لوموند می‌نویسد: «... بي‌شک در ميان تمام اصول اوليه زير پا گذاشته شده، آنکه سنگين‌ترين عوارض را داشته، سيستم تبعيض نژادي است که به سياهپوستان تحميل شده. اما تبعيض ديگري بي‌سر و صداتر، از آغاز قرن بيستم اعمال شد: در نظر گرفتن «تبار خانوادگي» به مثابه يکي از معيارهاي پذيرش در مهم‌ترين دانشگاه‌هاي کشور. به هنگام نام‌نويسي، اگر يکي از والدين (معمولا پدر) در همان دانشگاه درس خوانده باشد، داوطلب از تسهيلات ويژه‌اي برخوردار مي‌شود.»
براساس گزارش لوموند، امروز اين معيارهاي انتخاب موروثی
(legacy preferences) در سه چهارم از بهترين دانشگاه‌هاي خصوصي و دولتي ایالات متحده اعمال مي‌شوند. آنها همچنين در بیش از یکصد مدرسه عالي برتر هنر کشور حاکم‌اند. اين موسسات به غير از نمرات درسي، رنگ پوست، منشأ جغرافيایي، تبار خانوادگي داوطلب را هم در نظر مي‌گيرند، بدون آنکه بطور روشن مشخص کنند که هر کدام از اين معيارها چه وزني در انتخاب دارد. براساس بررسي تازه Harvard Crimson، اولياي حدود 30 درصد از دانشجويان سال اول هاروارد در همان دانشگاه درس خوانده‌اند.
گزارش لوموند می‌گوید يک بررسي سال ٢٠١٧ نشان مي‌دهد که نصف دانشجويان دانشگاه هاروارد از ميان خانواده‌هایي آمده‌اند که جزو ١٠ درصد از ثروتمندترين خانواده‌های کشورند.
يک بررسي محققين دانشگاه پرينستون بر روي ١٠ دانشگاه از ميان مجلل‌ترين‌ها نشان مي‌دهد که «پسرِ کسي» بودن معادل ١٦٠ امتياز در آزمون شايستگي تحصيلي (scholastic assessment test, SAT) است، آزموني استاندارد که همه داوطلبين تحصيل در دانشگاه‌هاي آمريکا بايد آن را بگذرانند. در سال ٢٠١١ يک تحقيق بر روي ٣٠ موسسه نخبه، نتيجه‌گيري کرد که با شرایطي برابر، فرزندان فارغ‌التحصيلان سابق ٤٥ درصد شانس بيشتري براي پذيرش نسبت به داوطلبين بي‌اصل و نسب دارند. به زبان ديگر، دانشجویي که براساس شايستگي و استعداد‌هايش(امتياز SAT، توانایي ورزشي و غيره) ٤٠ درصد شانس پذيرش دارد با داشتن وضعيت توارثي مثبت مي‌تواند تا ٨٥ درصد صعود کند. در جامعه آمریکا که پيش از اين نيز نابرابري اجتماعي در آن برجسته بود، امتياز فامیلی نماد سطح بالاي تبعيض است. همانطور که ريچارد رووس، محقق انگليسي Brookings Institution، اشاره مي‌کند، خانواده‌هاي طبقه متوسط بالا ديگر فقط با خريدن خانه در محلات شيکي که بهترين مدارس در آنجا هستند، فرزندانشان را در موقعيت بهتر قرار نمي‌دهند بلکه از نام و تبارشان نيز مانند کارت عضويت يک کلوپ خصوصي انحصاري استفاده مي‌کنند.
این سیستم سهمیه‌دهی غیررسمی در واقع جامعه دانشگاهی آمریکا را به یک اجتماع اشرافی قرون وسطایی بدل ساخته است.