امروز با سالروز  رحلت حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله علیها همزمان است، بانوی بزرگواری که  شهر مقدس قم از حضرتش نام و نشان الهی گرفته و به پایگاه نورانی علوم اسلامی و ترویج اسلام ناب محمدی(ص) تبدیل شده است. در سالروز رحلتش به سوگ می‌نشینیم و این ستون را به سروده‌ای که دو شاعر متعهد کشورمان، آقایان سروری و موید، مشترکاً سروده‌اند اختصاص می‌دهیم.
ای سر نهاده بر قدمت سرفرازها
مخفی نماند از نظرت سوز و سازها
 هم خواهر امامی و هم دختر امام
آری خدای داده تو را امتیازها
 تو دختر گرامی موسی بن جعفری
جویند چاره از کرمت چاره‌سازها
 کوی تو را بهشت نخوانم که از صفا
قم را بود به جنّت فردوس، نازها
 تا آورند دامن لطف تو را به دست
آرند در حریم تو مردم، نمازها
 قم پایگاه علم شد از احترام تو
بر او گذشت گرچه نشیب و فرازها
ای در حجاب عفّت و عصمت گشوده دست
بر حلّ مشکلات و به رفع نیازها
 قم شاهد است داغ دلت را که داشتی
از دوری برادر، سوز و گدازها
 معصومه‌ای و جلوه‌ئی از عصمت بتول
در جان توست ز آیت تطهیر رازها
دیدار کربلا و ورود بهشت را
دست گره‌گشای تو بخشد جوازها
 آنجا که خوان لطف تو گسترده می‌شود
هستند میهمان تو، مهمان‌نوازها