(بدان ای سالک راه خدا!) علم مزیت است، اما این مزیت ذاتی انسان نیست، و دستخوش زوال است. ایمان مزیت است، اما دستخوش زوال است. تقوا مزیت است، اما دستخوش زوال است. همچنین تمام فضایل انسانی چون دستخوش زوال هستند، موجب مزیت ذاتی انسان بر انسان دیگر نمی‌شوند. فسق در طرف مقابل یعنی آن حالت بی‌باکی و تجری که روح نسبت به معصیت و نافرمانی دارد هم، ذاتی او نیست. به تعبیر ما عرضی است. چون عرضی است. دستخوش زوال است، و نمی‌شود به طور مطلق طرف مقابل را در رابطه با این حالت زشت روحی به بدی‌اش حکم کرد. (بنابراین) انسان نباید خود را مقدم بر کسی بداند و برای روحش حالت کبر پیدا شود. جهت این است که این مزیت‌ها دستخوش زوال است و موجب مزیت ذاتی بر دیگری نمی‌شود. چون (از ذات انسان) قابل انفکاک است.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- اخلاق ربانی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی(ره)، ص 65