روحانی روز چهارشنبه در نشست خبری در نیویورک و درباره جلسه شورای امنیت به ریاست آمریکا گفت: جای شگفتی است کسی که امروز رئیس شورای امنیت است تقاضا کرده است که به قطعنامه 2231 این شورا که خود آمریکا هم به آن رأی داده است، عمل نشود. وی می‌گوید کسی که به این قطعنامه عمل کند، او را تنبیه می‌کند.
وی اضافه کرد: البته ما دو تشکر به شورای امنیت بدهکاریم. یکی بابت موضع بسیار خوب و قاطع در برابر حادثه تروریستی اهواز و دیگری بابت جلسه امروز.
وی با اشاره به اینکه در جلسه امروز شورای امنیت همه اعضا غیر از آمریکا از برجام حمایت کردند، خاطرنشان کرد: جز آمریکا کشوری نبود که مخالف برجام باشد. این مسئله به معنای انزوای دوم آمریکاست.
تشکر روحانی از شورای امنیت در حالی است که کشور ما در طول سالها، بارها با قطعنامه‌های تحریمی و تنبیهی همین شورا مورد تحریم‌های شدید قرار گرفته است. از طرف دیگر توافق برجام، ذیل قطعنامه 2231 مورد تأیید قرار گرفته اما هم اکنون قطعنامه و توافق توسط دولت آمریکا به ویژه در حوزه لغو تحریم‌ها مورد نقض مکرر قرار می‌گیرد و شورای امنیت در قبال این نقض، تماشاچی صرف است.
آیا این رویکرد دوگانه شورای امنیت جای تشکر و قدردانی داشت یا اعتراض؟!
تأیید رفتار شورای امنیت توسط رئیس‌جمهور این تهدید را در پی دارد که تبدیل به یک رویه حقوقی شود. به این معنا که جا بیفتد برجام یعنی تعهدات و تکالیف محض ایران و اینکه آمریکا هیچ مسئولیتی در این توافق، جز نظارت و طلبکاری و اتهام‌تراشی ندارد!