مرتضی الویری در گفت‌وگو با روزنامه ایران و درباره انسجام در نهادهای حاکمیتی گفت: متاسفانه در وضعیت مناسبی قرار نداریم و اتفاقا یکی از مصادیق بارز این ناهماهنگی در جریان اخیر تصویب قانون «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» در مجلس بروز پیدا کرد. با بضاعت کمی که در حوزه دیپلماسی دارم و با اطلاعاتی که از وضعیت اقتصادی کشور وجود دارد باید بگویم که به شخصه از آنچه انجام شد به‌شدت متعجب شدم. نحوه مواجهه ما با تحریم‌های آمریکا پس از تصمیم ترامپ به خروج از برجام و آنچه تحت عنوان صبر استراتژیک انجام شد با اذعان به این واقعیت انجام شد که دشمنان ایران تلاش داشتند در مقاطع مختلف و به‌صورت مستمر شرایط را به سمتی بکشانند که ایران را به خروج از برجام مجاب کنند. مشخص بود که اتخاذ چنین تصمیمی از سوی ایران می‌توانست به سادگی موجبات بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را نیز فراهم آورد و هیچ عوارض حقوقی و امتیاز منفی نیز برای طرف‌های این توافق در عرصه بین‌المللی نداشته باشد.
در کنار آن، رای آوردن فردی در انتخابات آمریکاست که بازگشت به برجام را در زمره سیاست‌های خود اعلام کرده بود و این به معنای آن بود که شانس احیای توافق وجود دارد.
این چهره نزدیک به حزب کارگزاران می‌افزاید: در آستانه چنین شرایطی تصویب چنان قانونی سوال‌برانگیز بود.
به باورم این قانون یکی از جلوه‌های بارز ناهماهنگی در مسیر حرکت بر مدار سیاست‌های کلی نظام است و باید امیدوار بود که در وقت ضرورت توسط مقام‌های عالی نظام از خسارت‌آفرینی آن جلوگیری شود.
اظهارات آقای الویری در حالی است که اولا ایشان باید دولت و مشخصا رئیس‌جمهور را خطاب قرار می‌داد؛ چه اینکه رئیس‌جمهور نه در جلسه معرفی دو وزیر پیشنهادی صمت و نه در موضوع مهم تقدیم لایحه بودجه، در مجلس حضور پیدا نکرد، همچنان که طبق گزارش‌ها، برخی وزرا را هم از تعامل و همفکری و چاره‌اندیشی‌های مشترک منع کرده است. در همین حال جلسات راهبردی سران قوا و شورای عالی هماهنگی اقتصادی هم با کارشکنی آقای روحانی تعطیل شده است. در ماجرای لایحه بودجه نیز، دولت با وجود اینکه به‌‌خاطر بودجه‌نویسی غلط، سال گذشته گرفتار کسری بودجه شد و تصمیمات جبرانی را به اجرا گذاشت که تورم‌زا بود. امسال نیز از مشورت با پارلمان اجتناب و از اصلا‌ح ساختار بودجه امتناع کرد؛ بنابراین لایحه‌ای تقدیم شده که حتی بسیاری از کارشناسان حامی دولت، آن را خیالی و غیرعملیاتی و بی‌سروسامان می‌دانند.
اما درباره قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها، کشور غیر از دو سال معطلی اولیه، دو سال و نیم اخیر را نیز با کارشکنی علنی آمریکا و اروپا مواجه بوده و عجیب است که امثال آقای الویری نسخه انفعال و بی‌عملی می‌پیچند. در اثر همین انفعال‌ها بود که آمریکایی‌ها در دولت اوباما و ترامپ گستاخ شده و تحریم‌های چندلایه را وضع کردند؛ چنانکه حتی اگر بایدن هم بخواهد (که نمی‌خواهد) نمی‌تواند آن تحریم‌های چندلایه (آیسا، ویزا، کاتسا، و سیسادا) را لغو کند. بنابراین تصور بازگشت بایدن به برجام (به معنای لغو تحریم‌های مالی و بانکی و نفتی) تصوری خلاف واقع است، ضمن اینکه بایدن تصریح کرد، معتقد به سخت‌گیری‌های بیشتر و هوشمندانه‌تر علیه ایران است.
از سوی دیگر، قانون ضدتحریمی اخیر، راه بازگشت آمریکا و اروپا به تعهدات واقعی‌شان را باز گذاشته و آنها می‌توانند خطای خود را جبران کنند، اما برخی طیف‌های سیاسی چون بهتر از هرکسی می‌دانند که غرب به تعهدات واقعی‌اش برنخواهد گشت، به‌جای اعتراض به آمریکا و اروپا، ترجیح می‌دهند موضوع را دستمایه اختلاف داخلی کنند تا پاسخگوی چک برگشتی اعتماد بلاوجه به غرب نباشند. و سرانجام اینکه مصوبه مجلس چنانکه دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی تصریح کرده در کلیات و جزئیات به اطلاع و تایید شورا رسیده، ولو برخی دولتمردان ذاتا با هیچ اقدام و کنش بازدارنده‌ای برای احقاق حقوق ملی موافق نبوده و در اقلیت قرار گرفته باشند.