kayhan.ir

کد خبر: ۱۲۰۸۰۱
تاریخ انتشار : ۲۰ آذر ۱۳۹۶ - ۲۱:۱۵
به مناسبت سی‌امین سالگرد شهادت طلبه شهید «سیدعلی‌اکبر آقامیری»

پدرم! مرا قربانی از بین فرزندانت قرار بده(حدیث دشت عشق)



تو در سجده‌گاهت با خدا چه گفتی و خدا با تو چه گفت که این چنین شیفته و شیدای هم شدید؟!
تو چه با تعقل و معرفت زندگی را معنا کردی و چگونه زیستن را آموختی و چه عارفانه و عاشقانه با معشوق خود مناجات و راز و نیاز کردی که خدا هم عاشقت شد.
مَثَل تو همانند شمع پرفروغی بود که به جامعه نور بخشید ولی آهسته آهسته سوخت و ذوب شد و فدای دین، وطن و انقلاب گردید.
چهره زیبا و نورانی‌ات برهمگان مشهود بود. تو بین همه ما چیز دیگری بودی. ایمان، پاکی، صدق و صفا، صمیمیت و معصومیتت زبانزد خاص و عام بود.
و اهل دل می‌دانند که شهدا چه مقام و جایگاهی پیش خدا دارند؛ «عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ» هستند.
تو قال باقر(ع) و قال صادق(ع) را با خون خود امضا کردی و درس مکتب امام صادق را خوب آموختی و همانند جَدّت امام حسین(ع) غریبانه و مظلومانه به شهادت رسیدی. می‌خواهیم بدانیم در آن شب عملیات چگونه به شهادت رسیدی؛ می‌دانیم که در زمان جان دادنت جَدّ بزرگوارت آقا امام حسین(ع) و مادر عزیزت حضرت فاطمه(س) بر بالینت حاضر شده، سرت را روی زانویش گذاشته و زخم‌های بی‌شمار پیکرت را مرهم نهاده است، زیرا تو به یادشان و مظلومیتشان چه گریه‌ها که نکردی.
قسمتی از وصیت‌نامه شهید:
خدایا! بارالها! معبودا! چگونه تو را شکر کنم؟! همین قدر که مرا به جبهه روانه کردی و مرا به سوی خود خواندی، که در راه تو جهاد کنم تا اسلام عزیز به وسیله این خون‌ها رشد کند تا یک مقدار کمی، دِین خود را به اسلام عزیز ادا کنم.
حمد و سپاس ایزد منان را که مرگم را شهادت در راه خودش قرار داد.
پروردگارا! من که به جبهه آمدم به خاطر پٌست و مقام و برای نشان دادن به مردم نبود بلکه برای اینکه از اسلام عزیز دفاع کنم. که تمام جهان همه به اسلام از یک طریقی ضربه می‌زنند.
پدر گرامی‌ام! در صورت شهادتم مثل کوه مقاوم باش؛ می‌دانم برایم زحمت و رنج کشیدی اما برای اسلام باید تمام چیز خود را انفاق کرد.
پدرم! مرا قربانی از بین فرزندانت قرار بده.
مادر مهربانم! با تو چه سخنی بگویم؟! نمی‌دانم از کدام زحمت‌هایی که برای من کشیدی صحبت کنم! بعد از شهادتم مقاوم باش؛ هیچ ناراحت نباش. این راهی بود که خودم انتخاب کردم. بعد از پیروزی اگر کربلا رفتید، سلام مرا به حسین(ع) برسان و از ایشان معذرت بخواه که نتوانستم به زیارتش بیایم.
شب اول قبر برایم نماز وحشت بخوانید تا با قبر انس بگیرم.
خدایا! مرا با جدم حضرت رسول(ص) و با مادرم حضرت زهرا(س) محشور بگردان.