وی ضمن یک بررسی اقتصادی نوشت: هزینه عادی مراسم تحلیف با حضور هیئت‌های خارجی، هزینه پذیرایی و هزینه حفاظت از آنهاست، اما هزینه بزرگتر و مهمتر هزینه تعطیلی یک روزه تهران است. گرچه ظاهرا دولت فقط دستگاه‌های دولتی و بنگاه‌های بخش عمومی را تعطیل اعلام کرده است، اما به دلیل تعطیلی بانک‌های دولتی و خصوصی؛ گستردگی دخالت دولت در امور اقتصادی، که کار بخش خصوصی بدون حضور دولت لنگ می‌شود. و وزن سنگین تهران در اقتصاد کشور، تعطیلی به بخش دولتی و به تهران بزرگ محدود نمی‌ماند ؛ بلکه بر کسب و کار در همه بخش‌ها و در سطح کشور تأثیر جدی می‌گذارد.
بعید می‌دانم این تأثیر از نیمی از تولید ملی نصف روز کامل کمتر باشد. بر اساس این برآورد سرانگشتی، میزان این هزینه قابل تخمین است. صندوق بین‌المللی پول تولید ملی ایران را در سال جاری، با روش برابری قدرت خرید(PPP)، 1540 میلیارد دلار برآورد کرده است.
با این مقدمات، درآمدی که با تعطیلی شنبه تهران کسب نمی‌شود 2/1 میلیارددلار است و به قیمت امروز ارز در بازار تهران(هر دلار 3835 تومان) تعطیلی شنبه تهران حدود 8000 میلیارد تومان برای اقتصاد ملی و میلیاردها تومان برای خزانه دولت هزینه در بر دارد.
توکلی می‌افزاید: وضع دولت از نظر بدهی به نظام بانکی، نظام پیمانکاری، مردم، سازمان‌های عمومی غیردولتی مانند سازمان تأمین اجتماعی و کارکنان خودش بسیار بالا رفته است: بدهی بخش دولتی به نظام بانکی به 220 هزار میلیارد تومان رسیده است. این قلم در ابتدای سال 1392 مبلغ 91 هزار میلیارد تومان بود. یعنی در طول خدمت دولت یازدهم تقریبا دو و نیم برابر شده است.
بدهی چند ده هزار میلیارد تومانی دولت پیشین به مردم، ناشی از فروش انواع اوراق قرضه در طول خدمت دولت یازدهم بیش از 47هزار میلیارد تومان اضافه شد (ارقام از نماگرهای اقتصادی بانک مرکزی شماره‌های 83 و87 جدول صفحه 18) بدهی به سازمان تأمین اجتماعی به 110 هزار میلیارد تومان رسیده (60 هزار تا پایان دولت قبل و 50 هزار در دولت یازدهم) از بدهی هنگفت دولت به پیمانکاران هنوز هزاران میلیارد تومان باقی است. به این‌ها مطالبات کارکنان دولت را نیز بیفزایید.
کار به جایی رسیده است که به رغم تخصیص اعتبارات کلان به طرح تحول سلامت، به دلیل ماهیت این طرح الان بسیاری از بیمارستان‌های دولتی نه تنها به شرکت‌های پخش دارو بلکه به نانوایی و قصابی هم بدهکارند. در چنین وضعیتی از وضع اقتصادی کشور و خزانه دولت، آیا هزینه‌هایی که برای دعوت از مهمانان خارجی بر اقتصاد ملی و دولت تحمیل می‌شود، عقلایی است؟