سارا سروش‌پناه
سرباز آمریکایی نگاهی ‌ترحم‌آمیز و دلسوزانه به پدر و بچه‌های افغانی می‌کند، دلش به حالشان می‌سوزد. کاری از دستش بر نمی‌آید به‌خاطر همین، بخشی از پول جیبی خود را به آنها هدیه می‌دهد.
از سوی دیگر فرمانده نیروهای آمریکایی به‌عنوان یک ژنرال چهارستاره و موفق در فیلم می‌آید. او خانواده دوست است و به افغانی‌ها تذکر می‌دهد که به جای خشخاش چیزهای دیگر در مزارع خود کشت کنند.
او با مردم افغانستان صحبت می‌کند، به آنها می‌گوید ما برای کمک به شما آمده‌ایم تا پس از ایجاد امنیت، نیروهای خودتان را در این زمینه ‌تربیت کنیم.
مردم هم بدون اینکه دلیل منطقی بیاورند در یک جمله می‌گویند که ما می‌خواهیم شما از اینجا بروید.
اینجاست که این ژنرال آمریکایی مظلومانه پس از مدت‌ها خدمت صلح‌طلبانه به این می‌اندیشد که باید از این کشور برود.
پس از آن روزنامه‌ای، داستان زندگی او را به شکل غیرواقعی چاپ می‌کند و او را با شخصیتی منفی به  دنیا معرفی می‌کند. از سوی دیگر رئیس‌جمهور آمریکا به جای او فرد قدرتمندتری را برای اداره جنگ در افغانستان گسیل می‌کند. و این موضوع بر مظلومیت فرمانده قبلی  می‌افزاید.
شاید باورکردن این موضوع سخت است که تنها پس از شش سال از پایان حضور چهارده ساله  نیروهای آمریکایی در خاک افغانستان که منجر به کشته شدن ده‌ها هزار غیرنظامی شد، این شبکه تماشای ایران است که  در شب پنج‌شنبه گذشته، چهره آمریکا در منطقه را این چنین نشان می‌دهد.
اما اگر نگاهی عمیق‌تر به کارتون‌ها و انیمیشن‌های تلویزیون در طول سی سال گذشته داشته باشیم، باور این موضوع برایمان آسان‌تر شود.
اگر می‌بینید امروز برخی از افراد به راحتی به دشمن دیرینه خود اعتماد کرده و به دنبال گفت‌و‌گو و رابطه با او هستند، قطعا یکی از علل روانی آن به این باز می‌گردد که این نسل پای فیلم‌هایی مانند موش و گربه بزرگ شده‌اند.
کارتون‌هایی که در ضمیر ناخودآگاه کودکان دیروز این تفکر را جا انداخت که همواره حق با طرف ضعیف نیست بلکه گاهی این طرف قدرتمند است که مظلوم واقعی است و شیطنت‌های طرف ضعیف باعث درگیری و کشمکش بین آنها می‌شود.
موش و گربه‌های آن زمان برای بچه‌های امروز به شکل کارتون‌های مختلفی چون بنتن، اسپایدرمن، بتمن، ‌هالک، لاکپشت‌های نینجا و غیره در صفحه‌های تلویزیونی، چشم‌های مظلوم کودکانمان را تسخیر می‌کنند که به آنها بگویند قوی شدن نیاز به تلاش و کوشش خاصی ندارد. فقط باید شانس و اقبال با تو یار باشد. اگر می‌خواهی قوی شوی باید امکانات زیادی داشته باشی، با امکانات موجودت فرد ضعیفی هستی پس باید احساس محرومیت کنی و برای رفع این احساس زجرآور، درمقابل پدر و مادر ایستاده و از ابزارهایی مانند دزدی و خیانت و دروغ استفاده کنی.
حتی اگر این کار را نتوانستی بکنی لااقل تصاویر خشن و سریع و فانتزی  ما را ببین تا خشونت و آدم‌کشی برایت عادی شود تا اگر در جامعه‌ات نیز صحنه‌های خشونت‌آمیز دیدی واکنشی نشان ندهی.
اگر نسل انقلابی، از پخش موش و گربه‌های دیروز غفلت نمی‌کرد امروز شاهد پخش فیلم‌هایی  همچون ماشین جنگ نبودیم که در آن ژنرال آمریکایی برای نسل جوان ما به‌عنوان نماد صلح‌طلبی و امنیت نشان داده شود.
 فیلم و انیمیشن قالب و شکل‌دهنده تفکر یک ملت در نسل آینده است. اگر چیزی را قالب زدید، چگونه می‌توانید آن را تغییر شکل دهید؟  مواظب دروازه توطئه از دریچه فیلم‌های خارجی باشیم.