به یاد شهید غضنفر فاتحی
از مرض لاعلاج تا مسئولیت در عملیاتها(حدیث دشت عشق)
شهید غضنفر فاتحی، در سال 1345، در روز عید غدیر خم در یکی از بخشهای توابع اصفهان در خانوادهای کشاورز دیده به جهان گشود. در زمان طفولیت دچار یک عارضه شدید گشت که همه دست از او شستند، ولی مادرش او را به یک زیارتگاه که متعلق به یکی از نوادگان حضرت زینالعابدین(ع) بود برد،که شفا یافت.
تحصیلات ابتدایی را در همان روستا به اتمام رساند، ولی به علت راکد شدن کار کشاورزی به تهران عزیمت کرد، در تهران در کنار درس، اشتغال به کار مکانیکی نیز داشت، بعد از انقلاب و تشکیل بسیج، در 15 سالگی عضو بسیج شهدای 7 تیر واقع در میدان شوش شده و با شروع جنگ تحمیلی اولین بار به کردستان رفت و مدتی گردان آنها در محاصره دشمن بود که با تلاش رزمندگان موفق شدند رهایی یابند. در اکثر عملیاتها شرکت فعال داشت از جمله عملیات والفجر 2 (مسئول دسته)، والفجر 8 (مسئول گروهان)، عاشورای 3 (مسئول دسته)، عملیات خیبر و کربلای 5 (مسئول ترابری تیپ فکه).
بعد از عملیات والفجر 8 دوبار مجروح و در بیمارستان بستری شد البته هیچ اطلاعی به خانواده خود نداده بود. در سال 66 بعد از اتمام دوره سربازی در سپاه در شرکت مخابرات استخدام شد، ولی بازهم به دلیل نیاز جبهه به وجود او مرتب به منطقه میرفت. تا اینکه در عملیات بیت المقدس 6، در روز عید سعید فطر سال 1367 در تپه شیخ محمد در حالی که سمت معاونت پشتیبانی تیپ یک ثارالله را به عهده داشت به شهادت رسید.