کوتاه‌نوشتی
درباره حامد الجبوری
روایت دوم، روایت حامد الجبوری است. روایتی که مثل روایت صلاح عمر العلی، در چند قسمت از برنامه شاهد علی العصر بیان گردیده.
حامد علوان الجبوری در ماه مارس سال 1932 میلادی در ییلاقات قبیله الجبور در منطقه الطلیعه در نزدیکی شهر حله در استان بابل عراق متولد شد. تحصیلات متوسطه‌اش را در سال 1948 در بغداد به پایان رسانده و سپس وارد دانشگاه آمریکایی بیروت شده و در رشته علوم سیاسی به تحصیل مشغول گردید. در همان سال به حزب بعث پیوست اما سال بعد (1949) و پس از کودتای حسنی الزعیم در سوریه از این حزب جدا گردید. جبوری و چند تن دیگر، در سال 1951 «حرکهًْ القومیین العرب» [جبش قومگراهای عرب] را پایه‌گذاری کردند. وی در سال 1952 در رشته علوم سیاسی از دانشگاه آمریکایی بیروت فارغ‌التحصیل شد و سال بعد به عراق بازگشته و به فعالیت خود (به عنوان عضو موسس و یک نیروی فعال) در حرکهًْ القومیین العرب ادامه داد.
در ژانویه 1958 به اتهام توطئه‌چینی ضد حکومت توسط نظام عبدالکریم قاسم [که با کودتا و سرنگون کردن رژیم پادشاهی در عراق بر سر کار آمده] بود دستگیر شد و در زندان با بسیاری از سران حزب بعث [عراق] و در رأس آنها با احمد حسن البکر آشنا گردید. جبوری در آگوست 1961 از زندان آزاد گردید ولی مدتی بعد مجددا دستگیر شده و این بار تا اواسط سال 1962 در زندان بود.
بعد از کودتا ضد عبدالکریم قاسم و تشکیل اولین دولت احمد حسن البکر‌، در سال 1963 روزنامه «الشعب» [ملت] را منتشر کرد و روابطش با بعثی‌ها رو به مستحکم شدن گذاشت. در سال 1967 به عنوان مدیر کل رسانه‌ها در وزارت فرهنگ و رسانه‌ها مشغول به کار شده و به عضوی فعال در حزب بعث (که سازمانش در آن زمان سری بود) تبدیل گردید. در سال 1967 بود که برای اولین بار با صدام حسین دیدار کرد.
حامد الجبوری در ترتیب دادن کودتای جولای 1968 که بعثی‌ها را روی کار آورد مشارکت داشت و در روز 31 جولای 1968 [9 مرداد 1347] [چند روز پس از کودتا] به عنوان وزیر امور ریاست جمهوری و رئیس دفتر رئیس‌جمهور احمد حسن البکر تعیین گردید.  او در سال 1969 به عنوان وزیر به وزارتخانه فرهنگ و رسانه‌ها رفت و تا سال 1971 در آنجا بود و سپس وزیر جوانان شده و تا سال 1972 در همین سمت ماند. در اواسط سال 1973 مجددا وزیر فرهنگ و رسانه‌ها گردید، وزارتی که تا نیمه ژوئن 1974 ادامه یافت. در همان دوران بود که به عنوان رئیس اتحادیه عمومی جوانان عراقی برگزیده شد. در سال 1975 به عنوان وزیر دولت انتخاب گردید و تا سال 1977 در این سمت، مسئولیت هماهنگی بین حکومت مرکزی در بغداد با موسسات حکومت خودمختار کردستان عراق بر عهده او قرار داشت. در سال 1977 به عنوان وزیر دولت مأمور ریاست دفتر معاون رئیس شورای فرماندهی انقلاب، صدام حسین، تعیین گردید و تا سال 1978 رئیس دفتر صدام حسین بود. سپس به عنوان وزیر دولت در امور خارجی منصوب شده و تا سپتامبر 1984 در همین قرار داشت و در آن زمان با حکمی که از طرف رئیس‌جمهور صدام حسین صادر گردید از کار کنار گذاشته شد. در سال 1986 به عنوان سفیر عراق به سوئیس رفت و تا سال 1989 در آنجا بود و سپس به عنوان نماینده دائم عراق در اتحادیه عرب منصوب شد و تا سال 1990 در همین مسئولیت به کار ادامه داد و سپس مسئولیت‌های سفارت عراق در تونس و سفارت عراق نزد سازمان آزادیبخش فلسطین به عهده‌اش گذاشته شد تا اینکه در یک کنفرانس خبری در آگوست 1993 در لندن از نظام صدام حسین اعلام جدایی کرد.  
حامد الجبوری در زمان وزارت دولتش، به عنوان سرپرست در رأس وزارتخانه‌های خارجه، کشور، بهداشت، اسکان، کار، آموزش و پژوهش‌های علمی و همچنین دیوان ریاست جمهوری عراقی هم قرار داشته است. کما اینکه در طول 25 سال، به عنوان نماینده عراق در بسیاری از کنفرانس‌های عربی و بین‌المللی شرکت نموده است.
بسم‌الله الرحمن الرحيم
* رسیدیم به پافشاری صدام بر آغاز جنگش با ایران و دیدیم که در نیمه دوم سال 1980 روابط بین دو کشور تیره شد. رفته رفته زد و خوردهای مرزی هم بین دو کشور به چشم می خورد. صدام حسین سفری منطقه‌ای به برخی کشورها نظیر عربستان و اردن و غیره داشت تا تأییدی برای راه انداختن این جنگ به دست بیاورد و اولین گلوله این جنگ در 22 سپتامبر 1980 شلیک شد و منابع بسیاری تأکید کرده‌اند که ملک حسین [پادشاه اردن بود] که این گلوله را [به صورت نمادین] شلیک کرد. خود تو هم در یک گفت‌وگوی دیگر به این موضوع اشاره کرده‌ای. چطور با خبر آغاز جنگ بین ایران و  عراق مواجه شدید؟
- حامد الجبوری: روابط بین عراق و ایران متشنج بود و این تشنج رو به افزایش میرفت. پیش از این در مکه موضوع هجوم تندروهای اسلامگرای [مسلح] به حرم مکی [مسجد الحرام] رخ داد. داستان معروف سال 1979.