به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ گزارش بانک مرکزی از وضعیت بودجه خانوار در سال 95 حاوی ارقامی است که مقایسه آن با جیب مردم گویای اختلاف شدید آمارهای اعلامی با وضعیت اقتصادی جامعه است.
براساس این گزارش، هزینه ناخالص متوسط سالانه یک خانوار در مناطق شهری ایران 393/005/874 ریال است که معادل ماهانه حدود سه میلیون و 275 هزار تومان می‌شود.
از کل هزینه‌های ناخالص خانوار به ترتیب، 35/5 درصد به «مسکن، آب، برق و گاز و سایر سوخت‌ها»، 22/9 درصد به «خوراکی‌ها و آشامیدنی‌ها»، 10/6 درصد به «حمل و نقل»، 8/4 درصد به «کالاها و خدمات متفرقه»، 5/9 درصد به «بهداشت و درمان»، 4/3 درصد به «پوشاک و کفش»، 4/0 درصد به «لوازم، اثاث و خدمات مورد استفاده در خانه»، 2/1 درصد به هر یک از دو گروه «ارتباطات» و «رستوران و هتل»، 1/9 درصد به هر یک از دو گروه «تفریح و امور فرهنگی» و «تحصیل» و 0/3 درصد به «دخانیات» اختصاص داشته است.
از سوی دیگر، طبق همین گزارش، میزان درآمد ناخالص خانوارهای شهری در سال 95 معادل 392/373/296 ریال بود که سهم هر ماه از این مبلغ رقمی در حدود سه میلیون و 270 هزار تومان می‌شود.
نکته جالب در این گزارش بانک مرکزی اینجاست که طبق این آمار، هر خانوار شهری در ماه فقط 5 هزار تومان کسری می‌آورد.
به بیان دیگر اگر درآمد خانوار تنها 5 هزار تومان بیشتر شود یک خانوار می‌تواند به راحتی زندگی کرده و همه هزینه‌های زندگی خود را تأمین کند!
آنچه در خصوص این آمار قابل بررسی است، اختلاف شدید میزان درآمد اعلامی برای هر خانوار در سال با درآمد عموم مردم و مخصوصاً قشر مستضعف است.
در این زمینه می‌توان به میزان پایه حقوق اشاره کرد که برای سال گذشته (سال مورد بررسی گزارش)، زیر یک میلیون تومان (حدود 800 هزار تومان) بوده است که تا درآمد مورد اشاره فاصله حدود 2/5 میلیون تومانی را نشان می‌دهد.