امام علی (ع) در دعای توصیف هوای بهاری می‌فرماید: خدایا! ما را با بارانی سیراب کن که زنده‌کننده، سیراب‌ سازنده، فراگیر و به همه جا رونده، پاکیزه و با برکت، گوارا و پرنعمت،‌ گیاه آن بسیار، شاخه‌های آن به بار نشسته و برگ‌هایش تازه و آبدار باشد، تا با چنان بارانی بنده ناتوان را توان بخشی، و شهرهای مرده‌ات را زنده سازی.
خدایا! بارانی ده که بسیار ببارد تا زمین‌های بلند ما پرگیاه شود، و در زمین‌های پست روان گردد. و نعمت‌های  فراوان در اطراف ما گسترش یابد، تا با آن میوه‌های ما بسیار گله‌های ما زنده و فراوان، و سرزمین‌های دورتر از ما نیز بهره‌مند گردند، و روستاهای ما از آن نیرومند شوند.... خدایا بارانی پرآب فرو فرست که قحطی‌زدگان به نعمت‌های فراوان رسند، و آثار خشکسالی از میان برود که همانا، تویی خداوندی که پس از ناامیدشدن مردم باران را فرو می‌فرستی و رحمت خود را همه جا گسترش می‌دهی و تویی سرپرست نظام آفرینش که به ستودن سزاواری.(1)
ـــــــــــــــــــــــــــ
1- نهج‌البلاغه- خطبه 116