بسته اقتصادی و دیپلماتیک خوب یعنی همین خسارتهایی که وارد کردید؟!(خبر ویژه)
سخنگوی حزب کارگزاران در جمع دانشجویان گفت بسته اقتصادی خوب بدون یک بسته سیاست خارجی خوب محقق نمیشود.
به گزارش روزنامه سازندگی، حسین مرعشی در این نشست سیاسی گفته است: جمهوری اسلامی نظامی است با ظرفیتهای فراوان؛ یعنی، چه در جبهه اصولگراها، چه در جبهه اصلاحطلبها ما آدمهایی را با ظرفیتهای متفاوت داریم، اگر خودمان تدبیر کنیم و تنظیم کنیم که در شرایط امروز جهانی کسی رئیسجمهور ایران بشود که بتواند از این فضای بینالمللی حداکثر استفاده را برای استحکام نظام و حل مشکلات مردم به کار ببرد، اگر بخواهیم این را تدبیر کنیم خیلی عاقلانه است، اگر بخواهیم این باشد باید حتماً رئیسجمهوری را انتخاب کنیم که در واقع جامعه جهانی هم بتواند به او اعتماد کند، با اعتماد به او و با روابط خوب بتوانیم با حداقل هزینه کشور را از این مرحله عبور دهیم.» سخنگوی کارگزاران سازندگی ایران به پرسش آنلاین یکی دیگر از دانشجویان مبنی بر اینکه «برای 1400 فکر میکنید چه گفتمانی میتواند مردم را پای صندوقهای رأی بیاورد» پاسخ داد: «اقتصاد. رئیسجمهور ما باید حتماً یک گفتمان با نشانههای روشنی از تحول در اقتصاد داشته باشد. نشانههایی از حل مشکلات بیکاری و در واقع افزایش درآمد خانوارها و حتماً یک بسته اقتصادی خوب که البته بسته اقتصادی خوب بدون یک بسته سیاست خارجه خوب نمیتواند محقق شود.»
وی درباره اینکه چه برنامهای مبتنی بر ظرفیتهای پایدار داخلی پیشنهاد میکنید، گفت: «حتماً اقتصاد ایران این ظرفیت را دارد که رشد اقتصادی دو رقمی و تورم یک رقمی داشته باشد، ولی حتماً با روابط خارجی عادی».
این سخنان در حالی است که طیف ائتلافی متبوع آقای مرعشی هفت سال قبل، چرخش چرخ اقتصاد را به توقف برنامه هستهای برای جلب نظر مساعد غرب کردند اما با وجود تعطیلی 95 درصد برنامه هستهای مطابق علاقه آمریکا و اروپا، فاجعه اقتصادی بیسابقه را در حوزههای رکود و تورم پدید آوردند. جالبتر این که نه تنها توقعات غرب رو به کاهش نگذاشت بلکه به حوزههای موشکی و اقتدار منطقهای ایران و حتی تمدید محدودیتهای رو به پایان هستهای (برجام) هم توسعه یافت.
در واقع میتوان گفت دولت ائتلافی مدعی اعتدال و اصلاحات، نه بسته اقتصادی درستی مد نظر داشت و نه بسته سیاست خارجی معقولی در سطح جهان به اجرا گذاشت؛ بلکه 7 سال را به امید نگاه مثبت غرب، در دو حوزه «تلاشها و تدابیر اقتصادی درونزا» و «دیپلماسی اقتصادی و با جهان غیر غرب» برباد داد.
بیبرنامگی دولت مورد حمایت کارگزاران به حدی روشن است که این حزب دو سال قبل (به دنبال قانع نشدن نمایندگان مجلس وقت از پاسخ روحانی به پرسشهای اقتصادیشان) در بیانیهای تند نوشت: «پاسخهای روحانی، نه مجلس را قانع کرد، نه ملت را راضی ساخت. دولت فاقد استراتژی اقتصادی روشن و دولتی سرگشته است. اوج این سرگشتگی را میتوان در سیاست ارزی دید که متأسفانه بستر ویژهخواری اخلالگران را فراهم ساخت و موجب سردرگمی بازار و ابهام و سرگشتگی فعالان اقتصادی شد. متأسفانه با وجود نقدها بر سازمان برنامه و بودجه، در دولت دوم روحانی اصلاح صورت نگرفت. فقدان استراتژی، دولت را به مجمعی از بوروکراتهای بیانگیزه بدل ساخته که دولت را نه به عنوان مغز متفکر توسعه ملی بلکه به یک اداره کاغذی تقلیل میدهند.»