امام‌صادق(ع) رفیقی داشتند که همیشه با هم بودند. یک روز که امام به محلی به نام «خدائین» می‌رفتند، دوست ایشان و غلامش نیز دنبال حضرت می‌آمدند.
آن شخص در راه متوجه شد که غلامش نیست. سه بار غلام را صدا زد، ولی او را نیافت. وقتی غلام با تاخیر حاضر شد، با عصبانیت گفت: ای پسر زن بدکاره کجا بودی؟ امام صادق(ع) با شنیدن این جمله، دست خود را برپیشانی‌اش زد و فرمود: سبحان‌الله: به مادرش نسبت بدکاره بودن می‌دهی؟! گمان می‌کردم انسان با تقوایی هستی. آن شخص گفت: فدایت شوم! مادر این غلام، کافر است و نسبت زناکار دادن به مشرکین مانعی ندارد!
امام صادق(ع) فرمود: آیا نمی‌دانی که هر امتی را نکاحی مخصوص به خودشان هست و حتی اگر مشرک هم باشند نمی‌شود به آنها دشنام داد؟! (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
1- اصول کافی، ج 4، ص 16