او در سال ۵۹ به كردستان اعزام شد، اما چندي بعد با شروع جنگ ، با ديگر مردان غيور اين آب و خاك به پشت خاكريزهاي دفاع رفتند. ديري نگذشت كه «حسين» با همان سن كم فرمانده عمليات سپاه سيرجان شد و بعد به جبهه‌هاي نبرد اعزام شد و از عمليات والفجر۱ به صورت ماموريتي در عمليات‌ها شركت كرد. وي بعد از مسئوليت پادگان امام حسين(ع) در سال ۶۳ به درخواست سردار سليماني به طور دائم به لشكر ۴۱ ثارالله پيوست و فرمانده گردان ۴۱۵ شد. او سرانجام در بهمن ماه سال ۱۳۶۵ (عمليات كربلاي ۵) به شهادت رسید.
 فرازی از وصیت نامه شهید: تا حالا من مرده بودم و این لحظه آغاز جهاد و شهادت است و این احساس را درخود می‌بینم که تازه متولد شدم و زندگی جدید را آغاز می‌کنم، شهادت انسان را به درجه اعلای ملکوتی می‌رساند و چقدر شهادت در راه خدا زیباست و مانند گل محمدی می‌ماند که وارثان خون پاک شهید از آن می‌بویند.خدایا شهادتم را در راه اسلام و قرآن که خاری در چشم دشمنان است بپذیر. ای پدر ارجمندم مرا حلال کن و با استقامت و صبر و شکیبایی از انقلاب اسلامی دفاع کن مبادا روحیه خود را ببازی و‌گریه کنی چون‌گریه تو باعث ناراحتی روح من می‌گردد و برای پاسداران و رزمندگان اسلام هر کجای جهان باشند دعا کن.