نشنال‌اینترست: ایران درباره پیشرفت‌های موشکی خود مذاکره نمی‌کند(خبر ویژه)
یک نشریه آمریکایی در ارزیابی توانمندی نظامی ایران نوشت: ایران عدم توازن قبلی در برابر توان نظامی آمریکا و متحدانش در منطقه را به‌هم زده است.
نشنال‌اینترست با اشاره به تحریم‌های نظامی علیه ایران و مجهز شدن متحدان آمریکا در منطقه به انواع جنگ‌افزارهای هوایی، نوشت: حدود یک دهه پیش بیشتر تحلیلگران اعتقاد داشتند ایران به‌رغم برخورداری از موشک‌های بالستیک با برد کافی، توانایی حمله دقیق به زیرساخت‌های واقع در آن سوی خلیج فارس را ندارد. نیروی هوایی ایران هیچ‌گاه در این معادله مطرح نبود. بیشتر هواپیماهای نیروی هوایی ایران هواپیماهای آمریکایی دهه ۱۹۷۰ (بدون به‌روزرسانی توسط ایالات متحده به مثابه دیگر کاربران) و تعداد انگشت‌شماری
«میگ-۲۹» یعنی تنها هواپیمای «نسل چهارم» واقعی هستند.
به‌علاوه این که متحدان آمریکا، به سامانه‌های پیشرفته دفاع هوایی و رادارهای آمریکا مجهز بودند. ایران قبل از پیشرفت‌های اخیر در توانایی‌های موشکی بومی خود توانایی کمی در تلافی مستقیم با اهداف در عربستان سعودی، امارات یا اسرائیل با دقت کافی، داشت.
با این حال، چند سال گذشته معادله استراتژیک متعارف به نفع ایران تغییر کرده است. موشک‌های کروزی که در سپتامبر ۲۰۱۹ در حمله به زیرساخت‌های نفتی عربستان استفاده شدند و طبق برخی شواهد ساخت ایران بودند، شاهدی بر این مدعی است. این موشک‌ها به وضوح توانایی اصابت به اهداف در آن سوی خلیج فارس را نشان دادند. دو حمله موشکی انتقام‌جویانه ایران در ژانویه ۲۰۲۰ به پایگاه مقر نیروهای آمریکایی در عراق در تلافی ترور قاسم سلیمانی، نیز نشان‌دهنده افزایش دقت سامانه‌های موشکی ایران بودند.
لازم به گفتن نیست که این پیشرفت در قابلیت حمله متعارف ایران تحولی ناخواسته برای آمریکا و شرکای آن در منطقه بوده است. این پیشرفت در نتیجه تلاش‌های بومی و تحقیق و توسعه همراه با افزایش دسترسی به تجارت فناوری دوگانه حاصل شد. شرکای منطقه‌ای به‌شدت، آمریکا را برای رویکرد گسترده‌تر در قبال برنامه موشکی ایران در هر مذاکره احتمالی بعدی تحت فشار گذاشته‌اند. مقامات اماراتی پیش‌تر درباره ایده مبهم برای ایجاد «یک منطقه بدون موشک» در اطراف خلیج فارس صحبت کرده‌اند که برای آنهایی که دارای قدرت هوایی برتر هستند، بسیار مناسب خواهد بود. با این حال، لازم است ایالات متحده بر منافع خود و اهداف قابل دستیابی‌تر، یعنی پذیرش محدودیت‌های محدوده دسترسی ایران در حملات، متمرکز شوند. بعید است که دولتی در ایران با بازگشت به وضعیت پیش از دستیابی به توانایی اقدام تلافی‌جویانه در برابر تحریک‌ها از سوی اسرائیل یا کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس موافقت کند.