(بدان ای سالک راه خدا!) اگر قناعت نباشد طمع می‌آید و دین را نابود می‌کند. ریشه طمع هم در حب دنیا است. حب به مادیات اگر ریشه دوانده و در دل نفوذ کند، موجب طمع می‌شود. این محبت درست عکس محبت به خدا است، کسی که برای طلب بی‌نهایت، بی‌نهایت را برمی‌گزیند، سیر می‌شود، اما هنگامی که برای این طلب، مطلوب متناهی اختیار کرد، بیچاره می‌شود. امام علی(ع) می‌فرماید: «حب‌الدنیا یوجب‌ الطمع» حب به دنیا موجب طمع می‌شود (غررالحکم و دررالکلم، ص 142) و این حس زیاده‌طلبی ایمان را زایل می‌کند... حب به دنیا، زیاده‌طلبی در امور مادی و دنیوی را هم در پی دارد. چنین کسی درونش می‌شود جهنم. لذا مدام می‌گوید: «هل من مزید» یعنی سیر نمی‌شود و آرام نمی‌گیرد. (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- سلوک عاشورایی، دفتر چهارم دین و دینداری، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، ص 162