توتال متهم است برای عقد قرارداد دو میلیارد دلاری، 30 میلیون دلار به مقامات نفتی ایران رشوه داده است. در آن زمان، مهدی هاشمی، مدیر شرکت‌های پیمانکار شرکت ملی نفت ایران بود.
این پرونده مصداق پولشویی است و باید دید مدعیان اصلاحات و اعتدال و مدیران نفتی دولت اصلاحات (تیم زنگنه) در‌باره این پرونده و نقش مهدی هاشمی چه واکنش و توجیهی دارند؟!
به گزارش رادیو فرانسه، سه نفر اصلی درگیر در این پرونده یا مرده‌اند یا در وضعیتی نامعلوم قرار دارند: کریستف دو مارژوری مدیرعامل پیشین شرکت توتال که در زمان عقد قرارداد مدیر بخش خاورمیانه این شرکت بود، چهار سال قبل (٢٠ اکتبر ٢٠١۴) طی سانحه‌ای در فرودگاه مسکو کشته شد. بیژن دادفر، مدیر شرکت مشاوره و طرف قرارداد با شرکت توتال در اثر بیماری درگذشته است. عباس یزدی، از نزدیکان مهدی هاشمی، به طرز مشکوکی کشته شد. وکیل عباس یزدی می‌گوید او در دوبی ربوده شد و آدم‌ربایان توسط دادگاه محلی محکوم شدند، بی‌آنکه البته جسد عباس یزدی یافت شود.
سؤالی که در این میان مطرح است اینکه؛ رشوه هنگفت شرکت‌هایی مانند کرسنت، توتال و استات اویل در دولت اصلاحات و مدیریت زنگنه که هریک صدها میلیاردتومان را شامل می‌شود، خرج کدام احزاب و محافل سیاسی، ستادهای انتخاباتی و نشریات شده است؟ و چرا بزک‌کنندگان FATF و مدعیان مبارزه با پولشویی (امثال محمود صادقی، علی مطهری و...) سرنوشت رشوه‌های دریافتی را پیگیری نمی‌کنند؟
اکنون که پرونده این زد و بند بزرگ در فرانسه به جریان افتاده، از مدعیان شفافیت و مبارزه با پولشویی انتظار می‌رود نسبت به معلوم کردن سرنوشت آن پول‌های بزرگ و مسیر پولشویی آن بررسی و روشنگری بکنند؛ البته اگر خود سر سفره همان پول‌ها در انتخابات و رسانه‌های شبه اصلاح‌طلب نشسته و لقمه‌های حرام نگرفته باشند.
درباره برخی سوابق پولشویی یادآور می‌شود حمزه کرمی (از همکاران دفتر مرحوم هاشمی، مدیر سایت جمهوریت، و از همکاران نزدیک مهدی هاشمی) مهرماه 88 در دادگاه، از اختصاص میلیارد‌ها تومان از بودجه سازمان بهینه‌سازی مصرف سوخت و دانشگاه آزاد برای انتخابات ریاست‌جمهوری 84 و 88 خبر داد و گفت «اینجانب مدیر اسمی سایت جمهوریت بودم و مدیر اصلی، آقای مهدی هاشمی رفسنجانی بود. سایت با هزینه دانشگاه آزاد اداره می‌شد اما تبدیل به سایتی ساختارشکن شد.
مهدی هاشمی سازوکاری را برای سندسازی و جعل در سازمان بهینه سازی مصرف سوخت فراهم کرده بود.
در آنجا شرکت‌های تبلیغاتی زیادی طرف قرارداد می‌شوند که از دوستان مهدی هاشمی بودند و آماده شده بودند در جهت سندسازی در انتخابات فعالیت کنند. او معتقد به پولشویی بود، یعنی اعتقاد داشت به اینکه پول‌هایی که از این شرکت‌ها اخذ می‌شود، باید به صرافی برود و در آنجا تبدیل به دلار و سپس تبدیل به ریال شود. یا یک سری وقت‌ها خودش برای کارهای تبلیغاتی دلار می‌داد و می‌گفت ببرید به ریال تبدیل کنید و سپس تبدیل به دلار و دوباره تبدیل به ریال کنید.
وقتی حکمت این کار را از او می‌پرسیدیم، می‌گفت با این کار دستگاه‌های مذکور نمی‌توانند به سادگی به منشأ پول‌ها دست پیدا کنند».