مردان روزهای سخت!(نکته ورزشی)
ریاست محترم جمهوری، در دیدار ملی‌پوشان و اعضاء کادر فنی و مسئولان فدراسیون فوتبال کشور ضمن آرزوی موفقیت برای تیم ملی فوتبال جمهوری اسلامی ایران که قرار است کمتر از یک ماه دیگر در بزرگترین آوردگاه جهانی فوتبال، حضور یابد، از بازیکنان تیم ملی خواست که دل‌هایشان را متوجه خدا کنند و با توکل به قدرت لایزال الهی، تمام هم و غم خود را بگیرند تا با ارائه تلاش و «بازی خوب» هم مردم را راضی و هم موجب ارتقاء غرور ملی شوند و نام ایران را که همیشه پرآوازه بود، پرآوازه‌تر و پرافتخارتر کنند.
سرویس ورزشی-
ایشان ضمن قدردانی از همه کسانی که برای موفقیت ورزش و فوتبال کشورمان تلاش می‌کنند، از «تیم ملی فوتبال ایران» خواست تا برای شادمان کردن مردم از هیچ‌گونه تلاش و کوششی دریغ نورزند. آقای دکتر روحانی در این جلسه که در واقع مراسم بدرقه ملی‌پوشان ایران بود، از این بابت که به نمایندگی ملت ایران، تیم ملی را بدرقه می‌کند، ابراز خوشحالی کرد.
ما نیز به سهم خود آرزوی موفقیت و سربلندی برای ملی‌پوشان فوتبال کشورمان داریم و بر اساس وظیفه بر این نکته تاکید می‌کنیم که بزرگترین توقع و بالاترین انتظار از تیم ملی، تلاش درحد وسع و نمایش هرچه بهتر در حد توان و بضاعت است. که فرمود: «لا یکلف الله نفسا الا وسعها». با توجه به سابقه و گذشته حضور ورزشکاران ایرانی از جمله فوتبالیست‌های ایرانی، ما، مثل همه مردم ایران اطمینان داریم جوانان برومند و باغیرت ایران با شناختن موقعیت و درک مسئولیت خود، در این میدان بزرگ هم آنچنان که شایسته است، ظاهر می‌شوند و انتظارات را برآورده می‌سازند. تیمی که در مرحله مقدماتی جام جهانی و برای قرار گرفتن جزو 32 تیم برتر جهان، آن چنان باصلابت و پرقدرت ظاهر شد و بدون شکست به هدف خود دست یافت، حتما در مرحله نهایی نیز تیمی دست و پا بسته نخواهد بود و در برابر هر حریفی با هر نامی با تمام توان و به کارگیری همه همت و اراده خود خواهد ایستاد. اتفاقا در این باره آقای رئیس‌جمهور هم در دیدار ذکر شده جمله‌ای دارد: «خیلی توجه خودتان را صرف این موضوع نکنید که تیم مقابل شما چه تیمی است، اراده شما از هر عاملی قوی‌تر است و تلاش کنید با اتحاد و استفاده از همه توانمند‌ی‌ها و تجربیات خود برای کشورمان موفقیت و افتخار کسب کنید.» و وقتی این نکته را هم بدانیم که در ورزش و به ویژه فوتبال فقط جسم و تن و تکنیک و فن، تعیین‌کننده نیست و روح و ایمان و انگیزه و مسائل غیرمادی هم دست‌اندرکار هستند، و از همین جاست که این رشته و اکثر رقابت‌های ورزشی هرگز قابل پیش‌بینی نیست، آن وقت بهتر متوجه می‌شویم که «اراده» و «همت»و «ایمان»، چگونه قادر خواهد بود «محال» را در برابر خود وادار به «تسلیم» نماید! امیدواریم تیم ملی ایران با آمادگی کامل چه از حیث جسمی و چه از نظر روانی- ذهنی و انگیزشی پا به این رقابت‌ها بگذارد و بازی‌های «خوب» و قابل قبولی به نمایش گذارند و خاطره شیرین و یادگار روشنی از خود در دفتر تاریخ فوتبال ایران ثبت نمایند.
دعا می‌کنیم که چنین شود و به یاری حق و همان‌طور که اشاره شد با توجه به سوابق و پیشینه‌ای که از ورزشکاران و از جمله فوتبالیست‌های ایرانی داریم، چنین هم خواهد شد، آنها بارها ثابت کرده‌اند مردان روزهای سخت هستند! حالا که صحبت به اینجا کشید، لازم می‌دانیم قبل از پایان مطلب، به این نکته هم که از حرفهای قدیمی و همیشگی این نشریه است، باز هم اشاره کنیم و آن اینکه به گواه کارشناسان و اهالی فن، و کسانی که فوتبال ایران را می‌شناسند، زیر و بم آن را دیده‌اند و از آن ارزیابی دقیقی دارند، توان و ظرفیت بالقوه فوتبال ایران چه از حیث مادی و چه از نظر غیرمادی- مثل خیلی از رشته‌های فعال ورزشی کشورمان- بسیار بالاتر از این است که می‌بینیم و عینیت یافته است. در شرایط حاکم فعلی و وضع و حال کنونی، آری، سقف توقع ما از فوتبال و تیم ملی کشورمان همین است که بالاتر اشاره شد. از رئیس‌جمهوری گرفته تا تماشاگران ساده و علاقمندان به این رشته، همه توقع دارند که تیم ملی فوتبال در هر میدانی به ویژه در میدان مهمی چون جام جهانی که چشم میلیاردها نفر- به حق و ناحق- به آن دوخته شده است، در حد توان سربلند ظاهر شوند و ارائه‌گر «بازی‌های خوب» باشند و نه بیشتر. درست و راست هم همین است. نباید با توقعات غیرمنطقی و انتظارات غیرمنصفانه، اعضاء تیم ملی را در منگنه فشار قرار داد و از نظر روانی و ذهنی و روحی آنها را با مشکل مواجه ساخت. بارها نوشته‌ایم همین که در شرایطی که فوتبال ما با آن دست به گریبان است و فاصله‌ای که از حیث استانداردها و ساز و کار حرفهای با فوتبال دنیا دارد و کارلوس کروش سرمربی تیم ملی آن را 50، 60 سال می‌داند، تیم ملی فوتبال جواز صعود به جام جهانی را به دست می‌آورد، یک پیروزی بزرگ به حساب فوتبال کشورمان نوشته شده است و در ادامه از این تیم جز حضور سرفرازانه و آبرودارانه، نباید انتظار داشت، که الحمدلله همین هم هست، اما باز به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران و کارشناسان واقعی، اگر شرایط حاکم بر فوتبال تغییر پیدا کند، به گونه‌ای که آن ظرفیت‌های نهفته، آشکار و توان بالقوه، به فعلیت درآید، آن وقت وضع و حال کلی این فوتبال تغییر خواهد کرد و آن وقت به طور طبیعی «انتظارات» نیز ارتقاء خواهد یافت. آن وقت از تیم ملی فوتبال می‌شود علاوه بر «بازی خوب»، کسب «نتیجه خوب» را هم انتظار داشت. این حرف هرگز ادعا و شعار نیست. در این باره نظر بسیاری از کارشناسان را گواه می‌گیریم. اما آنچه که باعث شده تا فوتبال در شرایط فعلی درجا بزند و جاخوش کند، فقدان اراده و عدم وجود سازوکاری است که هدفش رشد و پیشرفت واقعی فوتبال- و بلکه ورزش- است. واقعیت تلخ همان است که بارها گفته شده، ما هنوز «ورزش» را جدی نگرفته‌ایم. مسئولان کلان و خرد ما، هنوز به قابلیت‌ها و کارکردهای حساس و مهم ورزش پی نبرده، یا اگر پی برده‌اند، به هر دلیلی آن را جدی نگرفته‌اند. ما و مسئولان ما از ورزش بیشتر به عنوان «ابزاری» برای تبلیغ خودشان و باند خودشان و یا «سکویی» برای پرتاب به مناصب دیگر و بالاتر در حوزه‌های متفاوت غیرورزشی استفاده می‌کنیم و کمتر به خود ورزش و اصل ورزش توجه داریم. آقای رئیس‌جمهور در همین دیدار اشاره شده گفته است: «هر زمان در بخش ورزش کشور نیاز به حمایت اقدامی از جانب رئیس‌جمهور بوده، به فوریت انجام گرفته و...»
از همین گفته جناب آقای روحانی استفاده می‌کنیم و عرض می‌کنیم توقع بزرگ ورزش و جامعه محترم ورزش از ریاست محترم جمهوری کشورمان این است که ایشان کماکان ورزش را حمایت کند و بزرگترین حمایت از جانب ایشان، توجه به ورزش در حد خودش- نه بیشتر و نه کمتر- و نظارت بر کار و بار مدیریتی و نحوه اداره حاکم بر آن می‌تواند باشد.
ایشان ضمن قدردانی از همه کسانی که برای موفقیت ورزش و فوتبال کشورمان تلاش می‌کنند، از «تیم ملی فوتبال ایران» خواست تا برای شادمان کردن مردم از هیچ‌گونه تلاش و کوششی دریغ نورزند. آقای دکتر روحانی در این جلسه که در واقع مراسم بدرقه ملی‌پوشان ایران بود، از این بابت که به نمایندگی ملت ایران، تیم ملی را بدرقه می‌کند، ابراز خوشحالی کرد.
ما نیز به سهم خود آرزوی موفقیت و سربلندی برای ملی‌پوشان فوتبال کشورمان داریم و بر اساس وظیفه بر این نکته تاکید می‌کنیم که بزرگترین توقع و بالاترین انتظار از تیم ملی، تلاش درحد وسع و نمایش هرچه بهتر در حد توان و بضاعت است. که فرمود: «لا یکلف الله نفسا الا وسعها». با توجه به سابقه و گذشته حضور ورزشکاران ایرانی از جمله فوتبالیست‌های ایرانی، ما، مثل همه مردم ایران اطمینان داریم جوانان برومند و باغیرت ایران با شناختن موقعیت و درک مسئولیت خود، در این میدان بزرگ هم آنچنان که شایسته است، ظاهر می‌شوند و انتظارات را برآورده می‌سازند. تیمی که در مرحله مقدماتی جام جهانی و برای قرار گرفتن جزو 32 تیم برتر جهان، آن چنان باصلابت و پرقدرت ظاهر شد و بدون شکست به هدف خود دست یافت، حتما در مرحله نهایی نیز تیمی دست و پا بسته نخواهد بود و در برابر هر حریفی با هر نامی با تمام توان و به کارگیری همه همت و اراده خود خواهد ایستاد. اتفاقا در این باره آقای رئیس‌جمهور هم در دیدار ذکر شده جمله‌ای دارد: «خیلی توجه خودتان را صرف این موضوع نکنید که تیم مقابل شما چه تیمی است، اراده شما از هر عاملی قوی‌تر است و تلاش کنید با اتحاد و استفاده از همه توانمند‌ی‌ها و تجربیات خود برای کشورمان موفقیت و افتخار کسب کنید.» و وقتی این نکته را هم بدانیم که در ورزش و به ویژه فوتبال فقط جسم و تن و تکنیک و فن، تعیین‌کننده نیست و روح و ایمان و انگیزه و مسائل غیرمادی هم دست‌اندرکار هستند، و از همین جاست که این رشته و اکثر رقابت‌های ورزشی هرگز قابل پیش‌بینی نیست، آن وقت بهتر متوجه می‌شویم که «اراده» و «همت»و «ایمان»، چگونه قادر خواهد بود «محال» را در برابر خود وادار به «تسلیم» نماید! امیدواریم تیم ملی ایران با آمادگی کامل چه از حیث جسمی و چه از نظر روانی- ذهنی و انگیزشی پا به این رقابت‌ها بگذارد و بازی‌های «خوب» و قابل قبولی به نمایش گذارند و خاطره شیرین و یادگار روشنی از خود در دفتر تاریخ فوتبال ایران ثبت نمایند.
دعا می‌کنیم که چنین شود و به یاری حق و همان‌طور که اشاره شد با توجه به سوابق و پیشینه‌ای که از ورزشکاران و از جمله فوتبالیست‌های ایرانی داریم، چنین هم خواهد شد، آنها بارها ثابت کرده‌اند مردان روزهای سخت هستند! حالا که صحبت به اینجا کشید، لازم می‌دانیم قبل از پایان مطلب، به این نکته هم که از حرفهای قدیمی و همیشگی این نشریه است، باز هم اشاره کنیم و آن اینکه به گواه کارشناسان و اهالی فن، و کسانی که فوتبال ایران را می‌شناسند، زیر و بم آن را دیده‌اند و از آن ارزیابی دقیقی دارند، توان و ظرفیت بالقوه فوتبال ایران چه از حیث مادی و چه از نظر غیرمادی- مثل خیلی از رشته‌های فعال ورزشی کشورمان- بسیار بالاتر از این است که می‌بینیم و عینیت یافته است. در شرایط حاکم فعلی و وضع و حال کنونی، آری، سقف توقع ما از فوتبال و تیم ملی کشورمان همین است که بالاتر اشاره شد. از رئیس‌جمهوری گرفته تا تماشاگران ساده و علاقمندان به این رشته، همه توقع دارند که تیم ملی فوتبال در هر میدانی به ویژه در میدان مهمی چون جام جهانی که چشم میلیاردها نفر- به حق و ناحق- به آن دوخته شده است، در حد توان سربلند ظاهر شوند و ارائه‌گر «بازی‌های خوب» باشند و نه بیشتر. درست و راست هم همین است. نباید با توقعات غیرمنطقی و انتظارات غیرمنصفانه، اعضاء تیم ملی را در منگنه فشار قرار داد و از نظر روانی و ذهنی و روحی آنها را با مشکل مواجه ساخت. بارها نوشته‌ایم همین که در شرایطی که فوتبال ما با آن دست به گریبان است و فاصله‌ای که از حیث استانداردها و ساز و کار حرفهای با فوتبال دنیا دارد و کارلوس کروش سرمربی تیم ملی آن را 50، 60 سال می‌داند، تیم ملی فوتبال جواز صعود به جام جهانی را به دست می‌آورد، یک پیروزی بزرگ به حساب فوتبال کشورمان نوشته شده است و در ادامه از این تیم جز حضور سرفرازانه و آبرودارانه، نباید انتظار داشت، که الحمدلله همین هم هست، اما باز به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران و کارشناسان واقعی، اگر شرایط حاکم بر فوتبال تغییر پیدا کند، به گونه‌ای که آن ظرفیت‌های نهفته، آشکار و توان بالقوه، به فعلیت درآید، آن وقت وضع و حال کلی این فوتبال تغییر خواهد کرد و آن وقت به طور طبیعی «انتظارات» نیز ارتقاء خواهد یافت. آن وقت از تیم ملی فوتبال می‌شود علاوه بر «بازی خوب»، کسب «نتیجه خوب» را هم انتظار داشت. این حرف هرگز ادعا و شعار نیست. در این باره نظر بسیاری از کارشناسان را گواه می‌گیریم. اما آنچه که باعث شده تا فوتبال در شرایط فعلی درجا بزند و جاخوش کند، فقدان اراده و عدم وجود سازوکاری است که هدفش رشد و پیشرفت واقعی فوتبال- و بلکه ورزش- است. واقعیت تلخ همان است که بارها گفته شده، ما هنوز «ورزش» را جدی نگرفته‌ایم. مسئولان کلان و خرد ما، هنوز به قابلیت‌ها و کارکردهای حساس و مهم ورزش پی نبرده، یا اگر پی برده‌اند، به هر دلیلی آن را جدی نگرفته‌اند. ما و مسئولان ما از ورزش بیشتر به عنوان «ابزاری» برای تبلیغ خودشان و باند خودشان و یا «سکویی» برای پرتاب به مناصب دیگر و بالاتر در حوزه‌های متفاوت غیرورزشی استفاده می‌کنیم و کمتر به خود ورزش و اصل ورزش توجه داریم. آقای رئیس‌جمهور در همین دیدار اشاره شده گفته است: «هر زمان در بخش ورزش کشور نیاز به حمایت اقدامی از جانب رئیس‌جمهور بوده، به فوریت انجام گرفته و...»
از همین گفته جناب آقای روحانی استفاده می‌کنیم و عرض می‌کنیم توقع بزرگ ورزش و جامعه محترم ورزش از ریاست محترم جمهوری کشورمان این است که ایشان کماکان ورزش را حمایت کند و بزرگترین حمایت از جانب ایشان، توجه به ورزش در حد خودش- نه بیشتر و نه کمتر- و نظارت بر کار و بار مدیریتی و نحوه اداره حاکم بر آن می‌تواند باشد.