در این ایام محرم و عزای سالار شهیدان که یاد خون خدا و کشته‌ اشک‌ها‌، فرهنگ جهاد و شهادت را جانی تازه بخشیده و زنگار غفلت را از جان‌ها زدوده‌، شاهدیم که نام مقدس شهیدان، که دست کوتاه افهام دنیایی ما به بلندای قامت وجود خدایی شان نمی‌رسد، به بهانه بلندی نام! از تابلوی بعضی معابر برداشته شده است! اینک این سؤال در ذهن شکل می‌گیرد که چه چیزی این خطا را میسر کرده است؟!
ابتدا باید با آنهایی که این تصمیم را اتخاذ کردند گفت؛ اگر اندیشیده‌اید که نام و یادفهمیده‌ها و دیگر شهدا در اثر مرور زمان غبار فراموشی گرفته‌اند، سخت در ‌اشتباهید زیرا که نور وجود ابدیشان همیشه راهنمای انسان‌های دیگر است و جامعه را از روز مرگی به زندگی رهنمون می‌شود‌، و هنوز هم شهیدان عزیزمان حتی با تابوتشان و حتی با استخوان و پلاکشان رسالت حسینی خویش را ادامه می‌دهند.
اگر فکر می‌کنید شهید و شهادت فراموش‌شدنی است، شهدای مدافع حرم را بنگرید که در همین عصر و زمان که بسیاری از ما با غفلت از یاد خدا به مرگ تدریجی دچاریم، به سرور شهیدان اقتدا کرده‌اند و از جان عزیز و از خانواده و کودک خردسالشان دست شستند. هنوز صدای شهید محسن حججی که گویی از بهشت و از جوار حضرت زینب(س) با ما سخن می‌گوید در گوش شهرهامان طنین انداز است و هنوز ‌اشک کودکان و اندوه فراقشان در خاطرهامان زنده است و حتی اگر درک کاملی از بزرگی انتخابشان نداشته باشیم احترام به نام و آرمانشان را برخود واجب می‌دانیم و نام مقدسشان را برجای جای شهرمان و بر سر هرکوچه و خیابان می‌نویسیم؛تا هم به همگان و خصوصا خودمان یادآور شویم که امنیت و آرامش سرزمینمان را برای همیشه مدیون جانفشانی شهیدان عزیز‌مان هستیم، و هم شهر و دیارمان از قداست نامشان آبرو بگیرد.آری! تا یاد امام حسین علیه‌السلام و خانواده و یاران بزرگوارشان زنده است نام و یاد شهدا در دل‌ها جاودانه خواهد ماند!
با خود بیندیشیم‌: حال که خانواده‌های این عزیزان با اقتدا به زینب کبری صبورانه غم بزرگ فراق عزیزانشان را صبورانه تحمل می‌کنند و ما باری از دوششان بر نمی‌داریم لا‌اقل دلشان را به درد نیاوریم و قدردانشان باشیم!
س. صفری