نقش ترویج بیحیایی و پمپاژ شهوت در وقوع فجایع تلخ اجتماعی
در قضایای تاسف بار چند وقت اخیر و پرپر شدن کودکان معصومی همچون ستایشها و آتناها، آنچه متاسفانه در هیاهوی رسانهای از آن تا حدی غفلت شده، جلوگیری همه جانبه از پمپاژ شهوت در سطح اجتماع است که خود بسترساز وقوع چنین جنایاتی میباشد.
به گزارش خبرگزاری حوزه، همین چند ماه پیش بود که رسانهها خبر از کشته شدن دختر بچه 6 ساله افغانی به نام «ستایش» را منتشر کردند. در هفتههای گذشته نیز انتشار قتل فجیع «آتنا» در پارس آباد مغان، بار دیگر قلوب همه ایرانیان و بلکه همه انسانهای باوجدان را جریحه دار کرد و البته کیست که نداند مع الاسف این فجایع کماکان ادامه خواهد داشت، چه آنکه بیتردید بروز اتفاقاتی از این قبیل تازگی ندارد و به سالهای اخیر هم محدود نمیشود اما به دلیل رشد و توسعه رسانههای نوین از جمله شبکههای اجتماعی، به سرعت اخباری از این دست در جامعه منتشر شده و در مدت زمان بسیار کوتاهی، بازتاب وسیعی پیدا میکند.
در اینکه باید افکار عمومی جامعه و به خصوص قوه قهریه و نظارتی حاکمیت در قبال این مسایل تحرک و حساسیت بیشتری نشان دهد، هیچ شک و شبههای نیست، اما به نظر میرسد که در خلال این فجایع و اخبار اندوهناک، مسئله مهمی که گاه از دید مردم به ویژه رسانههای جمعی و نخبگان جامعه تا حدودی مغفول میماند، این است که ما خواسته یا ناخواسته به پمپاژ شهوت در جامعه کمک کرده ایم و بعد انتظار داریم که جنایاتی از قبیل آنچه بر سر کودکان معصومی چون آتنا و ستایش آمده را دیگر نظاره گر نباشیم و صدالبته که این انتظاری بیمعناست.
به دیگر سخن در جامعهای که هم در عرصه فضای حقیقی آن به خصوص اماکن عمومی، مراکز و پاساژهای تجاری و حتی مراکز به اصطلاح فرهنگی و نیز عرصه فضای مجازی، رگهها و نشانههایی از بیعفتی و بیحیایی به چشم میخورد و همین مسئله نیز در تحریک شهوات انسانی بسیار موثر است، نمیتوان این انتظار را داشت که آتناها و ستایشها در آن قربانی نشوند.
البته که عوامل دیگر دخیل در این قبیل معضلات را نیز باید دید و به سنجش میزان اثرگذاری آنها پرداخت اما به هر حال غفلت از این بُعد مهم فرهنگی و اخلاقی، ما را به سرمنزل مقصود برای چاره جویی جدی در مقابله با این گونه مسایل نمیرساند.
وقتی در جامعه به دلایل مختلف، موانع متعددی فراروی ازدواج آسان و به موقع ایجاد شود، وقتی به علت غفلت و کم کاری مسئولان و دستگاههای فرهنگی، گرایش مردم و نسل جوان به شبکههای مبتذل ماهوارهای، سایتهای مستهجن ضداخلاقی و نیز شبکههای اجتماعی فسادآور، افزایش پیدا میکند و از آن سو راههای صحیح کنترل و پیشگیری از دچار شدن به آسیبها و آفتهای این وضعیت ارایه نمیشود، چندان هم نباید تعجب کرد که وضعیت این چنین ناگوار باشد که بعد از وقوع چنین حوادثی، آه و افسون همگان به آسمان بلند شود و در فضای مجازی، هشتکهای تاسف و سوگواری به راه اُفتد.
گشتی در خیابانها و معابر بسیاری از شهرها از جمله کلان شهرها و تبرج بدحجابها خود گواه دیگری است از اینکه جامعه دچار یک مشکل جدی فرهنگی است که متاسفانه بیشتر در مواجهه با آن منفعلانه و گاه شعار زده عمل میشود تا عالمانه و توام با راهکار عملی برای حل مشکل.
در این میان، هر از گاهی که از سوی معدود رسانههای دغدغه مند، نسبت به وضعیت عفاف و حجاب جامعه انتقادات و گلایههایی صورت میگیرد، عدهای به سرعت موضع طلبکارانه و به زعم خود روشنفکرانه میگیرند که دلواپسان متحجر میخواهند آزادیهای مردم را محدود کنند و حال آنکه وضعیت فرهنگی و اخلاقی جامعه اگر دچار مشکل شود، آسیب و ضرر آن به همه جامعه باز میگردد و نه فقط یک قشر خاص و محدود.
مظاهر شهوت امروز نه فقط در فضای فیزیکی جامعه که به خصوص در فضای مجازی کاملاً مشهود است و این سالها در شبکههای پیام رسان تلگرام و اینستاگرام جلوهای دیگر یافته است.
همان طور کهاشاره شد هم شبکههای ماهوارهای و هم سایتها و شبکههای اجتماعی، به پمپاژ کنندگان شهوت و تشدید غریزه جنسی تبدیل شده اند؛ شهوتی که به تعبیر رسای امیرالمومنین(ع) دام شیطانی و زهر کشندهای است که شخصیت، ایمان، مروت و اعتبار آدمی را از میان میبرد.
حرف و سخن در این باره بسیار است، اما ای کاش با قربانی شدن ستایشها و آتناها اندکی به خود آییم و نگاهی عمیقتر بیندازیم به آنچه که بر سر ما و جامعه ما آمده است.
سید محمد مهدی موسوی