روایت محرم و سیاه‌پوشی ایران حکایت عرض ارادتی از شهرهای مختلف تا دورترین آبادی‌ها و روستاهاست و آیین‌های عاشورایی تجلیگاه این ارادت است که در هرجایی رنگ و بوی خاص خود را دارد.
ایران اسلامی روی نوا و نوحه و با زمزمه نام «حسین» اوج گرفته، دور یا نزدیک فرقی ندارد، صدا خیلی خیلی زود گوش و دلت را همراه می‌کند، هیئت‌های مذهبی از اول محرم خیمه‌های عزا را به پا کرده‌اند و شب و روز شهر را شور و شعور بخشیده‌اند. کوچه‌ها را که قدم می‌زنی از شهر و روستا تا دورترین آبادی این دیار حرف و کلام یکی است، محرم حسابش با همه آئین‌ها جداست، ایرانِ سیاه‌پوش در محرم حال و هوایش یکی است، غرب و شرق و شمال و جنوب ندارد، ترک و لر و کرد و بلوچ و ترکمن و عرب هم ندارد، اینجا همه لهجه‌ها و زبان‌ها و اقوام، حسین(ع) را صدا می‌زنند. آیین‌های سنتی عاشورایی روایت‌گر عاشقانه‌ای حزن‌انگیز از مردمان ایران است، عاشقانه‌ای که گاه سرتاپای اهالی این دیار را در خاک و «گِل» فروبرده تا هر عزاداری زمزمه کند: آب حیات من است خاک سر کوی تو.
روایت این عاشقانه از روزها قبل از محرم شروع می‌شود، از ایامی که همه‌چیز مهیای عرض ارادتی دیگر است. خیمه‌ها در شهر پا می‌گیرد؛ دیوارها و خیابان‌ها سیاه‌پوش می‌شوند و نوحه‌های محلی تا روستاهای دورافتاده ضجه می‌زنند.
همزمان با سراسر کشور امسال هم به‌مانند هرسال نوای عزاداری و سوگواری در جای‌جای استان تهران به گوش می‌رسد و عاشقان و دلباختگان به مکتب سرخ حسینی، با برپایی ایستگاه‌های صلواتی در ایام ماه محرم از عزاداران حسینی پذیرایی می‌کنند.حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) نیز در شب اول محرم میزبان جمع کثیری از مردم شهرری و نقاط مختلف استان تهران بود که خود را از نقاط دور و نزدیک به این مکان مقدس رسانده و در برنامه عزاداری و سوگواری سید و سالار شهیدان شرکت کردند. آیین تعویض پرچم گنبد حرم حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) نیز در ایام محرم با حضور جمع کثیری از مردم متدین و انقلابی استان تهران برگزار و پرچم حضرت اباعبدالله الحسین(ع) بر فراز این حرم نورانی نصب شد.