حبیب محبی، طلبه جوانی که از دوران کودکی در خانواده مذهبی با تربیت اسلامی توسط پدر و مادر گرانقدرش به نوجوانی رسید و با آغاز انقلاب اسلامی شوری انقلابی و وصف ناشدنی در برنامه‌های انقلابی داشت. تا جایی که دو محیط کارگاه تراشکاری را به جهت همگون نبودن محیط آن با اهداف مقدسش رها نمود و تصمیم به تحصیل در حوزه گرفت و این تصمیم او با استقبال والدین ایشان تحقق یافت.
او این مرحله جدید زندگی خود را با ثبت نام در حوزه علمیه آستانه‌اشرفیه در شرق گیلان شروع نمود و در نزد اساتیدی همچون حضرت آیت‌الله امینیان و شهید عزیز حجت‌الاسلام عسکری تلمذ نمود.
پس از مدتی تصمیم به ازدواج با همسری از خانواده متدین و مذهبی گرفت و این مرحله با یک نوشته به پدر عزیزش با این مضمون که قول داد ازدواجش به درس او خللی وارد نکند محقق شد.
تا جایی که حاضر شد بدون حضور همسرش به حوزه علمیه مشهد هجرت کند. با حضور در مشهد مقدس در جوار بارگاه ملکوتی امام رضا(ع) در حجره‌ای محقر با طلبه‌های دیگر مشغول تحصیل شد و حاضر نشد به زودی ملبس به لباس روحانیت شود.
او که در مشهد نزدیک شهید امیر و برادر دیگرش بود سعی می‌کرد به آنها تکیه نکند و با اندک مستمری گذران زندگی می‌نمود.
تازه قصد داشت همسرش را به مشهد برای سکونت بیاورد که تصمیم به حضور در جبهه را گرفت و با تیپ ویژه شهداء عازم منطقه حاج عمران شد و پس از عملیات کربلای 2 در بیست‌و‌پنجمین روز از اردیبهشت ماه سال 65، در ضدحمله دشمن هنگام نگهبانی با غریو الله اکبر او دوستان همرزم متوجه شهادت این عزیز شدند. خواست خدا این بود که این فوز شهادت همزمان با به دنیا آمدن تنها فرزند عزیزش نرجس خانم رقم بخورد.