سرویس ورزشی-

تیم ملی فوتبال ایران دوشنبه شب چهارم تیرماه در آخرین بازی خود در مرحله گروهی جام جهانی، به مصاف تیم پرتغال رفت که این بازی در نهایت با تساوی یک – یک به پایان رسید. در این بازی کوارشما دقیقه ۴۵ برای پرتغال و کریم انصاری فرد در دقیقه 90+2 از روی نقطه پنالتی برای ایران گلزنی کردند.
ایران در آخرین بازی خود در جام جهانی با ترکیب علیرضا بیرانوند، رامین رضاییان، سید مجید حسینی، مرتضی پورعلی گنجی، احسان حاج صفی (میلاد محمدی ۵۶)، امید ابراهیمی، سعید عزت‌اللهی(کریم انصاری‌فرد ۷۵)، علیرضا جهانبخش(سامان قدوس ۷۰)، وحید امیری، مهدی طارمی، سردار آزمون به میدان رفت.
ایران و پرتغال در حالی دوشنبه شب به مصاف یکدیگر شتافتند که هر دو تیم برای صعود امیدوار بودند، با این تفاوت که یک تساوی جواز صعود را به دست پرتغال می‌داد اما ایران باید حتما ۳ امتیاز بازی را کسب می‌کرد تا بدون اما و اگر و چشمداشت به بازی همزمان اسپانیا- مراکش به دور دوم برود.
 در واقع سرنوشت صعود دو تیم دست خودشان بود. بر این اساس انتظار می‌رفت که دو تیم با طمانینه و با احتیاط بازی را آغاز کنند. پرتغال از تیم ایران شناخت داشت و می‌دانست با تیم زهردار و خطرناکی بازی می‌کند. تیمی که اساس کارش بر پایه دفاع و ضد حمله‌های خطرناک و استفاده از تک فرصت‌هاست.
ایران نیز سخت‌ترین بازی خود را در این‌جام انجام می‌داد؛ هم حریف سخت بود و هم هدفی که به دنبالش بود. ایران و مربی‌ا‌ش اصلا دوست نداشتند کارنامه‌ای که در این مسابقات برای خود به هم زده بودند و تحسین خودی و بیگانه را درباره خود باعث شده بودند تحت تاثیر یک بازی احساسی و غیر فکورانه قرار بگیرد.ضمن اینکه حریف هم حرفه‌ای بود که با بازیکن سوپر حرفه‌ای خود حرفه‌ای‌تر هم شده بود.
کی روش و تیمش می‌دانستند دوشنبه شب در آن واحد با دو حریف گلاویز می‌شوند. پرتغال و رونالدو که بی‌اغراق خودش یک تیم است! پس اساس کار هر دو بر مبنای تمرکز و طمانینه بود. در این بازی هرکس تمرکز بیشتری داشت و حرفه‌ای عمل می‌کرد شانس موفقیت داشت.
بازی با سوت داور پاراگوئه‌ای آغاز شد. ایران یک تغییر نسبت به بازی قبل داشت. انصاری فرد که در بازی اسپانیا هم خوب بود روی نیمکت نشسته بود و جهانبخش از اول بازی می‌کرد.
بازی در جوی عجیب از نظر تشویق یکپارچه و بی‌امان تماشاگران ایرانی که ورزشگاه را کاملا در تسخیر خود داشتند، آغاز شد. خیلی زود معلوم شد پرتغال احتیاط و بازی صبورانه را در دستور کار ندارد. آنها با توجه به شکست روسیه در پی آن بودند که با پیروزی بر ایران به عنوان صدر نشین با تیم میزبان روبرو شوند نه اروگوئه.
 این شاید دلیل اصلی بازی هجومی پرتغال بود. ایران اما با همان روش قابل پیش‌بینی بازی کرد. از یکی دو‌اشتباه و قاطی کردن‌های ایران که بگذریم که در یک مورد به برخورد نامناسب بیرانوند وعزت اللهی با یکدیگر منجر شد، بچه‌ها خیلی زود به خود آمدند و از همان آغاز با کارهای تیمی و هماهنگی موثر، نشان دادند برای حمله هم برنامه دارند.
اولین آن دقیقه ۷ بود که به دنبال یک حرکت تیمی از راست توپ پشت جریمه نصیب امیری شد که شوت او اصلا خوب وتهدید‌کننده نبود. پرتغال با میانداری هافبک‌های میانی خود در حمله چشم به جناحین به ویژه چپ ایران وضربه سرهای مهاجمان علی‌الخصوص رونالدو داشت که بازیکنان ایران همه راه‌های نفود و خطر را بستند و یکبار هم که توپ دقیقه۱۲ از دست‌های بیرانوند که کمی عصبی نشان می‌داد، خارج شد باز دفاع ایران زود‌تر عمل کرد.
 ایران در کار حمله چندبار موفق بود. یک بار آن در دقیقه ۳۷ اگر طارمی توپ را به آزمون رسانده بود دروازه پرتغال فرو می‌ریخت. در حالیکه تا پایان نیمه اول بازی یکی دو دقیقه بیشتر نمانده بود، پرتغال از جناح راست کار خودش را کرد. مدافع راست پیشتاخته پرتغال از یک لحظه غفلت طارمی استفاده کرد و با کات بیرون پا توپ را دور از دستان بیرانوند به تور دوخت.
نیمه دوم ایران برای جبران به میدان آمد. فوتبالی مردانه و جانانه با چاشنی تشویق بی‌امان و یکپارچه تماشاگران. حالا این ایران بود که ابتکار عمل را در دست داشت. پرتغال تحت تاثیر بازی ایران قرار گرفته بود به طوریکه مرد افسانه‌ای آنها در زدن یک پنالتی که خود آن را به دست آورده بود در جو سنگین ورزشگاه در مصاف با بیرانوند ناکام شد.
 دقایقی بعد رونالدو به دلیل عصبانیت کارت زردی که می‌توانست قرمز هم باشد دریافت کرد. فشار بی‌امان بچه‌ها هر لحظه بیشتر می‌شد. دفاع پرتغال حتی یک توپ را از روی خط گل سراسیمه برگرداند. عاقبت آنچه حق تیم ما در این نیمه بود به دست آمد.
 درست در همان دقایقی که نیمه اول پرتغال گل زد، ما پنالتی به دست آوردیم. انصاری فرد آن را به زیبایی گل کرد تا تیم ایران برای صعود امیدوار شود. در دقایق وقت اضافی حملات ایران ادامه پیدا کرد و موقعیتی عالی را طارمی در واپسین لحظات هدر داد.
در نهایت لحظاتی بعد، داور ضعیف سوت پایان را که کشید پرتغالی‌ها به نشانه رضایت از بازی دست‌ها را به سمت آسمان بالا بردند.‌اشک ملی‌پوشان ایرانی سرازیر شد و صدای یکپارچه تماشاگران بار دیگر ورزشگاه را تسخیر کرد: بچه‌ها متشکریم!