سرویس خارجی-

محاصره غزه در 12 سال گذشته توسط رژیم صهیونیستی باعث خلق یک تراژدی وحشتناک شده است. مردم این منطقه در شرایط بسیار وخیمی به سر می‌برند و امکان دستیابی به دارو، غذا و دیگر نیازهای اولیه به سختی وجود دارد. بسیاری از بیمارستان‌ها و مراکز درمانی یا از کار افتاده‌اند یا با حداقل توان در حال خدمات‌رسانی اند. وضعیت آب آشامیدنی و برق این باریکه نیز خوب نیست و تاکنون گزارش‌های زیادی از مردم نوار غزه منتشر شده که همه بر بحران انسانی این منطقه تاکید کرده‌اند. سطح بحران در غزه به گونه‌ای است که این منطقه طی ماه‌های آینده دیگر قابل سکونت نخواهد بود و این مسئله لکه ننگی است اول بر پیشانی کشورهای مرتجع عربی که برای دوستی با صهیونیست‌ها مسابقه گذاشته‌اند، و بعد بر پیشانی جامعه جهانی.
در همین رابطه روزنامه «میدل ایست آی» طی گزارشی با استناد به گزارش سازمان ملل تاکید کرده که نوار غزه با فرا رسیدن سال 2020 دیگر مکانی قابل سکونت نخواهد بود. سازمان ملل سال 2018 تاکید کرده بود که  غزه ممکن است غیرقابل سکونت شود.
به نوشته این روزنامه، رژیم صهیونیستی عامدانه در رسیدن غزه به این شرایط و اوضاع دخالت داشته و کشورهای غربی نیز در آن دخیل بوده‌اند. «دیوید هرست» نویسنده این گزارش در ادامه خطاب به خوانندگانش نوشته: «از شما می‌خواهم که یک مسئله ساده را آزمایش کنید، در گوگل  عبارت « قتل خانواده هشت نفره» را جست‌وجو کنید، گزینه اول در مکزیک، دومین گزینه ایالت اوهایو آمریکا و سومین مطلب هم در مورد حادثه‌ای در ایالت کالیفورنیا خواهند بود... حافظه عظیم گوگل فراموش کرده که یک ماه پیش خانواده‌ای 8 نفره در نوار غزه قتل عام شدند و نظر به اینکه ممکن است شما هم فراموش کرده باشید من یادآوری می‌کنم در ماه اکتبر(مهر) یک خلبان اسرائیلی بمبی یک تنی را بر روی یک ساختمان که خانواده‌ای هشت نفره با  5  کودک از جمله 2 نوزاد، نشانه گرفت و همه خانواده «سوارکه» را  کشت. سخنگوی عرب زبان ارتش اسرائیل ادعا کرده بود که این ساختمان مقر فرماندهی جنبش جهاد اسلامی  بوده و یک واحد شلیک خمپاره در  آن فعالیت می‌کرده است. اما روزنامه هاآرتص  اعتراف کرد این اطلاعات حداقل مربوط به یک سال قبل بود و ثبت این بانک اطلاعاتی هم بر اساس شایعات جمع‌آوری شده صورت گرفته  و تل آویو زحمت به روزرسانی آن را هم به خود نداد». این روزنامه نگار در بخش دیگری از مقاله خود آورده: «غزه امروز اینگونه است، محاصره‌ای وحشیانه علیه مردمی فراموش شده در اوضاع و شرایطی که بر اساس ارزیابی سازمان ملل متحد دیگر در سال آینده (2020) یعنی تا چند هفته دیگر قابلیت زندگی بشری در آن وجود نخواهد داشت...اگر تصور می‌کنید اسرائیلی‌ها نسبت به کشتار این خانواده بی‌تفاوت بودند، اشتباه کرده‌اید، آنها نه تنها بی‌تفاوت نبودند بلکه حتی  نسبت به این اقدام خوشحالی هم کردند. به بیانی دیگر  آنها از اینکه بخش‌هایی از نوار غزه به عصر پارینه سنگی بازگشته است خوشحال هستند و آن را جشن می‌گیرند». نویسنده سپس به انجام یک مقایسه پرداخته و می‌نویسد:«جامعه جهانی در صورتی که هنگ‌کنگ یا نیویورک که تراکم جمعیتی مشابه غزه دارد با بیکاری 47 درصدی مواجه شود و نسبت فقر در آن به بالای 53 درصد برسد چه واکنشی از خود نشان خواهد داد؟... با این حال  جامعه جهانی به اغماض در مقابل  اقدامات اسرائیل عادت کرده است،  آنچه مشخص است آن که غزه باید  لکه ننگی بر پیشانی وجدان جهانی باقی بماند. حال  چه از روی اهمال و چه از روی قبول عمل انجام شده، کشورهای غربی نیز در شکل‌گیری این فاجعه در نوار غزه سهیم هستند».