یادداشت دانشجویی
اربعین و تسخیر لانه‌های جاسوسی
13 آبان هر سال نماد استکبار ستیزی است؛ یعنی از یک طرف
13 آبان هر سال به مثابه نشانه و سَمبل استکبار ستیزیِ ملت انقلابیِ ایرانِ اسلامی است و از طرف دیگر خصوصیتِ این روز تعطیل بردار نیست؛ یعنی همیشه روحیه و خصلت استکبار ستیزی باید زنده باشد و همه باید در مقابل زورگویان برای همیشه بایستند.
روحیه استکبار ستیزی مخصوص نسل اول انقلاب یا نسل دوم انقلاب نبوده و نیست، بلکه متعلق به هر نسلی است که ادعای پیروی از حسین(علیه السلام) را دارد و خود را مشتاق سفر کرب و بلا می‌داند؛ همانطور که می‌گوییم کل یوم عاشورا، پس باید عمل و رفتارمان هم ، صدق و راستیِ ادعایمان را ثابت کند و در هیچ زمانی، به دشمن و استکبار جهانی اعتماد نکنیم. همانگونه که مولایمان حسین
(علیه السلام) اعتماد نکرد که اگر غیر از این است بهتر است ابتدا تکلیف‌مان را با خودمان روشن کنیم!
13 آبان ماه یادآور روزهایی است که دولت موقت بازرگان به خاطر اقدام انقلابی دانشجویان (همان تسخیر لانه جاسوسی) و ترس از آمریکا استعفا داد. مزیت آن دولت این بود که ادعای ولایتمداری نداشت.
امروز بیش از آنکه ساختمان لانه جاسوسی مهم باشد (که هست)، مهمتر از آن نوع تفکری است که در ذهن‌های جاسوس لانه کرده و این ذهن‌ها مدیریت کشور را به واسطه رأی مردم به دست گرفته و به طور علنی و به نام دین و در لباس دین دارد خیانت می‌کند .
امروز تسخیر این مغزها و ذهن‌ها مهمتر از تجمع مقابل ساختمان لانه جاسوسی است. البته نگاه عوام الناس به ساختمان لانه جاسوسی دوخته شده تا ببینند قشر به اصطلاح نخبه و دانشجو چه می‌کنند! بدتر از این‌ها، عوام الناسی هستند که هم مقابل ساختمان لانه جاسوسی تجمع می‌کنند ، شعار هم می‌دهند ولی به استکبارستیزی در عمل اعتقادی ندارند!
آیا این رفتار ، غیر از صفت کوفیان است که اول برای حسین (علیه السلام) دعوت نامه نوشتند ولی بعد، هم مسلم بن عقیل (فرستاده حسین علیه السلام) را تنها گذاشتند و هم پسر مرجانه را گلباران کردند؟!
راهپیمایی اربعین بزرگترین راهپیمایی سیاسی جهان است که رسانه‌های بیگانه و ضد انقلاب از آن می‌ترسند و نمی‌خواهند آن را رسانه‌ای کنند ولی قدرت، عظمت، اقتدار و استکبار ستیزی که در این راهپیمایی جهانی نهفته است دشمنان را درمانده کرده است.
اما نکته اینجاست که باید مراقب بود تا دشمن از این ظرفیت عظیم اربعین سوءاستفاده نکند؛ یعنی اگر نتیجه راهپیمایی اربعین فقط خستگی پاها و رنجش سفر باشد و شخصی که این رنج را تحمل کرده کاری به استکبار جهانی و تفکرهایی که برای آمریکا جاسوسی می‌کنند نداشته باشد، دشمن امیدوار است که می‌شود باز هم این مردم را با مذاکره فریب داد و برایشان تکلیف معین کرد؛ ولی اگر ملتی که این رنج را تحمل می‌کند، هم قبل از راهپیمایی، هم حین راهپیمایی و هم بعد از آن، ذهن‌هایی که تفکر جاسوسی برای آمریکا و پرستش آمریکا در آن جای گرفته را بشناسد و از آنها اعلام بیزاری کند و مرزبندی روشنی با آنها داشته باشد، هیچ دولتی، در هر لباسی، به خودش اجازه نخواهد داد که بخواهد از طرف ملت ایران اسلامی با آمریکای جنایتکار و عهدشکن مذاکره کند. چرا که دولتی که به دشمن اعتماد می‌کند جز لقب "دیوانگی” لقب دیگری برازنده‌اش نیست؛ (البته خود رئیس‌دولت ایران هم چند روز پیش در مجلس گفته بود: مگر کشورهای شرق آسیا دیوانه‌اند که بخواهند با آمریکا مذاکره کنند؟!)
خلاصه آنکه نتیجه راهپیمایی دینی و سیاسیِ اربعین باید تسخیر ذهن‌ها و فکرهایی باشد که می‌خواستند (و احتمالا می‌خواهند) با مذاکره و اعتماد به دشمن، مجددا سلطه تفکر غربی را به کشور بیاورند؛ و این تسخیر جز با هوشیاری مقابل استکبار و تقویت بصیرت ولایی امکان‌پذیر نخواهد بود که اگر این‌گونه بودیم و ولایت را در عمل تنها نگذاشتیم توقع ظهور حضرت حجت(عج) توقعی درست و معقول خواهد بود وگرنه، فقط خود را مسخره کرده ایم .
استکبار جهانی با دیدن ظرفیت جهانی اربعین عصبانی می‌شود؛ جوابش را با جمله شهید مظلوم دکتر بهشتی می‌دهم: آمریکا از ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر!
*رسول مخلصی - فعال دانشجویی