دکتر علی میرفضائلیان در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه برای گذاشتن ایمپلنت سن خاصی مطرح نیست، افزود: در صورت قرار داشتن فرد در سن رشد و تغییر حالت فک نمی‌توان ایمپلنت گذاشت بلکه بیمار باید سن رشد را پشت سر گذاشته باشد و همچنین تا زمانی که بدن امکان ترمیم خود را داشته باشد ایمپلنت توصیه می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: در فک بالا 95درصد و در فک پایین حدود 98درصد احتمال موفقیت ایمپلنت وجود دارد اما درصورت سیگاری یا دیابتی بودن بیمار احتمال پس زدن ایمپلنت افزایش می‌یابد.
این متخصص پروتزهای دندانی بیان کرد: از لحاظ تعداد و برند بیش از صد نوع ایمپلنت وجود دارد و نمی‌توان گفت کدام نوع بهتر یا بدتر است و تنها امکان دارد که بعضی ایمپلنت‌ها ازنظر تحقیقات، عملکرد یا قطعات دقیق‌تر و پیش‌رو باشند و این به معنای بهتر بودن نیست.
میرفضائلیان با اشاره به اینکه طی آزمایشاتی با کار گذاشتن یک قطعه تیتانیوم در خرگوش مشخص شد که تیتانیوم به استخوان می‌چسبد، افزود: نتیجه این آزمایش منجر به تلاش برای ساخت ایمپلنت‌هایی از جنس تیتانیوم به دلیل جوش خوردن آن با استخوان شد.
کاهش طول درمان
 با گذشت زمان
وی درباره طول درمان ایمپلنت گفت: طول درمان می‌تواند خیلی متفاوت باشد که در گذشته طول درمان فک بالا شش ماه بود اما امروزه به یک ماه و نیم تا دو ماه کاهش پیدا کرده و درمان فک پایین در گذشته چهار ماه زمان می‌برد اما درحال حاضر به یک ماه رسیده که درحال تغییرات بیشتری نیز هست.میرفضائلیان افزود: به‌طور کل طول درمان ایمپلنت برای بیمار سالم دو تا دو ماه‌ونیم است زیرا یک تا یک ماه و نیم جوش خوردن ایمپلنت به استخوان و یک ماه ساخت روکش زمان می‌برد.
وی درخصوص افرادی که امکان گذاشتن ایمپلنت برای آنها وجود ندارد، گفت: درصورتی که بیمار مشکل حادی داشته باشد که مانع ترمیم شود یا جراحی برای بیمار توصیه نشود، ایمپلنت گذاشته نمی‌شود مانند بیماران دارای پوکی استخوان و همچنین بیمارانی که در ناحیه سر و گردن شیمی‌درمانی و رادیوتراپی می‌شوند، نه تنها این جراحی بلکه هیچ جراحی دیگری توصیه نمی شود.
میرفضائلیان با اشاره به اینکه در بیشتر موارد می‌توان ایمپلنت را جایگزین دندان از دست داده کرد، گفت: تنها درصورتی که فضای دندان غایب با دندان دیگر اشغال شده باشد نمی‌توان ایمپلنت گذاشت اما به‌طور کل دلایل زیادی مبنی بر عدم امکان گذاشتن ایمپلنت وجود ندارد.
نحوه استفاده از ایمپلنت
 این متخصص پروتزهای دندانی مضر بودن وسیله درمانی را بعید دانست و گفت: مضر بودن ایمپلنت برای دندان بیشتر به دلیل استفاده ناصحیح از آن است، به همین دلیل نحوه استفاده از ایمپلنت مهم است.
وی با بیان اینکه بعد از جراحی‌های کوچک در دهان نیاز به تجویز آنتی‌بیوتیک نیست، اظهار داشت: اما درصورت به کارگیری یک جسم خارجی مانند ایمپلنت در دهان از آنتی‌بیوتیک استفاده می‌شود تا ایمپلنت را پس نزند.
مراقبت‌های بعد از ایمپلنت
میرفضائلیان تصریح کرد: با به کارگیری همان روش‌های معمول نگهداری نمی‌توان گفت که نگهداری ایمپلنت از دندان سخت‌تر است و در این زمان اگر مشکلی پیش آید، پیش از مواقع معمول نیست و به عنوان مثال ناراحتی لثه برای ایمپلنت هم می‌تواند اتفاق بیفتد اما درمانش در این شرایط مشکل‌تر است و بیمار باید هرچند وقت یکبار به پزشک مراجعه کند و با گرفتن عکس مورد کنترل قرار بگیرد تا از بروز مشکلات احتمالی پیشگیری شود.
وی افزود: افراد سیگاری بعد از جراحی سعی کنند مصرف سیگار را قطع کنند یا کمتر پک بزنند، موقع خوردن نوشیدنی مک نزنند و از خوردن مواد خوراکی گرم پرهیز و غذاهای سرد مصرف کنند.
برای هر دندان
 از دست رفته نباید یک ایمپلنت گذاشت
این متخصص پروتزهای دندانی، گذاشتن ایمپلنت برای هر دندان غایب را نادرست دانست و گفت: مقدار نیرویی که ایمپلنت می‌تواند تحمل کند بسیار کمتر از دندان معمولی است و در هر دو فک 12 دندان قرار دارد که 7 تا 8 عدد ایمپلنت در فک بالا و 6 عدد ایمپلنت در فک پایین تا دندان آسیا بزرگ برای بیمار گذاشته می‌شود.
وی با بیان اینکه اغلب دندان آسیا دوم و عقل را با ایمپلنت جایگزین نمی‌کنند، افزود: تنها درصورتی که بیمار به دلیل بزرگ بودن فک خواهان گذاشتن ایمپلنت در آسیا دوم باشد این اقدام صورت می‌گیرد و در غیر این صورت تا آسیا اول برای جویدن کافی است.
میرفضائلیان درباره جوش نخوردن ایمپلنت به استخوان گفت: در این صورت با پودر استخوان، موارد مشابه یا از استخوان خود شخص برای ترمیم ناحیه موردنظر استفاده می‌شود که بعد از استخوان‌گذاری می‌توان دوباره ایمپلنت گذاشت.
وی در پایان توصیه کرد: بیماران باید مراقب تبلیغات باشند و به دلیل ارزان بودن به پزشک مراجعه نکنند هرچند ارزان بودن به معنای ارائه خدمات بد نیست، اما باید به جای قیمت، کیفیت کار پزشک را مدنظر قرار دهند.