سه دلیل نیوزویک برای حتمی بودن جنگ بین ونزوئلا و آمریکا

هفته‌نامه آمریکایی با اشاره به تشدید تهدیدهای آمریکا در دریای کارائیب، استقرار گسترده نظامی آمریکا در این منطقه و همچنین تصمیم ونزوئلا به مقاومت، از حتمی‌بودن جنگ بین واشنگتن و کاراکاس خبر داده است.
فشارهای ترامپ علیه ونزوئلا روز به روز بیشتر می‌شود. تا به این جای کار جدای از استقرار گسترده نظامی آمریکا در دریای کارائیب و نزدیکی مرزهای ونزوئلا، آمریکا در حملات هوائی خود علیه قایق‌ها و کشتی‌های ونزوئلا نزدیک به 90 تبعه این کشور را کشته است. شامگاه چهارشنبه گذشته به وقت ایران نیز آمریکا ضمن بستن آسمان ونزوئلا محاصره دریایی این کشور را نیز کلید زد و یک کشتی غول‌پیکر نفتی این کشور را با این ادعای مضحک «در حال حمل نفت برای سپاه پاسداران ایران بود»(!) توقیف کرد. به ادعای رویترز پس از این دزدی دریایی فروش نفت ونزوئلا به‌شدت کاهش پیدا کرده است. تارنمای بلومبرگ نیز روز جمعه به نقل از ترامپ نوشت که آمریکا حملات زمینی علیه آنچه وی تجارت مواد‌مخدر در آمریکای‌لاتین می‌نامد را به‌زودی آغاز خواهد کرد و این حملات به ونزوئلا محدود نخواهد ماند. ترامپ گفت: (حملات آتی) لزوماً نباید در ونزوئلا رخ دهد. ترامپ چند‌روز پیش به مکزیک و کلمبیا هشدار داده بود. پیش از این بارها رسانه‌ها و کارشناسان آمریکایی به ترامپ درباره شروع یک جنگ دیگر و افتادن آمریکا در باتلاقی شبیه به باتلاق عراق و افغانستان هشدار داده‌اند.
نشانه‌های جنگ
هفته‌نامه آمریکایی «نیوزویک» هم در گزارشی تشدید اقدامات واشنگتن در رهگیری‌ تانکرهای نفتی ونزوئلا، افزایش فعالیت نیروهای هوائی و تردد جنگنده‌‌ها و تاکید کاراکاس بر دفاع از کیان خود همزمان با این تهدیدها را سه نشانه جنگ قریب‌الوقوع بین آمریکا و ونزوئلا عنوان کرده است. 
آن‌طور که نیوزویک نوشته است استقرار ناوها در سواحل ونزوئلا به‌دستور ترامپ‌، تداوم فشار دولت او بر نیکلاس مادورو و ادعای غیرمشروع بودن او، گمانه‌زنی‌ها درباره اقدام نظامی آمریکا را در آینده بسیار نزدیک تشدید کرده است. این راهبرد آمریکا بخشی از تلاش جدید دولت این کشور برای تفوق و سلطه بر نیم‌کره غربی است. ونزوئلا نیز گفته مقابل آمریکا خواهد ایستاد.
منابع آگاه نیز روز پنچشنبه به خبرگزاری رویترز گفتند که طرح‌های آمریکا برای رهگیری کشتی‌های نفتی ونزوئلا بعد از توقیف‌ تانکر این کشور فشارها بر مادورو را افزایش داده است. مادورو این اقدامات واشنگتن را «دزدی دریایی بین‌المللی» توصیف کرده است. آمریکا همچنین مجموعه‌ای از تحریم‌های جدید را علیه خانواده مادورو اعلام کرده است. نیوزویک این مسئله را نیز نشانه بالاگرفتن تنش‌ها بین دو کشور دانسته است.
این هفته‌نامه آمریکایی در ادامه وقتی استقرار گسترده نظامی در اطراف ونزوئلا را دلیل دیگر حتمی‌بودن جنگ می‌خواند، می‌افزاید: «داده‌های ردیابی پرواز و تحلیلگران اطلاعاتی منبع باز، در چند وقت اخیر گزارش‌هایی را درباره افزایش فعالیت نیروی هوائی و تحرکات جنگنده‌ها در نزدیکی ونزوئلا را گزارش داده‌اند. جدای از جنگنده‌های اف-35‌، جنگنده‌های نیروی دریایی اف‌ای-۱۸ سوپر هورنت، بمب‌افکن‌های استراتژیک بی-۵۲ و جنگنده‌های جنگ الکترونیک ای‌ای-۱۸جی گرولر، بخشی از ناوگان هوائی ناو هواپیمابر یواس‌اس جرالد آر‌ فورد، در نزدیکی ونزوئلا گشت‌زنی کرده‌اند. طبق گزارش شورای روابط خارجی‌، کل این استقرار نظامی حدود ۱۵‌درصد از کل نیروی دریایی آمریکا را تشکیل می‌دهد و شامل هزاران سرباز و ملوان است که در حال انجام تمرینات شبیه‌سازی حمله به اهداف ونزوئلایی هستند. مایکل فرومن، رئیس این شورا هفته گذشته در تحلیلی نوشت: «به نظر می‌رسد که تحمل رئیس‌جمهور در برابر مادورو به طور فزاینده‌ای رو به کاهش است».
به گزارش ایرنا نیوزویک در ادامه می‌افزاید: «در حالی که مادورو برای دعوت به صلح آواز می‌خواند و حرکات موزون از خود نشان می‌دهد، طبق گزارش رسانه‌ها، وی گفته که از حاکمیت و منابع کشورش دفاع خواهد کرد و ۵۶۰۰ سرباز جدیداً سوگند خورده‌اند که در ارتش خدمت کنند. مادورو می‌گوید هدف واقعی عملیات نظامی ایالات‌متحده، مجبور کردن او به کناره‌گیری از قدرت است و واشنگتن نفت ونزوئلا را می‌خواهد. ترامپ تهدید کرده دستور «حملات زمینی» به اهدافی در ونزوئلا را صادر می‌کند و به تازگی به تارنمای پولیتیکو گفته است که «روزهای مادورو به شماره افتاده است.» نیوزویک در پایان نوشته است با وجودی که هنوز جنگی در نگرفته است اما حضور نظامی آمریکا، تهدیدهای علنی این کشور و فشارهای اقتصادی می‌تواند تلنگری برای درگیری تازه در منطقه کارائیب باشد.
گفتنی است، مجموعه شواهدی که حتی رسانه‌های جریان اصلی آمریکا مانند نیوزویک و رویترز به آن اذعان کرده‌اند، بیش از آن‌که از «مبارزه با مواد‌مخدر» یا «دفاع از دموکراسی» حکایت کند، پرده از الگوی تکراری سیاست‌خارجی آمریکا برمی‌دارد، الگویی مبتنی بر نظامی‌سازی بحران، تحریم اقتصادی و سپس مشروع‌سازی تجاوز با ادعاهای امنیتی ساختگی. توقیف نفتکش‌ها، محاصره دریایی، استقرار سنگین نظامی و تهدید به حملات زمینی، نه ابزار بازدارندگی، بلکه ابزار فشار برای تحمیل اراده واشنگتن و دست‌اندازی به منابع انرژی ونزوئلاست.