بیسوادترین عوام هم میفهمند که قرارداد باید متوازن باشد(خبر ویژه)
رئیسجمهور در حالی در دومین مناظره نامزدهای انتخاباتی، حجتالاسلام والمسلمین رئیسی را متهم به بیاطلاعی در توافق هستهای کرد که مشی خود وی در خوشبینانهترین نگاه، از بیخبری حکایت میکند.
روحانی در مناظره روز جمعه با تخطئه بیلبوردهای «صداقت آمریکایی» که فریبکار بودن آمریکاییها را نشان میداد، مدعی شده بود: تمام تحریمهای هستهای برداشته شده است.
وی افزود: آقای رئیسی در مسئله هستهای شما چه اطلاعاتی دارید که قضاوت میکنید؟
این درشتگویی روحانی در حالی است که روحانی در تدوین و اجرای برجام اغلب 27 شرط رهبرمعظم انقلاب، شورای عالی امنیت ملی و مجلس را مراعات نکرد و به همین دلیل توافق خسارتباری را روی دست ملت گذاشت که حاوی کمترین ملاحظات حقوقی درباره قراردادهاست.
توضیح اینکه جدای از حقوقدانان و دیپلماتها حتی مردم عادی - چه بسا بیسواد - هم میفهمند که هر قرارداد و معاملهای باید «متوازن، برگشتپذیر و همزمان» باشد به این معنا که اولا وزن تعهدات دو طرف برابر باشد، ثانیا این تعهدات همزمان اجرا شود و ثالثا به نحوی تدوین و اجرا شود که در صورت بدعهدی طرف مقابل، امتیازات واگذار شده قابل برگشت باشد و رابعا مکانیسم حل اختلاف و داوری در آن به گونهای تعبیه شده باشد که منطقا بتوان جرئت شکایت در صورت بدعهدی طرف مقابل را داشت.
اما وزارت خارجه و دولت آقای روحانی به اعتبار بدهکاری پیشاپیش شخص وی در تبلیغات انتخاباتی، رویکرد «توافق به هر قیمت» و «سپس اجرای آن به هر قیمت» و «حفظ توافق به هر قیمت» را در پیش گرفت؛ بنابراین توافقی تدوین شد که برخی امتیازات حتی قبل از اعلام توافق اجرایی شد. و بقیه امتیازات نیز یکجا در چند ماه واگذار گردید (97 درصد 10 هزار کیلوگرم اورانیوم غنی شده به خارج کشور رفت، 15 هزار سانتریفیوژ اوراق شد، در قلب راکتور اراک بتون ریخته شد، غنیسازی در فردو متوقف گردید و...). تازه چندماه بعد یعنی دیماه 1394 بود که موسم اجرای تعهدات آمریکا و غرب فرا میرسید. در این 15-16 ماه گذشته نیز آمریکا تحریمهای اصلی مالی و بانکی را حفظ کرد بلکه مواردی را بر آن افزود و تهدید بانکها و شرکتهای خارجی مایل به همکاری با ایران را شدت بخشید.
اما به اعتبار تنظیم پر ایراد برجام و آبرویی که آقای روحانی برای اغراق و بزرگنمایی برجام گذاشت و نیز به خاطر مکانیسم ماشه تعبیه شده در برجام، وزارت خارجه نه قادر و نه مایل است که به شکایت درباره بدعهدیهای آمریکا بپردازد؛ همچنان که قادر نیست در مقابل بدعهدیهای آمریکا، لااقل برنامه هستهای تعلیق شده را بازیابی کند و این کار دست کم چند سال زمان میبرد.
با این اوصاف آیا حمله روحانی به رئیسی، نوعی فرافکنی توأم با وقاحت نیست؟!