استاد روابط بین‌الملل دانشگاه هاروارد نوشت: ایران غنی‌سازی خود را رها کرده، 13 هزار سانتریفیوژ خود را متوقف کرده و رآکتور اراک را اوراق کرده است، به آژانس اجازه داده دستگاههای نظارتی خود را مستقر کند، پروتکل الحاقی مربوط به «ان پی تی» را اجرا کرده است؛ و همه اینها قبل از این صورت گرفته که آمریکا و دیگر کشورها لغو تحریم‌ها علیه ایران را آغاز کنند.
استفان والت استاد روابط بین‌الملل دانشگاه هاروارد در یادداشتی در مجله فارین پالیسی نوشت: فرض کنید به سال 1948 برگشتیم و جوزف استالین پیشنهاد داده که شوروی برنامه اتمی خود را به مدت 15 سال تعلیق کند. تصور کنید شوروی به بازرسان آژانس اجازه داده تا تاسیسات هسته‌ای این کشور را زیر نظر داشته باشند. فرض کنید شوروی گفته آژانس دیگر تاسیسات شوروی را نیز می‌تواند زیر نظر داشته باشد. حتی بیایید تصور کنید که استالین گفته بخشی از روند غنی‌سازی خود را نیز کنار می‌گذارد. با این اوصاف چه چیزهایی در عوض این اقدامات می‌خواهد؟ فقط کمی امتیازات اقتصادی برای کمک به بهبود اوضاع اقتصادی این کشور در دوران پساجنگ.
همچنین تصور کنید که جوزف استالین تاکید دارد که ظرفیت غنی‌سازی شوروی برای اهداف صلح آمیز مانند رآکتورهای برق و یا مصارف پزشکی حفظ شود. بیایید این را هم تصور کنیم که استالین گفته ارتش سرخ را از شرق اروپا خارج نمی‌کند و برنامه توسعه کمونیسم را در دیگر مناطق جهان کنار نخواهد گذاشت. خلاصه اینکه جنگ سرد همچنان پیش می‌رود اما شوروی مادامی که این توافق برقرار باشد دیگر یک دولت هسته‌ای نخواهد بود.
البته این بسیار سخت است که رهبر شوروی اصلا چنین پیشنهادی مطرح کند. اما اگر این پیشنهاد مطرح می‌شد آیا هری ترومن و جورج مارشال از آن استقبال می‌کردند؟ شرط می‌بستید که این کار را می‌کردند. و دوایت آیزنهاور(رئیس‌جمهور آمریکا بعد از ترومن) و جان فاستر نیز در سال 1953 آن را حفظ می‌کردند. دلیل آن مشخص است؛ این توافق شوروی را حداقل تا اوایل دهه 1960 از هسته‌ای شدن جلوگیری می‌کرد.
والت در ادامه نوشت؛ این موضوع ما را یاد کمپین راه‌اندازی شده برای تجدیدنظر علیه توافق هسته‌ای ایران می‌اندازد. ایران با همان پیشنهادهایی که در تصورات بالا مطرح شد موافقت کرده است بنابراین حداقل تا 15 سال آینده از تبدیل شدن این کشور به عنوان یک کشور هسته‌ای جلوگیری خواهد شد. با این حال اگر چه این توافق خیلی به نفع آمریکا و همچنین متحدان ما است اما عده‌ای با انتقاد از این توافق به دنبال کنار زدن آن هستند.
هیلی به طور‌اشتباه ادعا می‌کند که توافق به ایران همه آنچه که می‌خواهد را داده است. واقعیت اما 180 درجه با این ادعا تفاوت دارد؛ ایران غنی‌سازی خود را رها کرده، 13 هزار سانتریفیوژ خود را متوقف کرده و رآکتور اراک را اوراق کرده است، به آژانس اجازه داده دستگاههای نظارتی خود را مستقر کند، پروتکل الحاقی مربوط به «ان پی تی» را اجرا کرده است؛ و همه اینها قبل از این صورت گرفته که آمریکا و دیگر کشورها لغو تحریمها علیه ایران را آغاز کنند.
هیلی همچنین ایران را به نقض مکرر توافق هسته‌ای متهم کرد اما این نیز دروغ و افترا است چرا که خود آمریکا و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مکررا تایید کرده‌اند که ایران به تعهداتش پایبند بوده است.
هیلی دیدگاههای معمول نئومحافظه کاران درباره بی‌ثبات کردن منطقه توسط ایران را تکرار می‌کند درحالیکه این بحث اصلا  بخشی از توافق نبوده است. هیلی همچنین مسائل دیگری مانند سایتهای اعلام نشده ایران را پیش کشید. براساس این منطق پیچیده، تا زمانی که ما از همه آزمایشگاهها، سایتهای نظامی، مساجد، اتاقهای هتلها، بخشهای زایمان و دیگر مکانهای این کشور بازدید نکنیم نخواهیم فهمید که ایران به برجام عمل کرده است یا خیر!
براساس این گزارش، مخالفان برجام اکنون ادعا می‌کنند که مشروعیت زدایی از برجام گام اول برای متقاعد کردن ایران و دیگر طرف‌های توافق است تا با مذاکرات مجدد برای تجدیدنظر در آن و اعمال محدودیتهای جدید
موافقت کنند.
چنین رویکردی بین سال‌های 2000 تا 2012 باعث شد ایران از صفر سانتریفیوژ به 12 هزار سانتریفیوژ برسد. این مسئله زمانی تغییر مسیر داد که آمریکا حاضر شد بعضی از خطوط قرمز خود علیه ایران را تغییر دهد. همین منطق الان نیز پابرجا است.
به گزارش فارس، والت در ادامه می‌نویسد؛ ساقط کردن توافق هسته‌ای، محدودیتها علیه برنامه اتمی ایران را برخواهد داشت و به ایران اجازه می‌دهد به سمت توسعه سلاح‌های هسته‌ای پیش برود. اگر آمریکا توافق را بکشد و به سمت تغییر رژیم برود احتمال اینکه ایران را برای تقویت بازدارندگی به سمت سلاح هسته‌ای ببرد بسیار افزایش
خواهد یافت.