اخبار ویژه

مردم منتظر وعده رونق اقتصادی هستند نه وعده انتصاب سفیر زن
رویکردهای پوپولیستی و عوام‌فریبانه به حوزه انتخاب سفیر و دیپلماسی، مغایر با منافع ملی است.
در پی اعلام انتصاب خانم حمیرا ریگی به عنوان سفیر ایران در کشور برونئی، موجی از تبلیغات مبنی بر اینکه معاون اول رئیس‌جمهور به وعده خود عمل کرد و سفیر منصوب «زن، اهل سنت و بلوچ است»، به راه افتاد.
این انتصاب در حالی که خانم ریگی فاقد سابقه دیپلماتیک می‌باشد. او پیش از این فرماندار شهر 61 هزار نفری قصر قند در جنوب استان سیستان و بلوچستان بوده و پیش از آن نیز، مشاور بهزیستی استان، دبیر کمیسیون بانوان فرمانداری چابهار و دبیر کمیسیون شورای شهر چابهار بوده است.
سوالی که از وزارت خارجه و آقای جهانگیری باید کرد این است که آیا شرایط لازم برای سفیر بودن، تجربه و مهارت دیپلماتیک است یا مثلا جنسیت، مذهب و قومیت؟! چرا از یک سو شعار تخصص و فن‌سالاری می‌دهند و از طرف دیگر خلاف تخصص عمل می‌کنند؟! با احترام شخص خانم ریگی، باید از دولت و وزارت خارجه پرسید چرا مصرند دو قطبی‌های انحرافی و تفرقه‌انگیز نظیر «سنی- شیعه»، «زن- مرد» و «بلوچ و سیستانی» راه بیندازند و حتی حوزه خطیر سیاست خارجی را از سیاسی‌کاری خود استثنا نکنند.
انتصاب‌های غیرکارشناسی از این دست مورد انتقاد است؛ اعم از اینکه فرد منصوب شیعه یا سنی، زن یا مرد و مربوط به این یا آن قومیت باشد.
البته از مدیریتی که به مدت چند ماه فاقد سفیر در کشورهای مهمی نظیر چین و هند بود، لابد انتظار زیادی است که توقع داشته باشیم، قبل از هر رویکرد سیاسی‌کارانه و عوام‌فریبانه، به تخصص بها بدهد.
از سوی دیگر ادعای عملی شدن وعده جهانگیری در حالی است که وی اخیرا ادعا کرد فاقد اختیار است و حتی اختیار جابه‌جا کردن منشی خود را ندارد.
در این میان مردم مناطق محروم و جنسیت و قومیت‌ها و مذاهب مختلف در کشور پیش از آنکه دغدغه حضور در انتصابات را داشته باشند، انتظار دارند امثال جهانگیری به وعده‌های خود درباره رونق اقتصادی عمل کنند و درباره سوء مدیریت‌های بزرگی نظیر واگذاری 18 میلیارد دلار ارز به قیمت 4200 تومان پاسخگو و عذرخواه باشند؛ نه اینکه هرچند وقت یک بار، برای مردم سرگرمی تازه‌ای فراهم نمایند.


تبرئه اروپا از بدعهدی مأموریت مشترک افراطیون نفوذی
عضو سازمان منحله مجاهدین انقلاب می‌گوید به دلیل تندروی‌ها و ماجراجویی‌های داخلی نتوانستیم از برجام استفاده کنیم.
بهزاد نبوی در گفت‌وگو با انجمن اسلامی پزشکان گفت: بعد از برجام هیئت‌های اروپایی به ایران آمدند اما اقدامات ماجراجویانه هم ایجاد شد که این مسئله موجب شد آنها احساس کنند شرایط سرمایه‌گذاری را ندارند.
وی ادامه داد: سرمایه ترسو است. جایی نمی‌رود که خطر و ریسکش بالا باشد. بنابراین نتوانستیم از برجام استفاده کنیم. معنایش این نیست که برجام چیز بدی است. به نظر من برجام مهمترین توافقی است که جمهوری اسلامی طی چهل سال انقلاب توانست به انجام برساند.
نبوی با بیان اینکه به دلیل تندروی‌ها و ماجراجویی‌های داخلی نتوانستیم از امکانات برجام استفاده کنیم، تصریح کرد: بعد دیدیم که ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا شد، تیر خلاص را رها کرد و تحریم‌ها را شروع کرد. شنیدم یکی از کسانی که قدیم‌ها تندرو نبود، بعد از خروج ترامپ از برجام سجده شکر برگزار کرد. چرا اینکار را کرد، نمی‌دانم. حتی تعداد محدودی از سرمایه‌گذارانی مثل توتال هم مجبور شدند عملاً حضور خود در ایران را منتفی کنند.
وی با طرح این مطلب که می‌گویند اروپا برای برجام کاری نمی‌کند اما من می‌گویم اروپا تلاش می‌کند اما نمی‌تواند چون اقتصادش دست حوزه خصوصی است و آنها هم به منافعشان می‌اندیشند، عنوان کرد: علیرغم تندروی‌ها، ایران باید موقعیت جهانی که بعد از چهل سال به دست آوردیم را حفظ کند. چین را که قبول داریم، بیایید مثل چین با دنیا رفتار کنیم.
وی اضافه کرد: آن عواملی که نمی‌گذارد روابط خارجی داشته باشیم را افشا کنیم. دولت نمی‌تواند ما که می‌توانیم. الان انتقاد از دولت جایزه هم دارد، کار شجاعانه‌ای نیست.
یادآور می‌شود اخیراً حجاریان نیز مدعی شده بود «وقتی نگذاشتند روحانی برجام رابه اجرا بگذارد، او باید همان زمان استعفا می‌کرد». تکرار این مواضع انحرافی و دروغین نشان می‌دهد عناصر آلوده به نفوذ در برنامه‌ای مشترک اصرار دارند با متهم کردن نیروهای داخلی، اروپا و آمریکا را از تنگنای پاسخگویی و بدعهدی خارج کنند.
ادعای خصوصی بودن شرکت‌های اروپایی در حالی است که دست کم 100 شرکت و بانک دولتی اروپایی وجود دارند که می‌توان آنها را وادار به همکاری با ایران کرد اما اروپایی‌ها به چنین کاری تن نمی‌دهند چرا که اولویت آنها همکاری و هماهنگی و حفظ روابط راهبردی با آمریکاست.
جالب اینکه بهزاد نبوی نمی‌گوید کدام اتفاق در داخل مصداق ماجراجویی و تندروی بوده است؟ و کدام بند برجام از سوی ایران انجام نشده که به اروپایی‌ها بهانه بدعهدی بدهد؟ و بالاخره اینکه حضرات ادعا می‌کردند برجام موجب گسترش ثبات و همکاری با اروپا می‌شود و شرکت‌های خارجی را جلب می‌کند اما اکنون به جای پاسخگویی درباره این وعده دروغ، فرار به جلو می‌کنند.


قوه قضائیه به پرونده رشوه توتال ورود کند
با وجود آنکه وزارت نفت درباره هر موضوع ناچیز و کوچکی واکنش نشان داده و جوابیه می‌دهد، اما سکوتش درباره پرونده فساد توتال ادامه دارد.
روزنامه جوان در این‌باره نوشت: طی چند سال گذشته هرگاه درباره فساد توتال سؤال می‌شد، همه چیز کتمان می‌شد، آلزایمری عجیب شایع شده بود که نمی‌خواست توالی فساد‌ها توسط توتال را زنده کند. در فساد‌های رخ داده، آمریکا و فرانسه طرف رشوه‌دهنده یعنی توتال را جمعاً ۴۰۰ میلیون دلار جریمه کردند، ۶۰ میلیون دلار به چند مدیر نفتی رسید تا علاوه بر انتخاب توتال به عنوان صاحب قرارداد‌های نفتی، سقف قرارداد نیز افزایش یابد تا سود این شرکت فرانسوی از جیب مردم ایران افزایش یابد. گرچه یکی از این فساد‌ها در دوره دولت کارگزاران انجام شده‌است، اما قرارداد دیگر، در دوره اصلاحات به وقوع پیوسته است و وزارت نفت، باید به این سؤال پاسخ دهد که چه برخوردی با مفسدان کرده و چرا همچنان از توتال دفاع می‌کند؟ توتال همان شرکتی است که وزیر نفت در مراسم امضای قرارداد فاز ۱۱ با آن، به دفاع از آن پرداخت و گفت: اسلام با توتال نجات می‌یابد! این شرکت که به محض جدی‌تر شدن تحریم ایران، کشور را ترک کرد، در ایران فساد کرده‌است.
در نقد‌هایی هم که از خروج این شرکت مطرح می‌شود، رسماً جوابیه می‌دهد که باید به این شرکت حق داد و کسانی که از خروج این شرکت انتقاد می‌کنند، مشتی بی‌سواد هستند که نمی‌دانند وقتی سهام توتال در بورس آمریکا معامله می‌شود، رفتن توتال از ایران عادی است. هنوز هم وزارت نفت ازاین شرکت فاسد دفاع می‌کند و معتقد است که همه کنش‌های توتال منطقی است و ما باید با آن کنار بیاییم. وزارت نفت که طی سال‌های گذشته همواره شرکت‌های ایرانی را با ابزار توتال و عملکرد وی در فاز ۲ و ۳ پارس جنوبی زیر سؤال می‌برد، به شکلی عجیب تبدیل به مدافع تمام قد این شرکت شده‌است.
وزارت نفت چه درباره فساد توتال و چه خروج این شرکت از ایران موضع محکمی نگرفته‌است، اولی را انکار می‌کند و با دومی کنار می‌آید؛ با این توجیه که این شرکت یک شرکت بین‌المللی است و اقتضای حرفه‌ای‌گری آن ایجاب می‌کند که قرارداد فاز ۱۱ را پاره کند. با چنین رویکردی، مشخص است که هیچ اتفاق مثبتی در صنعت نفت رخ نمی‌دهد و همه‌چیز در گروی ناز چشم توتال و شرکت‌هایی است که به سادگی فساد می‌کنند و وزارت نفت هم هیچ واکنشی نشان نمی‌دهد. خوب است دستگاه قضایی با ورود به پرونده توتال، درباره فساد رخ داده در قرارداد‌های این شرکت و البته بررسی دقیق‌تر درباره فاز ۱۱ پارس جنوبی، همه چیز را آشکار کند.


آقای توجیه‌گر و اتهام‌پراکن در جشن روزنامه شما چه می‌کرد؟!
دعوت ویژه از ظریف برای سخنرانی در جشن انتشار بیست هزارومین شماره روزنامه خراسان مایه تعجب ناظران شد.
ظریف پنج‌شنبه گذشته به دعوت مدیریت روزنامه و موسسه خراسان، در مراسم مذکور در مشهد شرکت و سخنرانی کرد و ضمنا تمبر این مراسم را مهر کرد و عکس یادگاری با مدیریت روزنامه گرفت. در این مراسم نقاشی پرتره ترسیم شده، تقدیم ظریف شد و او نیز جوایز و هدایای برگزیدگان را اهدا کرد.
این دعوت در حالی است که چند روز قبل از آن، محمدسعید احدیان از بی‌صداقتی درباره برجام و فراموشکار فرض کردن مردم انتقاد کرده بود. احدیان یک هفته قبل از آن، در توئیتی نوشته بود: « در خراسان فردا، گفت وگوی چالشی با ظریف را چاپ می‌کنیم. او در پاسخ به سؤالات انتقادی ما می‌گوید هدف از برجام، اقتصادی نبوده است. وی در پاسخ به مصادیق روشن از وعده‌های اقتصادی دولت، بازهم توجیه می‌کند. ولی مردم هرچه را یادشان برود، وعده چرخیدن چرخ کارخانه‌ها را یادشان نمی‌رود».
با وجود این موضع، مدیریت روزنامه خراسان چند روز بعد، از ظریف دعوت کرد تا به مشهد رفته و سخنران و مهمان ویژه جشن این روزنامه  باشد!
این دعوت در حالی صورت گرفت که آقای ظریف طی چندماه گذشته، به جای اعتراض و مطالبه جدی از اروپا درباره بدعهدی‌هایش، بارها اقدام به توهین و اتهام‌پراکنی علیه منتقدانی کرد که به درستی عواقب فاجعه‌بار و خسارت‌آمیز اعتماد به شیطان بزرگ و متحدان اروپایی‌اش را هشدار داده بودند. ظریف آخرین بار اتهام دروغ پولشویی (آن هم با ارقام و اعدادی مانند 30 هزار میلیارد تومان) را متوجه منتقدان و نهادهای فرهنگی کرد که بلافاصله مورد استقبال دشمنان نظام قرار گرفت.
آنچه باید از مدیریت روزنامه خراسان - به عنوان یک روزنامه عمومی و وابسته به بیت‌المال- پرسید این است که عوامل خسارت در برجام و مایه‌های عبرت آن را تبدیل به افرادی معتبر و موجه می‌کنند؟!  
این نکته هم گفتنی است که مدیر روزنامه خراسان در اوج هیجانات مربوط به مذاکرات برجام، کتاب‌هایی متضمن تجلیل از توافق و آثار مثبت آن منتشر کرد.


خسته نمی‌شوید که خسارت‌های برجام را خیرات جا می‌زنید؟!
آقای روحانی و آقای ظریف و برخی مدیران دیگر، حرفی جز برجام و خیرات و برکات آن(!) ندارند که هر وقت حرف می‌زنند از برجام می‌گویند. مگر همه چیز کشور برجام است؟!
«الف» ضمن انتشار این مطلب نوشت: آقای روحانی اخیراً در جمع مدیران وزارت نفت گفت: «برجام یکی از خیرات دولت یازدهم است که حسنه آن مداوم بوده و برای «همیشه» باقی می‌ماند و مانند کار خیری است که پایان ندارد، اما نباید آن را تنها اقدام دولت یازدهم دانست».
اینکه آقای روحانی از برجام دفاع می‌کند چندان عجیب نیست، زیرا آنکه تیمی را با آن همه ادعا و بزرگی به میدان می‌فرستد و همه مسائل را به آن موضوع (برجام) ربط می‌دهد وقتی تیمش به موفقیت دست پیدا نمی‌کند، نمی‌آید بگوید ما بد بودیم! واضح است که اشتباهاتش رو قبول نمی‌کند و مشکل را به زمین و زمان ربط می‌دهد. برجام آقای روحانی نیز همین است؛ دولت و مجموعه ایشان توافقی را قبول کرده که به گفته یکی از مدیران ارشد دولتی، دستاوردش تقریباً هیچ بوده است. وقتی از تعابیری چون «فتح‌الفتوح»، «بزرگ‌ترین دستاورد تاریخ ایران»، «پیروزی بزرگ‌تر از فتح خرمشهر» و... برای یک توافق تاریک و بدون تضمین استفاده می‌کنند، معلوم است که قبول نمی‌کنند برجام دستاوردی برای مردم نداشته است و تا قیامت هم می‌گویند خوب بوده و بانی خیر گشته برای ملت! همانطور که آقای ظریف نیز بعد از ناکارآمدی و بی‌خاصیتی برجام همچنان می‌گوید برخی‌ها کفران نعمت کرده و برای برجام باید شکر نعمت کنیم!
پس توقعی نیست که آقایان خود فتح‌الفتوح از هم پاشیده‌شان انتقاد کنند و اندازه سر سوزنی نقد به آن را قبول کنند.
اما سؤال اینجاست که دولت تدبیر و امید چرا دو دستی به برجام چسبیده و همچنان که اروپایی‌ها 7 ماه است آنها را سرکار گذاشته‌اند و وقت‌کشی می‌کنند، فکری برای اقتصاد و وضعیت فعلی نکرده و آن را سر و سامان نمی‌دهند؟ مگر کشور فقط برجام است که تا فرصتی می‌آید و وقت حرف زدن می‌شود از روحانی گرفته تا وزرا و... همه به منتقدان کنایه زده و باز پرچم برجام را بالا می‌برند!
چرا آنها که تیتر زدند «روز شکست حصر اقتصادی»، «سد تحریم شکست»، «پیروزی تدبیر بر تحریم»، امروز انتقادات مردم به برجام را پوشش نمی‌دهند و یکبار برای همیشه به آقای روحانی نمی‌گویند از برجام چه چیزی را در مسائل اقتصادی، سیاسی به دست آوردیم و سفره مردم با برجامی که این همه کشور را به آن گره زدیم کوچک‌تر شد یا بزرگ‌تر؟!
بهتر است آقایان به جای برجام، به وضعیت زندگی کارگران و معیشت مردم فکر کنند و آنقدر دلسوزی برای توافق هسته‌ای نکنند! وضعیت فرهنگی، اجتماعی و معیشت که به برجام مرتبط نمی‌شود و نیست! آقای روحانی وضعیت آنها را درست کنید، مردم از وضعیت اقتصادی‌شان راضی نیستند و رهبری هم به این موضوع اشاره کرده‌اند، شما موظف‌اید به آنها رسیدگی کنید. اقتصاد و بازار سکه و ارز را با آن تدبیری که از آن دم می‌زنید، رونق بدهید و مردم را امیدوار کنید.
دی سال 93 و در زمان مذاکرات هسته‌ای، رهبر معظم انقلاب فرمودند: «باید دل را به نقطه‌های امیدبخش حقیقی سپرد نه به نقطه‌های خیالی». ای کاش رئیس‌جمهور نیز قدری از برجام و توهمات آن کاسته و چشم از خارج بردارد. اقتصاد را از داخل و با مدیریت صحیح و کارآمد سر و سامان بدهد و نقاط قوت داخلی را ببیند و به سرمایه‌های داخلی توجه کند.