سرویس ورزشی-

هر چند امید می رود نماینده فوتبال ایران در دیدار برگشت الجزیره امارات را شکست دهد و راهی دور بعدی مسابقات شود، ولی این گونه شکست‌ها در لیگ قهرمانان نشان از آن دارد که هنوز هم تیم های ایرانی راه دشواری برای کسب موفقیت یا قهرمانی در عرصه باشگاهی قاره کهن دارند.
با این حال چند روز قبل و در جشن قهرمانی همین تیم پرسپولیس در لیگ برتر ایران، وزیر ورزش و جوانان که اتفاقا بر روی سکوی قهرمانی نیز حضور داشت در اظهار نظری عنوان داشت: «وقت آن رسیده که ما در فوتبال پا را از آسیا فراتر بگذاریم.» و افزوده است «امیدوارم امسال یک تیم ایرانی در لیگ آسیا به مقام قهرمانی برسد. پس از سال‌ها حق فوتبال و این مردم است که جام بگیرند.»
حرف‌هایی که آقای وزیر بر زبان آورده است بدون تردید حرف و آرزوی همه کسانی است که «ایرانی» هستند و پیشرفت و سرفرازی این ملک و ملت در همه عرصه‌ها را خواهانند به ویژه علاقه‌مندان به ورزش و دوستداران فوتبال.
اما اگر آرزوها و رویاها را کنار بگذریم و با تکیه بر واقعیت‌هایی که در پیرامون ما خودنمایی می‌کنند، به قضایا نگاه کنیم حتماً این سؤال مطرح می‌شود، مگر در فوتبال ایران و آسیا چه اتفاقی تازه رخ داده است که وزیر محترم با استناد بر آن به این نتیجه رسیده «که حالا وقت آن رسیده که در فوتبال پا را از آسیا فراتر بگذاریم.» آیا فوتبال ما در رده‌های مختلف ملی،‌امید، جوانان و... قله‌های برتر و سکوهای اول آسیا را یکی پس از دیگری فتح کرده است که حالا دیگر باید پا را از قاره بزرگ فراتر نهیم و به افتخارات بزرگتر فکر کنیم؟
اگر پاسخ مثبت نباشد- که نیست- و منفی باشد، که هست- حرف‌های آقای وزیر را باید اظهاراتی از سر احساس و جو زدگی تلقی کنیم. از نوع بعضی حرف‌هایی که طی مدتی که ایشان به عنوان وزیر سکاندار امور ورزش شده است، کم نشنیده‌ایم و بارها شنیده‌ایم.
در یک سنجش غیراحساسی و ارزیابی منطقی و منطبق بر واقعیات آنچه به دست می‌آید این است که متأسفانه فوتبال ما هنوز در سطح همین قاره آسیا- خیلی کارها هست که باید انجام دهد و خیلی عقب‌ماندگی‌ها- نسبت به حریفان هم قاره‌ای هست که باید جبران نماید.
اتفاقاً همان طور که در آغاز مطلب آوردیم خود آقای سلطانی‌فر در بخشی دیگر از حرف‌هایش اظهار امیدواری می‌کند که یک تیم ایرانی امسال، قهرمان جام باشگاه‌های آسیا شود چرا که «پس از سال‌ها» حق فوتبال و این مردم است که جام بگیرند. راستی آن است که فوتبال ما «سال‌هاست» در سطح آسیا موفقیتی بزرگ و قابل ذکر و ملاحظه فراچنگ خویش نیاورده است. همه می‌د‌انیم که داستان رقابت‌های مقدماتی جام جهانی و نبرد بر سر راه‌یابی به جام جهانی داستانی دیگر است و حکایت خودش را دارد. خواننده عزیز تصور نکند که این حرف ما یعنی لوث کردن و از اهمیت انداختن صعود تیم ملی به جام جهانی! نه، ما چنین حرفی نمی‌زنیم و قصد القای چنین نظر غیرمنصفانه‌ای را به خواننده فهیم و مخاطب محترم نداریم. حرف ما این است که حال و هوا و ماهیت و کیفیت مسابقاتی مثل مقدماتی جام جهانی با تورنمنت‌هایی در کلاس جام ملت‌های آسیا تفاوت دارد که این خود نیاز به بحثی جداگانه و کارشناسانه دارد.
در هر حال صرف‌نظر از توفیق صعود به جام جهانی، فوتبال ما سال‌هاست که درخشش قابل ملاحظه و در حد نام و سابقه خودش در فوتبال ایران به دست نیاورده است و اگر خواسته باشیم به زبان وزیر محترم صحبت کنیم باید بگوئیم زمانی طولانی و بسیار هم طولانی است که فوتبال ایران به حق خودش نرسیده است و نتوانسته آنچنان که مردم ما سزاوار و شایسته آن هستند، آنان را شاد و راضی نماید.
 گفتیم ما نیز مثل آقای سلطانی‌فر امیدواریم باشگاه‌های ایران در سطح آسیا موفق باشند و بعد از سال‌ها (۲۶ سال) دوباره جام باشگاهی آسیا توسط یکی از سه نماینده صعود کرده فوتبال ایران به ویترین افتخارات فوتبال بازگردد، اما همان طور که بالاتر هم سؤال کردیم آیا اتفاق خاصی، اقدام ویژه‌ای صورت گرفته که آقای وزیر می‌گوید «وقت آن رسیده که...»؟!