایی از کشورشان هستند و صدای اعتراض خود را به شیوه‌های مختلف، به گوش مقامات عراقی رسانده‌اند. اما دولت ساز خودش را می‌زند و راه خودش را می‌رود، و این نادیده گرفتن احساسات مردم عراق، تا آنجاست که وزیر خارجه عراق اخیرا گفته است که مردم عراق به حضور نیروهای خارجی در خاک خود نیاز دارند! کاظمی در ارتباط با مطالبات مردم عراق، به‌گونه‌ای عمل می‌کند که انگار مردم اصلا چنین مطالبه‌ای ندارند و یا مطالبه آنها، چیز دیگری است.
اما، در میان نهادهای حکومتی، تنها این پارلمان عراق بود که خیلی زود با مطالبه بزرگ مردم همسو شد و قاطعانه در مقابل آمریکا قرار گرفت. پارلمان این کشور روز 15 دی سال گذشته، با تصویب طرح خروج همه نیروهای خارجی از خاک عراق، به احساسات ضدآمریکایی مردم، پاسخ مثبت داد.
در هر حال، شرایط موجود برای مردم عراق غیرقابل تحمل شده است. هر چند نمی‌توان دقیقاً پیش‌بینی کرد که عراقی‌ها تا کجا وضع کنونی را تحمل می‌کنند، ولی چیزی که عیان است این است که اوضاع جاری، انفجاری است.
با این تفاصیل، دورنمای عراق تا حدود زیادی، قابل پیش‌بینی است و به‌ویژه، از هم اکنون می‌توان سه چیز را پیش‌بینی کرد: اول اینکه حملات گروه‌های عراقی علیه منافع آمریکا، شدید‌تر و گسترده‌تر از قبل خواهد شد، دوم؛ شکاف میان دولت و مردم، روز به روز بیشتر می‌شود، و سوم؛ بایدن در عراق گزینه‌های زیادی ندارد و از آنجا که کشورش توان یک جنگ جدید را ندارد، مجبور است نظامیان را از خاک عراق بیرون بکشد.
کلام آخر اینکه، سیاست در عراق تابعی از شرایط داخلی این کشور است و جریان‌های محافظه‌کار و یا همسو با آمریکا و غرب، نمی‌توانند این اصل را نادیده بگیرند. در صورتی که سیاست انفعال در برابر آمریکا ادامه یابد، هیچ بعید نیست که یک دولت حامی مقاومت در عراق شکل بگیرد و به مداخلات واشنگتن در این کشور یکسره پایان دهد. در این روزها، شکل‌گیری دولت مقاومت در عراق، یک ضرورت برای این کشور و منطقه است.