علیرضا چخماقی
  نزد اهل فن و دست‌اندرکاران امور رسانه‌ای، اصطلاح آشنا و نه چندان جدیدی وجود دارد که به آن «بمباران خبری» می‌گویند. این تعبیر زمانی به کار می‌رود که حول موضوعی خاص و محوری از پیش تعیین شده، حجم بسیار زیادی از خبرهای گوناگون، به منظور تأثیر گذاری روی اذهان مخاطبین و جهت‌دهی به افکار عمومی، تنظیم و از سوی رسانه‌ها منتشر و پخش می‌شوند.
تا دو - سه دهۀ پیش، اگر تنها رادیو - تلویزیون و نشریات، وسایل همراهی با منافع قدرت‌های سلطه طلب، به حساب می‌آمدند و بنا بر ضرورت در اوقات معینی به بمباران خبری می‌پرداختند؛ اما با ظهور اینترنت و به کارگیری امکانات آن، بمباران خبری از حالت موسمی، به بمباران‌های خبری و تبلیغاتی دائمی در آمد و بسیار فراگیر‌تر از گذشته، اهداف پست و رذیلانۀ، صاحبان قدرت و مالکان ثروت را پی گرفت.
بدیهی است ترتیب دهندگان بمباران‌های خبری و تبلیغاتی، همچون بمباران‌های نظامی، اهداف خاصی را در نظر می‌گیرند و با استفاده ازانواع ترفند‌ها و بهره‌گیری از اصول روان شناسی و جامعه شناختی، سعی وافر دارند که بمب‌های رسانه‌ای خود را در مناطق حساسی از جغرافیای افکار عمومی فرو ریزند که منافع مادی بیشتری برایشان به چنگ آورد.
بمباران‌های نظامی، اگر به خاطر صداهای وحشتناک و قدرت تخریبی و میزان تلفاتی که دارند، مردم را فراری می‌دهند و به پناهگاه می‌کشانند، اما بمباران‌های خبری و تبلیغاتی چنین نیستند و گاه بی‌صدا و آرام و گاه نیز به شکل‌هایی چشم فریب و زمزمه‌هایی گوش نواز، بر سرزمین جان‌ها و مزرعۀ افکار فرود می‌آیند؛ کمتر کسی از فرود آمدن آنها وحشت زده و فراری می‌شود و چه بسیار افراد که، از روی ساده دلی و خام اندیشی، خود را در معرض بارش مرگ بارشان قرار می‌دهند.
اکنون در چنین اوضاع و احوالی، یافتن گوهر حقیقت، از لجنزار دروغ و واقعیت‌های مجازی که با هزار رنگ و نیرنگ، برای عامۀ مردم، اگر نه ناممکن، اما سخت دشوار شده است و سال‌ها وقت می‌برد تا لایه‌های فریبنده ولی چرکینی که به صورت رنگ و لعاب، چهرۀ کریه فریب و خدعه را آراسته‌اند از سیمای آن پاک و همزمان حقیقت نیز رخ نماید؛ دردآورتر از هر چیز دیگری در این میان اما، حضور وطن فروشان و افراد نفوذی در پایگاه‌های خودی است که با وجود آنان، دشمن آسان‌تر می‌تواند به مقاصد شوم خود دست یابد،.. آنان که در سایۀ توجه نکردن و غفلت (اگر خوش‌بینانه نگوییم همدستی و همراهی ) مسئولین امور، زبان حال دشمانند و نقشی نفرت‌انگیز را در این نمایش مهوع بر عهده گرفته‌اند؛ نقشی که اگر چه با ذات و سرشت پلیدشان همخوانی دارد و اجرای آن برایشان طبیعی و راحت است، اما از نظر آگاهان و اهل فن، یک بازی ابتدایی و فاقد ظرافت‌های هنری است، چنانکه گاه در این عرصه، از اجرای نقشی که بر عهده گرفته‌اند فراتر می‌روند و با بازی ناشیانه و دیالوگ‌های فی‌البداهه، پایان نمایش را لو
می‌دهند.  
چه خوب است مسئولین امر در وزارت‌خانه‌های اطلاعات، ارشاد و مخابرات، بر حسب انجام وظیفه و بنا بر تعهد اسلامی - انقلابی، با نظارت دقیق و هوشمندانه بر فعالیت این قبیل رسانه‌ها و سایت‌های قارچ گونه، ساحت منزه انقلاب و جامعۀ اسلامی را از آلودگی آنان بزدایند و بیش از این دست عوامل نام و نشان دار را در همسویی با دشمن و ضربه زدن به مردم باز نگذارند.