تیم المپیک کشورمان در فیفا دی‌هایی که پشت سر گذاشتیم، دو اردو و سه بازی تدارکاتی در‌اندونزی و قطر داشت. از نظر نتیجه گیری، شاگردان حمید استیلی کامیابی نداشتند. در بازی اول مقابل امیدهای‌اندونزی با نتیجه یک بر یک متوقف شدیم و در دیدار دوم مقابل همین تیم با نتیجه دو بر یک شکست خوردیم.
در قطر هم ملی‌پوشان با حساب دو بر یک بازی را به میزبان واگذار کردند تا از نظر نتیجه گیری، دستاورد خاصی نداشته باشیم اما در صحبت‌های حمید استیلی و همکارانش، عدم تطابق بدنی بازیکنان در کشور‌اندونزی و ضعف بدنی ملی‌پوشان، بیشتر به چشم آمد.
فارغ از نتیجه ضعیفی که امیدها در این سه بازی تدارکاتی کسب کردند، حداقل کادر فنی متوجه ضعف اساسی شاگردان خود شد که همان افت بدنی است. منهای اینکه سفر طولانی به‌اندونزی و انجام دیدار اول بلافاصله بعد از رسیدن به کشوری مثل‌اندونزی با شرجی بالا می‌تواند افت بدنی یک تیم را توجیه کند اما برای حمید استیلی و دستیارانش این نکته بیشتر متبلور شد که با این قدرت بدنی پایین در مسابقات رسمی که در تایلند در دی ماه سال‌جاری پیش رو داریم، به مشکل خواهیم خورد.
در دیداری که استیلی در قطر با سانچز سرمربی تیم ملی بزرگسالان و امید این کشور داشته، به این نکته پی‌می‌برد که تیم حریف نزدیک به سه سال و نیم در اختیارش بوده است. این مربی در این مدت اردوهای منظمی را پشت سر گذاشته و اکنون که نزدیک مسابقات است، بازیکنان بیشتر در اختیار او هستند تا باشگاه‌ها.
حساب تیم‌های شرق آسیا هم که مشخص است. بازی‌های باشگاهی در شرق آسیا یا به پایان رسیده یا در آستانه اتمام است و از این نظر سرمربیان تیم‌های امید بدون دغدغه در حال برگزاری اردوهای مختلف یا بازی‌های دوستانه هستند. در این بین وضعیت تیمی مثل ایران از نظر روند آماده ‌سازی جالب نیست و در واقع باید گفت خوب نیست. باشگاه‌ها به دلیل شرایط لیگ برتر حاضر نیستند بازیکنانشان را برای اردوهای بلندمدت در روزهای غیر فیفا در اختیار کادر فنی تیم امید قرار دهند. از سوی دیگر، بازیکنانی که در تیم‌های باشگاهی خود بازی نمی‌کنند یا کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند، از نظر بدنی دچار افت هستند. مربیان تیم امید این دغدغه را دارند که در این مدت کم بتوانند توان بدنی شاگردان خود را افزایش دهند.
به نظر می‌رسد بعد از دوره‌های مختلفی که همگی با ناکامی مطلق تیم امید برای رسیدن به المپیک همراه بوده، هنوز هم راهکاری برای رهایی از این مشکلات وجود ندارد و سرمربیان تیم در گذر سالها، قربانی این شرایط می‌شوند.
با این حال، استیلی برای فرار از این شرایط مدتی است موفق شده برخی بازیکنانی که کمتر در تیم‌های باشگاهی بازی می‌کنند را در ساختمان پک مستقر کند تا بدنساز تیم امید با آنها کار کند. هر چند مدت زمان حضور این بازیکنان در پک‌اندک است اما در این وقت کم، راهکار بهتری وجود نداشته است.
تیمی که سانچز به قدرت تاکتیکی و تکنیکی آن اذعان داشته، نباید به حال خود رها شود. شاید این وسط نقش فدراسیون از همه پررنگ‌تر است که با برخی هماهنگی‌ها، شرایط بهتری را برای حضور ملی‌پوشان در اردوی امید فراهم کند. تیمی که می‌خواهد بعد از نزدیک به نیم قرن راهی بزرگترین ‌آوردگاه ورزشی جهان شود، قطعا نیازمند حمایت همه‌جانبه است.