امام موسی صدر در مجمع وعاظ اصفهان در آبان ماه 1344 شمسی، سخنرانی داشته است. گزیده‌ای از این سخنرانی را به مناسبت فرا رسیدن سالروز میلاد حضرت مسیح(ع) و ایام کریسمس  و سال نو مسیحی بازخوانی می‌کنیم:
آقایی از من دعوت کرد که در دیرالمُخلَّص صحبت کنم. دیرالمخلص مرکز تربیت کشیش‌های کاتولیک لبنان است.
در راه با اتوبوسی که به دیرالمخلص می‌رفتیم آن فرد به بنده گفت این مردانی که ما  در اینجا تربیت می‌کنیم برای کشیش شدن بوده و اینها رهبان هستند، زن نمی‌گیرند، از لذات دنیا خودشان را محروم می‌کنند و همچنین زن‌هایی که در اینجا هستند به همین منوال اینجا باید خیلی فداکاری کنند ما رفته رفته نمی‌توانیم آنها را در برابر این مدح ارضای دنیا (توجیه کنیم). لذا آنها به تقویت روحی نیاز دارند. بنده یک ساعت و نیم برای آنها صحبت کردم.
خدا می‌داند بعد از مدتی مدیرکل تبلیغات لبنان که عواطف اسلامی‌گری و شیعه‌گری داشت و حرف‌های جالبی درباره غدیر خم و پیامبر اکرم (ص) دارد به بنده گفت تو در دیرالمخلص صحبت کردی؟ گفتم بله گفت بیا ببین چه خبر شده است.
گفت: رئیس‌دیرالمخلص به من گفت: آن صفا و روحیاتی که سید موسی در ظرف یک ساعت در این محیط بوجود آورد، بیشتر از روحیاتی بود که ما در 6 سال می‌توانستیم به آنها بدهیم. این چه بود؟ گفتم بنده همان تعلیمات محمد(ص) و علی(ع) را گفتم. راهمان روشن است. خیلی فرق می‌کند دینی که نمی‌تواند هضم کند خدمات اجتماعی را!
یک کشیش هشتاد سال پیش پیدا شد. این فرد، انسان بسیار بزرگی است که خطاب به مسیحیان گفته است: عبادت این نیست که تو شب میلاد مسیح نان مقدس را بخوری؛ (خمیری که با آب جو مخلوط می‌کنند و در شب میلاد مسیح به نام حضرت مسیح می‌خورند و این بزرگترین عبادت محسوب می‌شود) وی می‌گوید منحصر به این نیست بلکه اگر سنگی را بکَنی برای اینکه راهی هموار شود، درختی را بکاری تا بارور شده و اکسیژن هوا را زیاد کند و میوه بدهد برای مردم، اینها هم عبادت است.
این کشیش، مطرود شد 50 سال کتاب‌هایش ممنوع بود و به تازگی کتاب‌هایش شایع می‌شود و اندک اندک اعوان و انصار پیدا می‌کند.
اکنون که این آقایان بعد از 1300 سال این حرف‌ها را می‌فرمایند، همه این فرمایشات در متن دین ما وجود دارد. حضرت باقر(ع) به یکی از دوستدارانش می‌گوید: اگر من در تابستان داغ در حالی که زراعت می‌کردم در این حالت بمیرم خدا را زیارت کرده‌ام در حالی که عبادتش می‌کنم ولی من می‌ترسم خدا را در حال معصیت، عبادت کنم. این دین ما است.
دعوت دینی ما، دعوتی است که با واقع فطرت بشری و احتیاجات جامعه بشری، تطبیق می‌کند دعوت اسلامی ما همیشه می‌توانسته است که راهنما باشد. نه تنها مردم را در دنیایشان کمک می‌کند بلکه حیات طیبه را هم تامین می‌کند؛ «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثی وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهًْ طَیِّبَهًْ». (نحل- 97)
بنابراین نوع دعوت ما، نوع سرمایه‌  و بضاعت ما نو است که همین الان که 1200 و 1300 سال و بیشتر گذشته و دنیا و ضجه‌های باطل، گوش فلک را کر کرده است اما اگر همین الآن این بضاعت را در جام مناسب نه در یک جام آلوده به کثافت عرضه بداریم آن چنان جلوه می‌کند که چشم همه را خیره می‌کند.
منبع: خبرگزاری فارس