فوق‌لیسانسه‌های سخیف و بی‌محتوا
رسول شمالی ورزنده
امروزه تولید یک مجموعه تلویزیونی برای پخش از شبکه‌های تلویزیونی رسانه ملی بودجه هنگفتی را می‌طلبد و لزوما هم برای ساخت یک سریال در زمان کنونی نیاز به چندین میلیارد و یا بیشتر، پول و بودجه است. به نظر می‌رسد در تولید مجموعه «فوق‌لیسانسه‌ها» نیز هزینه شده است. رقم بودجه بالایی صرف شده است و این درحالی است که این مجموعه، بسیار ضعیف، بدون کیفیت و محتوا روی آنتن شبکه پرمخاطب تلویزیون (شبکه سه) رفت و در واقع انتظارها را برآورده نکرد.
به هرحال آنچه در تولید این فصل سریال اتفاق افتاد، یک قصه سردرگم، با ادبیاتی سخیف و بدون محتوا بود که نه تنها جذب مخاطب نکرد بلکه به نظر می‌رسد مخاطبان خود را هم از دست داده است. در طول پخش این مجموعه، بازیگران و هنرپیشه‌های این سریال، دیالوگ‌ها و کلماتی را بکار می‌برند که مسخره‌وار و بی‌ادبانه است.
واقعیت این است که جایگاه این نوع سریال‌ها در شبکه‌های رسانه ملی نیست چراکه این سریال بقدری ضعیف کار شد که در حد و اندازه‌های یک مجموعه تلویزیونی نبوده و نیست و تنها می‌توان گفت که ساعتی از زمان خالی تلویزیون را برای مخاطب پر کرد.
با این اوصاف آنچه در حال حاضر می‌توان گفت این است که چرا در صداوسیما برای ساخت و تولید مجموعه‌های تلویزیونی دقت لازم صورت نمی‌گیرد و چرا باید این نوع سریال‌ها تولید و آن هم از شبکه‌ای پرمخاطب مثل شبکه سه تلویزیون پخش شود؟چرا باید هزینه‌های هنگفتی از جیب بیت‌المال و بودجه کشوری صرف چنین آثار ضعیف و سخیف شود؟
مجموعه «فوق‌لیسانسه‌ها» درواقع قصد داشت که قصه زندگی تعدادی از جوانان دانشجوی فوق‌لیسانس را در فضای زندگی معمولی آنها مطرح کند، اما آنچه در متن قصه نگارش شده بود هیچ سنخیتی با شخصیت‌های فوق‌لیسانس، نداشت و در واقع یک سری آدم علاف که هیچ رابطه‌ای با درس و دانشگاه ندارند، مسخره‌وار کنار هم با دیالوگ‌های مضحک در مقابل دوربین قرار گرفتند.
هدف از تولید و ساخت سریال در صداوسیما تاثیرگذاری آن بر مخاطب، آموزش، تربیت، خود‌آگاهی، رشد و ترقی، انسان‌سازی، معنویت و یک خروجی خوب برای قشرهای مختلف جامعه است که متاسفانه «فوق‌لیسانسه‌ها» خالی از همه این موضوعات بود و چیزی برای
گفتن نداشت.
به هرحال نکته مهم در آثار تلویزیونی معمولا شاخص بودن اثری است که قرار است برای مخاطبان تلویزیون تولید شود و در واقع اگر هم قرار باشد اثر کمدی و ژانر سرگرم‌کننده کار کنیم بایستی با زبان و فضای طنز به آن کار مبادرت بورزیم نه اینکه با موضوعات رسمی و تاثیر‌گذار اجتماعی و فرهنگی هرچیزی را به تمسخر بگیریم و در نهایت آثاری ضعیف و بی‌محتوا را به مخاطب دیکته کنیم.
اما سریال جدید سروش صحت از نظر محتوایی حتی از نمایش‌های دانش‌آموزی مدارس نیز ضعیف‌تر است.