گاهی دیدن تبعیض‌ها، طاقت‌سوز‌تر از دیدن خشونت‌ها است. سال‌هاست که خاک سوریه، بستر یک جنگ بین المللی شده است؛ میدانی که گروه‌های مختلف و خشن تروریستی، که هر کدام سر در آخور کشوری بیگانه دارند، در مخالفت با دولت سوریه ، مردم را قربانی می‌کنند. اما آن‌چه تحمل این خشونت‌ها را برای مردم سوریه دشوارتر می‌کند، تبعیضی است که نسبت به آن‌ها می‌شود. سازمان ملل گویا تنها تماشاگر بی عمل این جنایت‌ها و خشونت‌هاست، سازمانی که نسبت به اتفاقات کوچکتر اقدام می‌کند، اما ، نظاره گر صرف این خشونت‌ها در سوریه است.
وزارت خارجه سوریه طی نامه‌های جداگانه به دبیر کل سازمان ملل و رئیس شورای امنیت سازمان ملل، حملات هوایی رژیم آپارتایدِ صهیونیستی به سوریه و کشته و زخمی شدن شماری از شهروندان این کشور بر اثر این حملات را محکوم کرد. در این نامه ها تأکید شد که حملات جنایتکارانه در حومه شهر «حماه» (مرکز استانی به همین نام در غرب سوریه)، نقض آشکار حریم هوایی و حاکمیت سوریه و همچنین زیرپا گذاشتن آشکار حقوق‌بشر و قوانین بین‌المللی است. سوریه در این دو نامه، از دو نهاد بین‌المللی خواست به مسئولیت‌های خود در قبال این حملات، عمل کنند.
به گزارش خبرگزاری رسمی سوریه، در این نامه‌ها آمده است، رژیم آپارتاید صهیونیستی جمعه ۲۲ ژانویه (3 بهمن 1399) در اطراف شهر حماه دست به حمله جدیدی علیه اراضی سوریه زد، که بر اثر آن، اعضای یک خانواده، شامل پدر، مادر و دو کودک به شهادت رسیده اند و چهار شهروند سوری دیگر از همین خانواده، زخمی شده اند . همچنین، شماری از خانه‌های شهروندان غیرنظامی بی‌گناه تخریب شد. وزارت خارجه سوریه تعداد حملات هوایی رژیم صهیونیستی به این کشور طی کمتر از یک سال را ده‌ها مورد دانست و اعلام کرد که در این حملات شمار زیادی از شهروندان غیرنظامی جان خود را از دست داده و اموالشان تخریب شده است.
وزارت خارجه سوریه حملات صهیونیست‌ها و همچنین سکوت معنادار در برابر این حملات از سوی بسیاری از کسانی را که در جامعه جهانی دم از حقوق بشر می‌زنند، را محکوم و اعلام کرد که این مسئله رژیم اشغالگر اسرائیل  را بر ادامه حملاتش به سوریه تشویق می‌کند.
گفتنی است، اگر تنها گوشه‌ای از جنایات رژیم صهیونیستی را کشورهای مخالف آمریکا مرتکب شده بودند و یا تنها به آن متهم می‌شده اند، واکنش مدعیان حقوق بشر به‌گونه‌ای دیگر بود. این مسئله به خوبی نشان می‌دهد که امروز معادلات در بحث حقوق بشر را «حق» تعیین نمی‌کند، بلکه «قدرت» تعیین می‎کند.