سینما و انتخابات ریاست جمهوری(مهدی امیدی)
يکي از عرصه هاي فرهنگي- اجتماعي کشور که با رفت و آمد دولت‌ها دچار تغيير و تغيُر مي‌شود، سينماست. بررسي آنچه طي سه دهه گذشته بر سينما رفته نشان مي دهد که هر دولتي با شيوه مديريت و سياستگذاري‌هاي فرهنگي خود، هنر هفتم را دستخوش فراز و نشيب‌هايي کرده است. افت يا افزايش فروش فيلم‌ها، ورود يا خروج جريان‌ها و ژانرها، تعطيل شدن يا بازسازي سينماها، پرکار شدن عده اي و کم‌کاري گروهي ديگر و فرآيندهايي از اين دست، هيچ يک در اثر اتفاق و تصادف رخ نداده اند، بلکه دقيقا ناشي از نوع مديريت و خط مشي دولت‌ها در حوزه سينما بوده است.
بنابراين با پايان فعاليت دولت یازدهم و آغاز به کار دولت دوازدهم، می‌توان انتظار داشت که يک دوره جديد ديگر براي سينماي ايران آغاز شود. البته اين هم از نشانه هاي وابستگي شديد سينماي ما به دولت و از مشکلات بزرگش است که وضعيت آن به کار قوه مجريه بستگي دارد. اين درحالي است که هنر هفتم در کشورهاي صاحب صنعت سينما - ازجمله هاليوود- راه خود را مي رود و داراي چشم انداز و دستورِ کار معين و مدوني است. به همين دليل هم در آمريکا چه بوش رئيس‌جمهور باشد، چه اوباما و چه فرد ديگري، باز هم هاليوود مروج سرمايه‌داري و مدافع سلطه گري صهيونيسم است. به هر حال، اکنون در ايران شرايط به‌گونه‌اي است که سينما نه تنها با رفت و آمد دولت‌ها و رؤساي جمهور که با تغيير وزير ارشاد و معاونت سينمايي وي، سمت و سوي ديگري مي‌يابد.
مصداق بارز چنین مسئله‌ای با روی کار آمدن دولت به اصطلاح اصلاح‌طلب در سال 76 رخ داد. پس از این تغییر، آهنگ سينماي ايران ناگهان رو به زوال و کندي رفت. ميزان استقبال مردم از فيلم‌ها کاهش يافت، تعداد قابل توجهي از سالن‌هاي سينما تعطيل شدند، تنوع مضموني آثار محدود شد و حتي برخي از گونه‌هاي سينمايي به کلي محو شدند، بسياري از هنرمندان منزوي شده و امکانات و امتيازات سينما به افراد خاصي اختصاص يافت و ...
در همه جاي جهان، يکي از سياست‌هاي جريان‌هاي سياسي وفادار به سرمايه‌داري و اشرافيت و طالب سازش با نظام سلطه در صحنه بين‌الملل، اباحه‌گري فرهنگي است، اتفاقي که هم پس از دوم خرداد سال 76 و روي کار آمدن دولت شبه اصلاح‌طلب و هم با روی کار آمدن دولت به اصطلاح اعتدال در ايران رخ داد. در هر دو دوره، سینما و سینماگران ارزشی و وفادار به خانواده و ارزش‌ها منزوی و سرکوب شدند و در مقابل، فیلم فارسی و سینمای جشنواره‌ای پر و بال گرفت!
بايد منتظر ماند و ديد که آيا نتیجه دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، ادامه شرایط رو به زوال سینمای ایران خواهد بود یا مبدأ تحول در این عرصه؟