نویسنده: ناصر عابدی

* من بر روى اقتصاد مقاومتى تکیه می‌کنم. اوّلِ سال هم عرض کردم، به شما هم حالا توصیه خواهم کرد، در برنامۀ ششم که در پیش است، روى اقتصاد و روى فرهنگ و روى علم باید تکیه کنید.
* یک تذکّر هم به دولتی‌هاست. خوشبختانه رئیس‌جمهور محترممان اینجا حضور دارند؛ البتّه ما به ایشان در جلسات خصوصی، در جلسات دولتی تذکّرات لازم را که به نظرمان می‌رسد، می‌گوییم، اینجا هم فرصت خوبی است. دولت اولویّتهای کشور را در نظر بگیرد؛ ما اولویّتهایی داریم. البتّه نیاز خیلی است؛ میدان نیازهای کشور میدان وسیعی است؛ یعنی شاید اصلاً قابل شمارش نباشد لکن طبق قاعده‌ عقلایی بایستی اولویّتها را، فوریّتها را، یا مسائل ریشه‌ای‌تر را در نظر گرفت. من به نظرم سه مسئله از لحاظ اولویّت، از لحاظ ریشه‌ای بودن و حلّ مشکلات دیگر از همه مهم‌تر است؛ یکی عبارت است از مسئلۀ اقتصاد مقاومتی. کشور بدون اقتصاد مقاومتی رشد نخواهد کرد، مشکلات اقتصادی‌اش برطرف نخواهد شد، بلکه گرفتاری‌هایش روزبه‌روز بیشتر خواهد شد، اگر ما اقتصاد مقاومتی را عمل نکنیم.  
* کلید حل مشکلات اقتصادی کشور و همچنین موضوع هسته‌ای، تکیه بر ظرفیت‌های درونی و باور به اقتصاد مقاومتی است. در کشور بن‌بستی وجود ندارد، راه علاج مشکلات تقویت تولید داخلی و رعایت انضباط مالی است.
* من روی مسئلۀ تولید تکیه می‌کنم. مسئلۀ تولید داخلی را باید خیلی جدّی گرفت؛ یعنی کلید اساسی کارها مسئلۀ تولید داخلی است. در هر دو بخش، هم بخش وزارتخانۀ صنعتی و بازرگانی و هم وزارت کشاورزی، باید مسئلۀ تولید را جدّی گرفت. ان‌شاءالله خدای متعال هم بهتان کمک خواهد کرد.   
* در خاتمه همان‌طور که در جلسات متعدّد به آن‌جناب و دیگر مسئولان دولتی یادآور شده و در جلسات عمومی به مردم عزیزمان گوشزد کرده‌ام، رفع تحریم‌ها هر چند از باب رفع ظلم و احقاق حقوق ملّت ایران کار لازمی است، لیکن گشایش اقتصادی و بهبود معیشت و رفع معضلات کنونی جز با جدّی گرفتن و پیگیری همه‌‌جانبه‌ی اقتصاد مقاومتی میسّر نخواهد شـد. امید است که مراقبت شود که این مقصود با جدّیّت تمام دنبال شود و به‌خصوص به تقویت تولید ملّی توجّه ویژه صورت گیرد و نیز مراقبت فرمایید که وضعیّت پس از برداشته شدن تحریم‌ها، به واردات بی‌رویّه نینجامد، و به‌خصوص از وارد کردن هرگونه مواد مصرفی از آمریکا جدّاً پرهیز شود.
وظایف عملیاتی وزارتخانه‌ها و نهادهای دولتی نسبت به  اقتصاد مقاومتی
وظایف وزارت صنعت، معدن و تجارت
* توصیۀ مؤکّد به بخش صنعت‌ومعدن: تحرّکشان را باید افزایش بدهند. بار اصلی بیرون رفتن کشور از رکود و عقب‌ماندگی اقتصادی بر دوش بخش صنعت‌ومعدن است؛ باید تلاش کنند، تلاش را باید مضاعف کنند، ظرفیت‌ها را شناسایی کنند؛ ظرفیت‌های زیادی در کشور هست، این ظرفیت‌ها را فعّال کنند.
* ما در گذشته روی بعضی از بخش‌ها سرمایه‌گذاری کرده‌ایم؛ از آن‌ها بهره‌برداری بشود و استفاده بشود. ما در زمینۀ نیروگاه‌سازی در کشور سرمایه‌گذاری خوبی کردیم؛ در زمینۀ پتروشیمی سرمایه‌گذاری خوبی کردیم. امروز کشور به نیروگاه احتیاج دارد، کشورهای دیگر هم به نیروگاه ارزانی که ما می‌سازیم احتیاج دارند. ما دیگر نرویم از بیرون نیروگاه بخریم وارد کنیم، یا افرادی بیاوریم برای ما نیروگاه درست کنند. این قسمتهایی که سرمایه‌گذاری شده است، برایش تلاش شده است و زحمت کشیده شده است، احیاء بشود و از آن‌ها استفاده بشود.
در همۀ معاملات خارجی‌ای که ما انجام می‌دهیم، انتقال فنّاوری را شرط کنیم. البتّه برادران ما در دولت به ما گفتند که ما این کار را کردیم و می‌کنیم؛ من تأکید می‌کنم و تکرار می‌کنم برای اینکه غفلت نشود. فرض کنید [اگر] یک وسیله‌ای را یا یک شی‌ء تولیدی جدیدی را می‌خواهند بخرند، تولیدشده را نخرند، [بلکه] آن شی‌ء را با فنّاوری مخصوص خودش تهیه کنند و بیاورند؛ فنّاوری را داخل کشور کنند. در قراردادها این را باید بشدّت مورد توجّه قرار بدهند.  
* یک مسئلۀ دیگر مسئلۀ فنّاورى پیشرفته است. گاهى ما می‌گوییم که چرا فلان جنس را و فلان کالا را وارد می‌کنید درحالى‌که تولید داخلى هست، می‌گویند فنّاورىِ تولیدِ داخلىِ ما قدیمى است، امروز دنیا تحوّل پیدا کرده است، کارهاى جدیدى آمده، فنّاورى‌هاى جدیدى آمده که ناچاریم از خارج وارد کنیم. من جواب دارم براى این حرف. من البتّه با وارد کردن مخالف نیستم؛ بنده با وارد کردن، بخصوص با وارد کردن فنّاورى، هیچ مخالف نیستم؛ خود من در این کشور رئیس‌جمهور بودم، با مسائل اجرائى در ارتباط بودم و می‌دانم؛ اشکالى ندارد، یک‌وقت‌هایى لازم است، امّا به‌اندازه و به‌میزان. هرجا کم مى‌آورند می‌گویند فنّاورىِ تولیدِ داخلى عقب‌افتاده است؛ خب، ما این‌همه ذهن فعّال در کشور داریم، ذهنى که می‌تواند یک موشک درست کند که این موشک دو هزار کیلومتر طى می‌کند و با کمتر از ده متر خطا به هدف می‌رسد؛ این چیز کوچکى است؟ - بنده [فقط] خواستم مثال بزنم؛ حالا اسم موشک آمد و جوان‌ها به هیجان آمدند- من می‌گویم آن مغزى که می‌تواند یک چنین موشکى را تولید بکند که دشمنان ما اعتراف می‌کنند به اهمّیّت این کار، آیا این مغز نمی‌تواند خودرویى را که فرض بفرمایید مصرفش سیزده لیتر در صد کیلومتر است، برساند به پنج لیتر در صد کیلومتر؟ نمی‌تواند بکند؟ این مغز عاجز است از این کار؟ چرا به جوان‌ها مراجعه نمی‌کنید؟ چرا به این ذهن‌هاى خلّاق مراجعه نمی‌کنید؟ چرا از این‌ها کمک نمی‌گیرید؟