این سفره دستپخت شما است /به جای اشک تمساح پاسخگو باشید
روزنامه ارگان حزب لیبرال کارگزاران به جای اینکه اذعان کند مشکلات معیشتی مردم حاصل تفکر و دستپخت آنها است، برای سفره بدون گوشت مردم اشک تمساح ریخت!
سرویس سیاسی-
«روزنامه سازندگی» ارگان مطبوعاتی حزب لیبرال کارگزاران که اغلب اعضای آن از میانه دهه هفتاد، شتابان به سوی اشرافی‌گری و ایجاد فاصله طبقاتی میان اقشار مختلف جامعه حرکت کرده‌اند، در شماره دیروز خود از سفره‌های بدون گوشت مردم در ماه‌های اخیر گزارش داد بدون اینکه بگوید مسئول این وضعیت دولت کنونی و مدیرانی است که اکثرشان متعلق به اردوگاه اصلاحات و حزب کارگزاران هستند.
روزنامه سازندگی در شماره دیروز خود با تیتر «سفره‌های بدون گوشت» گزارشی از سفره‌های مردم ارائه داده و نوشت: قیمت گوشت قرمز به بیش از 120 هزار تومان رسیده است.
در بخشی از این گزارش که سفره‌های بدون گوشت مردم را تصویرگر شده آمده است: «با اینکه مردم برای خرید گوشت به مشکل برخورده‌اند، اما مسئولان خیلی با این صحبت موافق نیستند. مثلا حمید ورناصری، مدیرعامل شرکت پشتیبانی امور دام چند روز پیش اعلام کرد: «در حال حاضر هر کیلو گوشت منجمد به قیمت 29 هزار تومان و گوشت گوسفند تازه وارداتی نیز کیلویی 40 هزار تومان در فروشگاه‌های زنجیره‌ای سازمان میوه و تره‌بار و مراکز مشخص قیمت دارد.» به گفته ورناصری روزانه 100 تا 1580 تن گوشت تازه گوسفندی (شقه) در بازار توزیع می‌شود.»
در جای‌جای گزارش روزنامه سازندگی هر چند سفره‌های بدون گوشت مردم مورد تاکید قرار گرفته شده ولی با لطایف‌الحیل فراوان مسئولیت از گردن مسئولین و مقامات دولتی برداشته شده است!
مثلا در بخشی از این گزارش آمده است: «شاید گوشت کم باشد و میزان عرضه آن کاهش یافته باشد، اما باید دید این کاهش عرضه از کجا آب می‌خورد، بعضی مسئولان، قاچاق دام را باعث افزایش قیمت گوشت قرمز عنوان کرده‌اند. به نظر می‌رسد که صادرات و قاچاق گوشت به خارج از کشور با افزایش قیمت ارز به‌صرفه‌تر از فروش آن در بازار داخل است.»
گزارشگر روزنامه سازندگی به سنت همه حامیان دولت در سال‌های گذشته در انتهای گزارش مسئول وضعیت کنونی را دولت‌های سابق خوانده و نوشت: «البته مصرف گوشت طی این ده سال با موانع زیادی برخورد کرده است. مثلا طی سال 92، هدفمندی یارانه‌ها باعث شد مصرف گوشت در بین خانوارها کاهش یابد، از طرفی از سال 88، سال شروع هدفمندی یارانه‌ها تا سال 92، جانشینی کالاهای با ارزش غذایی بالا با کالاهای با ارزش غذایی کمتر در گروه‌های فقیر رخ داد. طبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس در این دوره شاهد کاهش 16 درصدی مصرف گوشت قرمز و افزایش 7/5 درصدی مصرف گوشت مرغ بوده‌ایم.»
مسئول وضعیت کنونی کیست؟!
همگان اذعان دارند که گرانی بیداد می‌کند، نرخ تورم بالا رفته است، قیمت اجناس افزایش می‌یابد، گوشت گران شده و سفره‌های مردم به اذعان روزنامه لیبرال سازندگی خالی است و... ولی مسئول وضعیت کنونی کیست؟!
رئیس‌جمهور به عنوان رئیس قوه مجریه و رئیس هیئت دولت و دولتمردان بی‌شک مسئول وضعیت کنونی هستند، این مسئولین در سال‌های 1392 و 1396 با شعارهایی چون برداشته شدن تحریم‌ها و گردیدن چرخ زندگی مردم همزمان با چرخ سانتریفیوژها بر سر کار آمدند ولی امروز نه تنها چرخ سانتریفیوژها نمی‌چرخد بلکه چرخ گوشت‌ها هم نمی‌چرخد!
حزب اشرافی
اشک تمساح می‌ریزد!
از اواسط دهه هفتاد که حزب دولت‌ساخته کارگزاران سازندگی شکل گرفت تاکنون اعضای این حزب به اشرافی‌گری مشهور بوده‌اند، بزرگان و شاخصین این حزب از جمه غلامحسین کرباسچی دارای پرونده‌های مفتوح فساد اقتصادی هستند و اصولا اعضای این حزب بودند که فساد را در بدنه دولت و همچنین اشرافی‌گری را در میان مدیران رایج کردند.
از سال 1368 و شکل‌گیری دولت سازندگی اعضای کنونی حزب سازندگی که آن روزها در دولت کنار هم بودند و بعدها برای تاثیرگذاری در انتخابات مجلس پنجم این حزب را سر و سامان دادند به جز چند سال محدود مدیریت اقتصادی کشور را بر عهده داشته‌اند.
اگر امروز سفره‌های مردم از گوشت خالی است بایستی اعضای لیبرال حزب کارگزاران به جای ریختن اشک تمساح پاسخگو باشند و بگویند برای حل این مشکلات در دولت برآمده از حمایت خود چه کرده‌اند؟! مانند مردم سفره‌های آنان نیز خالی از گوشت بوده است؟! بیکار بوده‌اند و حقوق نداشته‌اند که نتوانند مایحتاج منزل را خریداری کرده و پیش همسر و فرزندان شرمنده نباشند؟! شب و روز اینجا و آنجا نشسته و برای حل این مشکلات طرح ریخته‌اند و نشده؟!
حزب اشرافی سازندگی عامدانه به این نکته نمی‌پردازد که این سفره دستپخت آنها است و به جای اشک تمساح باید پاسخگو باشند. آنان به جای عذرخواهی از مردم مسئولیت‌ها را به گردن پیشینیان و طرح هدفمندی یارانه‌ها می‌اندازند و این روشی است که در نزدیک شش سال گذشته همواره از سوی مدعیان اصلاحات و حامیان دولت پی گرفته شده است بی‌آنکه بگویند خود چه کرده‌اند و اگر این مشکلات راه‌حلی نداشت چرا مسئولیت را به عهده گرفته و کنار نکشیدند؟!