بسیاری از مردم از تنگناهای اقتصادی ناله و فریاد دارند و خواهان دستگشایی در این زمینه هستند. خدا در قرآن راهکارهایی برای گشایش اقتصادی داده است که یکی از آنها صدقه دادن از داشته‌ها است؛ یعنی هر کسی از هرچه دارد مقداری را انفاق کرده و در راه خدا صدقه دهد. از جمله خدا در قرآن می‌فرماید: بر توانگری است که از دارایى خود انفاق و هزینه کند؛ و هر که روزى‌اش تنگ باشد، باید از آنچه خدا به او داده انفاق و خرج کند. خدا هیچ‌کس را جز به اندازه آنچه به او داده است تکلیف نمى‌کند. خدا به‌زودى پس از دشوارى، آسانى فراهم مى‌کند. (طلاق، آیه 7)
هر چند که این آیه درباره چگونگی انفاقات مالی و هزینه کردن مال نسبت به واجبات نفقه است؛ ولی یک معنای عامی‌دارد که هر کسی اگر از آنچه دارد انفاق کند، از حالت عسر و تنگنا به حالت یسر و آسانی می‌رسد.
در این راستا امیرمومنان علی(ع) می‌فرماید: إذَا أَمْلَقْتُمْ فَتَاجِرُوا الله بِالصَّدَقَهِ؛ هرگاه در تنگنا  و کمبود به‌ویژه تغذیه افتادید به‌وسیله  صدقه، با خدا تجارت کنید.(نهج‌البلاغه‌، حکمت 258)
املاق از ملق به معنای خورشت غذا است؛ یعنی کسی که خورشت ندارد و از رفاه برخوردار نیست، می‌بایست از همان داشته‌هایش با صدقه به تجارت بپردازد تا وضعیت اقتصادی‌اش بهبود یابد و به رفاه برسد. ملتی که می‌خواهد به رفاه و آسایش برسد و از تنگناهای اقتصادی برهد می‌بایست اهل تجارت با صدقه و انفاقات در راه خدا باشد.