مسئولیت دشوار دبیر
وقت کار است نه غیبت و حرف خاله‌زنکی!
سرویس ورزشی ـ
شیخ عطار در تذکرهًْ الاولیاء از قول ابراهیم خواص یکی از عارفان‌و زهاد آورده است: عالمی بسیار روایت (حرف زدن) نیست ، عالم آن است که متابعت علم کند و بدان کار کند و اقتدا نسبت به سنت‌ها کند، وگرچه علم او‌اندک بود. این همان چیزی است که یکی از شاعران در باره‌اش گفته:
قدم باید اندر طریقت نه دمکه سودی ندارد دم بی‌قدم
این مقدمه کوتاه را آوردیم تابگوییم وقتی مصاحبه آقای علیرضا دبیر قهرمان سابق المپیک و جهان و رئیس‌جدید و حالیه فدراسیون کشتی را که بعد از دریافت حکم ریاستش خواندیم خیلی خوشحال شدیم از این جهت که دیدیم در سراسر مصاحبه بر «کار کردن» تکیه و تأکید داشته است. دبیر گفته برای کار کردن در کشتی و برای کشتی آمده است. نه قصد مربیگری دارد و نه برای مسافرت کمین کرده است و نه می‌خواهد به طور اسمی رئیس‌کشتی باشد و از آن سکویی بسازد برای پرش به مناصب بالاتر و... «اهل مسافرت رفتن نیستم و نه می‌خواهم مربی شوم. همیشه در فدراسیون هستم، آنقدر که از من خسته شوید.» دبیر روی نکته و اصل مهمی انگشت گذاشته ودر این مصاحبه یکسره بر آن تایید می‌کند. «کار کردن»! این یک اصل مسلم تاریخی و سنت لایتغیر الهی است که فرد وجامعه در سایه کار کردن و تلاش کردن و رنج بردن به جایی رسیده است
از رنج کشیدن آدمی حر گرددقطره چو کشد حبس صدف در گردد
هیچ جامعه و انسانی با تنبلی و لشی ولاابالیگری وتن آسایی و...راه به جایی نبرده و سری میان سرها در نیاورده و به عزت و سربلندی دست نیافته است. تاریخ بشر مملو از نمونه‌ها و مثال‌ها برای اثبات این اصل است. اینکه در تاریخ اسلام هم می‌خوانیم و می‌بینیم که رسول خدا و گروه یاران مهاجرش به محض آنکه از مکه خارج و به مدینه وارد می‌شوند در میان تعجب حاضران و شاهدان دراولین قدم دست به کار می‌شوند و شخص رسول خدا آستین بالا زده و از آب و خاک، گِل درست می‌کند و خشت می‌زند و... با این عمل نمادین «کار» را به عنوان یک ارزش اجتماعی و رمز پیشرفت و تمدن و تعالی معرفی می‌کند هم از این روی است. از الگو و طلایه دار بشریت مثال آوردیم تا برگردیم به بحث خودمان.
کشتی ورزش اول ایران است. ریشه در آب و خاک و اساطیر وتاریخ این سرزمین دارد.فردوسی از قول رستم دستان پهلوان اسطوره‌ای ایران خطاب به پولادوند می‌آورد:
به کشتی بگردیم با یکدگربگیریم هردو دوال کمر
ودر جایی دیگر باز از قول رستم که در‌باره نبرد فرداروزش با سهراب، با کیکاووس صحبت و شور می‌کند:
بدان تا بگردیم فردا یکیبه کشتی گراییم ما اندکی
کشتی علاوه بر اینکه پرافتخارترین رشته ورزشی ایران در صحنه‌های جهانی و المپیکی است و خود افتخار و آبروی ورزش ایران در دنیاست، نشانه اصالت و هویت داشتن ورزش ایران است. این رشته بعد از استعفای رسول خادم در زمستان 97 تا همین چند روز پیش با سرپرست اداره می‌شد و جالب است که در همین مقطع بی‌رئیسی و بی‌مدیری افتخارات ارزشمندی را در رشته آزاد و فرنگی و رده‌های مختلف سنی و در صحنه‌های قاره‌ای و جهانی کسب کرد. این خود نشان غنا وقدرت کشتی ایران است. بی‌تردید این رشته اگر خوب مدیریت شود بر اساس برنامه‌های
حساب‌‌شده و کارشناسی کوتاه و بلند مدت حرکت کند باتوجه به توانایی‌های ذاتی و داشته‌های گرانقیمت و مهمتر از همه نیروی انسانی و از این هم مهمتر جوانان مستعد وبرومند و پرانگیزه می‌تواند خیلی بیش از اینکه الان هست و تاکنون نشان داده افتخار آفرینی و بزرگی کند. چند روز پیش بعد از حرف و حدیث‌های فراوان و گیر و گرفت‌های آزاردهنده بالاخره انتخابات کشتی برگزار شد و علیرضا دبیر که چکیده و از متن و بطن کشتی است حائز اکثریت آرا شد و به ریاست فدراسیون انتخاب شد. با توجه به آنچه بالاتر در‌باره جایگاه کشتی آمد سنگینی مسئولیت دبیر خیلی روشن است. دبیر هم در اولین مصاحبه خود بعد از رسمیت یافتن مقامش با حرف‌هایی که زد نشان داد به مسئولیتی که بر عهده گرفته واقف است.
همان‌طور که گفتیم دبیر بیش از هر چیز بر«کارکردن» تا کید کرده است. نه حرف زدن و حرف شنیدن آن هم از نوع «غیبت» و
«خاله زنکی»اش! حرف هم اگرباید زده شود در‌باره کار و رونق کشتی باید گفته شود. علاوه براین دبیر بر نکات دیگری هم تاکید دارد: جذب کردن و نه دفع کردن اهالی کشتی و باز بودن در فدراسیون و دفتر او بر روی گوش شکسته‌های خوشنام و کشتی بلد و اهل کار وخدمت...
«از افرادی که کار کنند حمایت می‌کنم. برای حذف کردن نیامده‌ام... کار وکار وکار...»! حالا چشم اهالی ورزش و علاقمندان به رشته کشتی به دبیر است. امیدواریم او با عمل به وعده‌هایش و حرفهای قشنگ و امیدوار‌کننده‌ای که در شروع راه می‌زند؛ روزهای بزرگ و پر غروری را برای کشتی رقم بزند. ان‌شاءالله.