محمود محمدى

تنوع و تعدد مدال هاى كاروان خودباورى و اميد در نهايت منجر به آن شد كه ايران براى نخستين بار در تاريخ برگزارى مسابقات، پس از چين و كره جنوبى سكوى سوم آسيا را فتح كند.
نگاه ايران در اين دوره از رقابت‌ها تنها كسب مدال نبود، كاروان ما كاروانى فرهنگى، ورزشى بود به اين معنا كه اقدامات فرهنگى و ورزشى در كنار يكديگر ديده شده بودند.
اين نگاه فرهنگى و ورزشى بود كه موجب گرديد پيشانى كاروان مزين شود به نام شهيد مدافع حرم حاج حسين همدانى. از همين رو فرزند ايشان به عنوان سرپرست نمادين كاروان انتخاب شد.
در جريان برگزارى رقابت‌ها مسئولان، مربيان و ورزشكاران تمام تلاش خود را به كار بستند تا چهره‌اى زيبا از ايران اسلامى را در ميان بيش از ٤٠ كشور آسيايى به نمايش درآورند كه انصافا در اين كار موفق بودند.
در بعد ورزشى كسب ١٣٦ مدال توسط ٢٠٨ ورزشكار و ايستادن در رده سوم آسيا، خود به تنهايى گواه عملكرد فوق‌العاده جانبازان و معلولان ايران بود.
ورزشكاران ما در دوره قبلى مسابقات در رده چهارم قرار گرفتند اما امسال با پشت سر گذاشتن ژاپن كه با دريايى از امكانات در جاكارتا حاضر شده بود، افتخار ديگرى را رقم زدند.
بدون ترديد موفق‌ترين ورزشكار ايران و آسيا در اين دوره ازمسابقات شاهين ايزديار بود، شناگرى كه با يك دست معلول موفق به كسب ٦ طلا و يك نقره شد.
عنوان باارزش قوى‌ترين معلول آسيا بازهم به سيامند رحمان رسيد؛ جايى او در سالن وزنه‌بردارى «بالاى سوديرمن» با بلند كردن وزنه ٢٩٥ كيلوگرمى ركورد بازي‌هاى پاراآسيايى را ارتقا داد.
هاجر صفرزاده ورزشكار دووميدانى ايران در اين مسابقات غيرت را به زيباترين شكلش معنا كرد، او برای گرفتن مدال نقره خودش را به سمت خط پايان پرتاب كرد، بر زمين خورد، مصدوم شد ولى اجازه نداد يك نقره از حساب كاروان ايران كسر شود.
در بسكتبال با ويلچر، ايران براى نخستين بار به مقام قهرمانى رسيد تا يكى از باارزش‌ترين مدال‌هاى تيمى بدست آيد.
در دووميدانى ورزشكارنمان كارى كردند كارستان. از ١٣٦ مدال ايران، ٨١ مدال در دووميدانى بدست آمد و جالب اينكه از اين ٨١ مدال، رنگ ٢٧ مدال طلايى بود.
كسب ٨٩ مدال طلا، نقره و برنز در دو رشته دووميدانى و شنا نشان از پيشرفت واقعى ورزش معلولان دارد. اينجاست كه ارزش كسب مدال در ورزش‌هاى پايه و پرمدال مشخص مى‌گردد، چيزى كه متاسفانه در ورزش ورزشكاران سالم كمتر يافت مى شود.
ترديدى نيست بخشي از موفقيت‌هاى مذكور حاصل برنامه‌ريزى و تلاش مسئولان و مربيانى است كه نامشان كمتر به گوش مى‌رسد اما ارزش كارشان بر اهل فن پيداست.
بازيهاى پاراآسيايى جاكارتا ٢٠١٨ بار ديگر ثابت كرد ورزشكاران ايرانى جزو مستعدترين ورزشكاران آسيا و جهان هستند، ورزشكارانى كه به لحاظ امكانات در سطح پايين‌ترى نسبت به رقبا قرار دارند اما ويژگى‌هاى بارز فنى‌شان كه مجهز به سلاح غيرت نيز هست تا حدودى خلا موجود را پر مى كند.
ما اگر امكانات داشته باشيم قطعا مى توانيم در دوره بعدى كره جنوبى را هم پشت سر بگذاريم و به رده دوم آسيا برسيم. اين شعار نيست، اتفاقا به واقعيت نزديك است. در همين دوره، شب ماقبل پايانى مسابقات كره جنوبى را جدول توزيع مدال‌ها گرفتيم ولى نتوانستيم سكوى دوم را براى خودمان حفظ كنيم.
در رشته‌ها همچون دوچرخه‌سوارى و تنيس روى ميز، ارزش تجهيزات به اندازه نيروى انسانى است. اگر تجهيزات نباشد، رسيدن به موفقيت خيلي سخت مى‌شود.
اميد مى‌رود با اين موفقيت كه موجب خوشحالى مردم نيز شد، توجه به ورزش و ورزشكاران بيش از گذشته شود. به گونه اى كه در رويداد مهم بعدى ورزشكاران جانباز و معلول كه رقابت هاى المپيك ٢٠٢٠ توكيوست، شاهد افتخار افرينى مجدد و نمايش درخشان‌تر اين عزيزان باشيم.