بازی افراطیون مدعی اصلاحات با روحانی در دو نقش
یک روزنامه اصلاح‌طلب می‌گوید: با عملکرد دولت، هیچ‌کس را یارای حمایت از آن نیست.
این موضع‌گیری مدعیان اصلاح‌طلبی در حالی است که خود آنها بیشترین نقش را در کشاندن دولت به بن‌بست داشته‌اند.
آفتاب یزد در سرمقاله خود نوشت: دولت روحانی بسان مشت‌زنی است که گوشه رینگ قرار گرفته و روزی نیست مشتی و لگدی بر پیکره‌اش نواخته نشود! این دولت به‌ دلیل عملکرد و رویکرد اتاق فکرش و برخی بدشانسی‌ها و ایضا خرابکاری‌ها تنهاتر  از هر زمان دیگری است چراکه کسی را یارای حمایت از این دولت نیست. حتی حامیان داغ دولت تدبیر و امید هم ترجیح می‌دهند این روزها سکوت پیشه کنند آن هم از سورپرایز وزیر جوان که آه و ناله بیشتری را بلند کرد به‌جای آنکه مفری باشد برای دولت روحانی. فلذا اکنون با دولتی روبه‌رو هستیم که واژه برای تشریح شرایطش سخت پیدا می‌شود... گویی همه منتظر هستند تا هرچه زودتر به اتمام برسد و ورق سیاسی در کشور تغییر کند. حتی عباس عبدی اصلاح‌طلب هم که به نوعی جزو حامیان حسن روحانی محسوب می‌شود، پیشنهاد داده همزمان با انتخابات مجلس، انتخابات ریاست جمهوری هم برگزار شود. شاید در چنین شرایطی بتوان گفت همه برای بدرقه حسن روحانی آماده هستند.
این روزنامه در پایان نوشت: اتمسفر سیاسی کشور هم اتفاقا مشکلی با این قضیه (استیضاح روحانی) ندارد؛ حتی امتیاز هم محسوب می‌شود. عوام که صفر تا صد مشکلات را از چشم دولت می‌بینند و خواص نیز نای و انگیزه‌ای برای حمایت ندارند پس شرایط برای انداختن قانونی دولت ایده‌آل است.
ختم کلام آنکه صرف‌نظر از عملکردها و کارنامه‌ها، یک جای کار می‌لنگد. این تنها گذاشتن‌های دولت‌ها طبیعی نیست. گویی در مواجهه با دولت روحانی در مسیری قرار گرفتیم که دیگران ریل آن را چیده‌اند نه خودمان.
یادداشت آفتاب یزد در حالی است که به‌تازگی عباس عبدی در گفت‌وگو با نشریه صدا (نشریه کارگزارانی واگذار شده به حزب اتحاد ملت)، خواستار استعفای روحانی شد.
به‌نظر می‌رسد افراطیون مدعی اصلاحات بازی در چند نقش را در پیش گرفته‌اند. عده‌ای با تهدید و مطالبه استعفا و گروهی دیگر با تحبیب و ابراز حمایت، می‌کوشند دولت و شخص روحانی را به سمت رفتار‌های رادیکال و خودزنی سیاسی سوق دهند؛ تا بدین ترتیب هم روی موج نارضایتی مردم که مخاطب اصلی‌اش خود اصلاح‌طلبان هستند سوار شوند و هم سناریوی سوخته «نمی‌گذارند دولت کار کند» را احیا کنند.

کرباسچی: اصلاح‌طلبان در هر 3 انتخابات اشتباه کردند
دبیرکل حزب کارگزاران می‌گوید: امضای خاتمی پای لیست امید اشتباه بود.
کرباسچی در گفت‌وگو با مشرق و درباره فرار جریان حامی دولت از زیر بار انتقادات و بی‌تدبیری‌های صورت‌گرفته گفت: صادقانه این است که ما اگر یک اشتباهی کردیم چه در دولت، چه در مجلس یا شورای شهر، هرجا، صادقانه بگوییم این انتخاب ما بر این اساس بوده، یعنی من الان خودم می‌گویم به‌عنوان کسی که نقش داشتم، من می‌گویم که ما آقای ایکس را اگر در مجلس فرستادیم با این بینش بوده که ایشان را با رقبایش مقایسه کردیم و دیدیم ایشان حداقل در حرف‌ها و قضاوت‌هایش بهتر از آنهاست، اما در عمل وقتی دیدیم یا شده مثل آنها یا شده بدتر از آنها؛ این را باید به مردم اعتراف کنیم.
وی حمایت و معرفی لیست امید توسط خاتمی را خطا دانست و افزود: من دیدم که آقای خاتمی هم از شورای شهر و هم از مجلس و هم از دولت ابراز نارضایتی و انتقاد می‌کند.
وی همچنین گفته است حزب اتحاد ملت از قدرت گرفتن محسن هاشمی می‌ترسید و بنابراین با شهردار شدن وی مخالفت کرد.

زدی ضربتی، ضربتی نوش کن مردم عراق دست روی دست نمی‌گذارند
تشدید حملات هشدارآمیز به پایگاه‌های نظامی آمریکا در عراق و سوریه و افغانستان، وزیر خارجه این کشور را مجبور به پریشان‌گویی کرد.
مایک پمپئو، حملات موشکی به پادگانی در نزدیکی فرودگاه بغداد را محکوم کرده و مدعی شد، هرگونه آسیب به نیروهای آمریکا با واکنش قاطعانه علیه ایران رو‌به‌رو خواهد شد.
وزیر امور خارجه آمریکا در توییتی نوشت: ما شدیدا حمله (عوامل) نیابتی ایران را به نزدیکی فرودگاه بغداد در هفته جاری که به زخمی شدن پنج نفر منجر شد، محکوم می‌کنیم. اشاره مایک پمپئو به اصابت چهار راکت به یک پایگاه نظامی آمریکا در نزدیک فرودگاه بغداد است.  وی نوشت: به مقامات ایران؛ اگر ایران یا (عوامل) نیابتی آن به نیروهای آمریکایی آسیب برسانند، ایالات متحده قاطعانه پاسخ خواهد داد.
یادآور می‌شود طی هفته‌های اخیر، چندین پایگاه نظامی آمریکا در مناطق مختلف عراق و همچنین سوریه و افغانستان هدف حملات موشکی و راکتی قرار گرفته است. آمریکایی‌ها در اوج اشغال نظامی عراق و رفتار تحقیرآمیزی که با مردم داشتند نیز، بارها گرفتار حملات مردمی متحمل تلفات سنگین شدند.
اخیراً هم در پی تلاش سفارت آمریکا در بغداد در برخی کنسولگری‌های این کشور در شهرهای مختلف عراق برای برپایی ناامنی و آشوب که به برخی جنایت‌های کم‌سابقه منتهی شد، انزجار عمومی نسبت به دولت و نظامیان آمریکا بالا رفته است.
با این اوصاف، اظهارات مایک پمپئو، قبل از هر چیز، یاوه‌گویی محسوب می‌شود؛ چه اینکه او بهتر از هرکس می‌داند مردم عراق و نیروهای رزمنده آن، از هیچ‌کس دستور نمی‌گیرند و در عین حال دست روی دست نمی‌گذارند که آمریکا کشور آنها را به آشوب بکشاند و دست جنایتکارانی مانند بقایای حزب بعث و داعش بسپارد. در واقع حملاتی که علیه مراکز آمریکایی شروع شده و احتمال دارد شدت هم بگیرد، پاسخ سنگ‌اندازی‌های آمریکاست، و از قدیم گفته‌اند «اگر خانه‌ات از شیشه است، سنگ‌اندازی نکن».
با این حال آمریکایی‌ها عمداً ایران را متهم کرده‌اند تا شرمندگی حاصل از اینکه مداخله‌جویی آنها به انتقام مردم عراق منتهی شده را لاپوشانی کنند.

سفر توکیو برای تمدد اعصاب با دادن امتیاز جدید؟!
یک دیپلمات سابق و اصلاح‌طلب با اشاره به روشن‌بودن موضع آمریکا و ایران می‌گوید با این اوصاف، سفر روحانی به ژاپن فقط می‌تواند سفری برای تمدد اعصاب برای او باشد.
سایت «دیپلماسی ایرانی» وابسته به صادق خرازی، در یادداشتی به قلم محمدحسین ملائک (سفیر اسبق در سوئیس و چین) نوشت: بنگاه‌های خبری ژاپن از جمله خبرگزاری کیودو، خبر را این‌گونه آغاز می‌کنند؛ قرار است رئیس‌جمهور ایران آقای روحانی به پیشنهاد ایران  از توکیو بازدید کند. ژاپنی‌ها که در این مورد غافلگیر شده بودند از آمریکا کسب اجازه می‌کنند که با موافقت آنها روبه‌رو می‌شود.
این سفر در قالب سفرهای معمول برای توسعه روابط بین کشورها نمی‌گنجد. هیچ‌گونه از وجوه روابط سیاسی، اقتصادی و... ایران و ژاپن سفر روسای دو کشور را توجیه نمی‌کند زیرا ژاپن نه از ایران نفت می‌خرد و نه قادر و یا علاقه‌مند به دور زدن تحریم‌هاست و نه هیچ‌گاه در منازعه بین ایران و آمریکا بی‌طرف بوده است.
چند تحلیل برای این سفر می‌توان بیان کرد:
1- اگر ژاپن خودش از رئیس‌جمهور دعوت می‌کرد این ایده قوت می‌گرفت که آمریکا طرح جدیدی برای مذاکره با ایران دارد. اما چون ایده توسط خود ایران پیگیری شده این گزینه منتفی است.
2- با توجه به تحولات درونی کشور در یکی دو ماه گذشته ممکن است رئیس‌جمهور بخواهد به دنیا اعلام کند اگرچه توطئه بزرگی بعد از اعلام افزایش قیمت بنزین در حال اجرا بود اما دولت با موفقیت از آن عبور کرده است و اکنون با اعتماد به نفس کامل می‌تواند به سیاست خارجی بپردازد.
3- نشریه رأی‌الیوم خبر درج کرده که توافق شده ژاپن 19 میلیارد دلار از اموال بلوکه شده ایران که در آن کشور است را آزاد کند. این خبر از کانال‌های دیگری مسموع نشد اما بعید به نظر می‌رسد که ژاپن اقدامی برای رفع فشار از روی ایران بدون مجوز آمریکا انجام دهد. و آمریکا که توانسته تهران را به گوشه رینگ اقتصادی بکشاند بعید است تصمیمی علیه سیاست خود اتخاذ کند. مگر اینکه ایران در پشت پرده تضمین بزرگی به آمریکا داده باشد که آن هم دور از انتظار است.
4- بعد از اعمال دور جدید تحریم‌های آمریکا علیه ایران، ژاپن پذیرفته بود یک اعتبار خرید کالا برای ایران درنظر بگیرد که باز هم به دلیل مخالفت آمریکا مقدور نشد. ممکن است این گزینه به صورت دیگری مطرح شده باشد که البته دور از انتظار است.
نویسنده در پایان خاطرنشان می‌کند: دو احتمال وجود دارد ایران پذیرفته که در بیرون از برجام اما فقط در مورد مسائل اتمی مذاکره کند. این به مفهوم مذاکره برای برجام جدیدی با در نظر گرفتن ملاحظات ترامپ است (یا این که) در کنار مباحث اتمی ایران متقاعد شده که در مورد مسائل منطقه و موشکی مذاکرات منطقه‌ای آغاز شود. این انعطاف در طرح «هرمز» ایران نهفته و ژاپن می‌تواند آغاز خوبی برای این مذاکرات باشد.
غیر از گزینه‌های فوق، این سفر فقط تمدد اعصابی برای نهاد ریاست جمهوری است که چند روزی را با هزینه «معقول» خارج از ایران باشد.
اشاره نویسنده به مذاکره هسته‌ای مجدد یا مذاکرات موشکی و منطقه‌ای (در واقع واگذاری امتیازات بیشتر) در حالی است که دولت به اعتبار به بن‌بست رسیدن برجام و خسارت‌هایی که به کشور در ازای وعده‌های نسیه تحمیل شد، مجوزی برای این کار ندارد؛ به ویژه آن که آقای روحانی یک بار مذاکره مجدد با آمریکا را دیوانگی خواند و نوبت دیگر تصریح کرد «دیگر نمی‌پذیریم سرمان کلاه برود».

اصلاحات ساختاری در لایحه بودجه 99 هم گنجانده نشد
جای اصلاحات ساختاری، در لایحه بودجه 99 کاملاً خالی است.
سید احسان خاندوزی استاد دانشگاه علامه طباطبایی، ضمن تحلیل در روزنامه جام جم نوشت:  رئیس‌جمهور محترم اخیراً مهمترین سند مالی اقتصاد یعنی لایحه بودجه سال بعد را تقدیم مجلس کرد. همواره از شرایط بحران به عنوان یک فرصت ارزشمند برای انجام اصلاحاتی که در روزهای عادی ممکن نبود، یاد می‌شود اما مروری بر دو طرف منابع و مصارف بودجه، حاکی از فرصت ناشناسی و تکرار مشکلات عمیق گذشته است. برخی از نقاط ضعف بنیادی لایحه به این شرح است:
فروض خوشبینانه؛ در زمستان 1397 وقتی به سازمان برنامه اعتراض شد که علیرغم چشم‌انداز تحریم آبان 97، چرا پیش‌بینی روزانه 1/5 میلیون بشکه نفت خام را مبنای بودجه سال 1398 قرار داده است؟ پاسخ داده شد که بودجه باید پیام آسیب‌ناپذیر بودن کشور را به خارجی‌ها منتقل کند! ثمره چنین دیدگاهی آن بود که از حدود 140 هزار میلیارد تومان درآمد نفت، حتی نصف آن نیز امسال محقق نخواهد شد و بالطبع مشکلاتی برای طرف هزینه‌های کشور رخ داد. با کمال تعجب لایحه بودجه سال 1399 همچنان یک فرض خوشبینانه را برای بودجه اقتصادی که می‌خواهد مقاومتی باشد، برگزیده است یعنی صادرات روزانه یک میلیون بشکه نفت و میعانات.
عدم اصلاحات مالیاتی؛ مقامات وزارت اقتصاد بارها از «حداقل» 40 هزار میلیارد تومان فرار مالیاتی و بیش از 40 هزار میلیارد تومان معافیت‌های غیرموجه مالیاتی صحبت کرده‌اند اما نه در قالب لایحه‌ای مستقل و نه در ذیل لایحه بودجه، هیچ پیشنهادی برای اصلاح بی‌عدالتی مالیاتی داده نشده است. به خاطر داریم که روزهای گذشته رئیس سازمان برنامه حتی با اندکی کاهش در معافیت مالیاتی هنرمندان مخالفت کرد.  بیش‌برآوردی درآمد؛ تجربه سال‌های گذشته در خصوص مواردی مانند فروش اوراق یا فروش اموال مازاد دولت، نشان از عملکرد بسیار ضعیف دولت‌ها دارد. با این وجود، دولت برای سال آتی رقم عجیب 80هزار میلیارد تومان فروش اوراق و همچنین قریب 50هزار میلیارد تومان فروش اموال را در لایحه گنجانیده است که از اکنون عدم تحقق آن روشن است.
بی‌تفاوتی به رشد؛ ثمره درآمدهای غیرواقعی در لایحه بودجه آن است که بلافاصله با کاهش درآمد محقق شده در سال 1399، دولت ناچار است از هزینه عمرانی خود بکاهد (زیرا بخش زیاد مخارج جاری، غیرقابل اجتناب است). اگر بدانیم که هزینه عمرانی، عمده‌ترین بخش بودجه دولت است که خاصیت تحریک رشد و اشتغال را دارد، نتیجه می‌گیریم که به احتمال زیاد بودجه سال آتی، کمک ویژه‌ای به رشد تولید و اشتغال نخواهد کرد.  صندوق روبی؛ با توجه به تنگنای مالی تحریم‌ها باید حق داد اگر دولت درصد کمتری از درآمد خود را به صندوق توسعه ملی واریز نماید (که چنین نیز کرده است) اما اینکه فراتر از واریز کمتر، حدود 75 هزار میلیارد تومان نیز از موجودی صندوق را صرف نیازهای بودجه‌ای خود نماید، معنایی جز جارو کردن صندوق ندارد. با عنایت به بقای مشکلات اساسی بودجه و درخواست مؤکد رهبر معظم انقلاب در سال قبل برای اصلاح ساختار بودجه، پیشنهاد قابل تأمل آن است که در اولین فرصت، کلیات لایحه بودجه رد شده و برای اصلاح به دولت محترم عودت شود تا اندکی از حجم غیرواقعی ارقام و درآمدهای آن کاسته گردد.

افزایش قیمت‌ها تنها روش کاهش مصرف حامل‌های انرژی نیست
یک کارشناس اقتصادی می‌گوید وزارت نفت، سیاست‌های غیرنفتی برای کاهش مصرف انرژی را به اجرا نمی‌گذارد و فقط بلد است قیمت‌ها‌ را افزایش دهد.
غلامحسین حسنتاش به روزنامه وطن امروز درباره سیاست‌های انرژی و کنترل مصرف سوخت، به روزنامه وطن امروز گفت: این سیاست‌ها بسیار گسترده و متنوع است. افزایش بهره‌وری در تولید و انتقال حامل‌های انرژی، افزایش بازدهی نیروگاه‌ها، تدوین و اعمال استانداردهای اجباری برای ورود تجهیزات انرژی‌بر و بسیاری موارد دیگر در زمره سیاست‌های غیرقیمتی در حوزه انرژی جای دارند اما یکی از مهم‌ترین این نوع سیاست‌ها، حمایت مالی و فراهم کردن تسهیلات بانکی برای طرح‌های بهینه‌سازی مصرف انرژی است که توسط خود مردم و بخش خصوصی اجرا می‌شود.
 وی افزود: وزارت نفت تامین‌کننده بیش از 95 درصد انرژی اولیه کشور است و بیشترین نقش و مسئولیت را در این زمینه داشته و دارد. حتی وزارت نفت به‌عنوان تامین‌کننده سوخت نیروگاه‌ها می‌توانست آنها را وادار کند راندمان خود را بالا ببرند و سوخت کمتری از وزارت نفت بخواهند. هم‌اکنون بیش از 90 درصد تولید برق کشور در نیروگاه‌های حرارتی و گازی تولید می‌شود که راندمان آنها بسیار پایین است.
اگر در این نیروگاه‌ها برای تبدیل شدن به سیکل ترکیبی با هدف افزایش بازدهی سرمایه‌گذاری شود، بعد از اجرای طرح‌ها سوخت کمتری از وزارت نفت درخواست خواهند کرد.
وی درباره عملکرد زنگنه گفت: در گزارشی که مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی آبان 1395 تحت عنوان «بررسی عملکرد ماده 12 قانون رفع موانع تولید رقابت‌پذیر و...» تهیه کرده است، پیشرفت این پروژه‌ها را در حد نزدیک به صفر ارزیابی کرده و بعد از آن هم بعید است که اتفاق چشم‌گیری افتاده باشد. بنده بارها نوشته و گفته‌ام هزینه آزاد کردن یک واحد انرژی از طریق بهینه‌سازی و صرفه‌جویی، از هزینه تولید یک واحد انرژی جدید کمتر است؛ ضمن اینکه هر اقدامی در این زمینه آلاینده‌ها را هم کاهش می‌دهد. همچنین بنده همیشه توضیح داده‌ام در ساختار تورمی اقتصاد ایران سیاست قیمتی به تنهایی برای کنترل مصرف پاسخگو نیست و حتما باید مؤخر بر اقدامات غیرقیمتی باشد.
ضمنا باید بگویم موانع و مشکلاتی هم در این زمینه وجود داشته است که در گزارش مرکز پژوهش‌ها ذکر شده اما اگر در وزارتخانه‌های نفت و نیرو اعتقاد جدی نسبت به مسئله راهکارهای غیرقیمتی بود، طبعا سال به سال به دولت گزارش می‌دادند و رفع موانع را پیگیری می‌کردند. متاسفانه دولت هم گزارش نخواسته است. آن وقت آقایان مرتبا می‌گویند راهی جز افزایش قیمت وجود ندارد!
باید عرض کنم متاسفانه حتی سازمان برنامه و بودجه گزارش‌های نظارتی در این باره ارائه نداده است اما بهترین شاخص برای ارزیابی موفقیت اقدامات صرفه‌جویی و بهینه‌سازی مصرف انرژی، شاخص شدت انرژی است که طی سال‌های گذشته بهبود نیافته است.