فرض بفرمایید در انتخابات 29 اردیبهشت رقیبِ جناب آقای روحانی، رئیس‌جمهور شده بود. بعد با فاصله کمتر از یک هفته رئیس‌جمهور ایالت متحده به عربستان سفر می‌کرد و بخشی از نتیجه سفرش امضای قرارداد تسلیحاتی 110/000/000/000 دلاری با عربستان بود. در همین سفر درباره تشکیل ناتوی عربی برای خطر افراطی‌گری ایران مذاکره می‌کردند. بلافاصله وزیر خارجه آمریکا از رئیس‌جمهور ما می‌خواست «شبکه تروریسم» کشورش را از بین ببرد و به آزمایش موشک‌های بالستیکی پایان دهد. و باز در همین کمتر از هفت روز، کمیته روابط خارجی سنای آمریکا با رایی قاطع طرحی با نام «قانون مقابله با اقدامات بی‌ثبات‌کننده ایران» را به تصویب می‌رساند و تحریم‌های جدیدی علیه کشورمان وضع می‌کرد.
طبیعتا فریاد وا دیپلماسیای آقای روحانی و ... به آسمان بلند می‌شد و در بوق و کرنا می‌کردند که دیدید ما گفتیم اگر اینها روی کار بیایند کشور منزوی می‌شود؟ مردم یادتان هست ما گفتیم اینها تعامل با دنیا را بلد نیستند؟ یادتان هست ما کلیه تحریمها را در روز اجرای توافق لغو کردیم؟ (حالا آمریکا کلا توافقات را اجرا نمی‌کند به ما ربطی ندارد) یادتان هست گفتیم اگر اینها بیایند سایه جنگ بر سر کشور برمی گردد؟ سایه جنگی بزرگ‌تر از قرار داد صدهزار میلیاردی و تشکیل ناتوی عربی برای مقابله با ایران؟
اما متاسفانه همه این اقدامات در دوره دولتی اتفاق افتاد که مدعی تعامل با دنیاست. بله هنوز مهر شناسنامه مردم در رای به آقای روحانی خشک نشده است که قراردادهای بالا مهر و امضا شد. خوب دولت طبیعتا باید در قبال این تحرکات پاسخ بدهد. باید بگوید چه نسبتی بین انتخاب مجدد آقای روحانی و امضای چنین قراردادهایی هست؟ و باز هم دست خالی دولت، او را به استفاده از یک شیوه غیر منصفانه وامی‌دارد. آقای روحانی می‌گردد دنبال موضوعی که حواس مردم را از اصل مسئله منصرف کند و با توجه به قرار داشتن در ماه مبارک رمضان چه بهانه‌ای مناسب‌تر از «ربنا»؟ رئیس‌جمهور محترم، ربنای شجریان را در صفحه شخصی‌اش قرار می‌دهد و بعد هم طیف رسانه‌ای حامی دولت در اقدامی کاملا حساب شده این مطلب را به یک بحث چالشی تبدیل می‌کنند.
البته جناب آقای رئیس‌جمهور تبحر خاصی در استفاده از این ترفند دارد. در ایام تبلیغات انتخاباتی هم دولتی که باید پاسخگوی عملکرد چهارساله خود باشد با رندی تمام، اساسا هرگز مشغول پاسخگویی نشد و البته هر چند این خیلی هنر است که شما در طول یک ماه تبلیغات، دست خالی ات را مشت کنی و نگذاری کسی آن را باز کند اما نه منصفانه است و نه صادقانه. ولی به هر حال این شگردِ روحانی است. در ایام تبلیغات دولت باید به سؤالات زیر پاسخ می‌داد. این که مهمترین گرهِ تحریمها، تحریم پولی و بانکی بود که بعد از یک سال هنوز پابرجاست، این که عزت پاسپورت ایرانی در تفلیس و جده و ... خدشه دار شد، این که سفره مردم کوچک‌تر شد و ... اما آقای رئیس‌جمهور باز هم با استفاده از شگرد خاص خودش مردم را از مسئله موهوم دیوارکشی خیابانی ترساند. از سایه خرافی جنگ ترساند و هرگز اجازه نداد رقیب دستش را باز کند. آقای روحانی تبریک می‌گویم شما انتخابات را بردید ولی برایتان گران تمام شد. شما از در صداقت و انصاف با مردم وارد نشدید. شما انصاف و صداقت با مردم
را باختید.
حمید وحیدیان