سمیرا خطیب زاده

در طول 38سالی که از پیروزی انقلابمان می‌گذرد، هر جا که انقلابی عمل کردیم و دست بر زانوهایمان گرفتیم و بلند شدیم، کوه مشکلات و سختی‌ها را به زانو درآوردیم و در مقابل، هر جا که دچار تساهل و تسامح شدیم، و کلیشه‌های دست و پاگیر غربی، ذهنمان را در حصار کشید، درجا زدیم و خیلی وقت‌ها عقبگرد هم داشتیم.
زمانی که فکر کردیم اگر چهار تا اصطلاح پر طمطراق غربی از قبیل «توسعه» و «توسعه یافتگی» را با لهجه غلیظ انگلیسی‌اش، در کنفرانس‌ها و همایش‌های دکوریمان مطرح کنیم، حقیقتا کشورمان توسعه یافته می‌شود، انگار یادمان رفته بود که خیلی از سرداران جوان و گمنام دفاع مقدس که سن و سالی هم نداشتند، کم ادعا اما پرتلاش، کاری کردند که کارشناسان و تحلیلگران غربی را انگشت به دهان کرد.
هر زمان خواستیم چشم و گوش بسته نسخه‌های غلط و وارداتی سازمان‌های به اصطلاح بین‌المللی و جهانی را برای درمان مشکلات داخلی خود بپیچیم، مشکلمان که حل نشد هیچ! سر و کله صدها درد و مرض ناعلاج غربی و غربزدگی از گوشه و کنار جامعه ایرانیمان بیرون زد، بخصوص این اواخر که حتی در کمال وادادگی آب خوردنمان هم مشروط به سر میز نشستن و گپ زدن با همین خارجی‌هایی شد که از روز اول هم پایان ماجرای داستان «اعتماد بره به گرک» را حفظ حفظ بودند و در عجب از اینکه ما چرا داستان‌های کودکیمان را فراموش کرده‌ایم!
کاش حداقل گوش برخی مسئولانمان به نصیحت‌های پدرانه و مشفقانه ولی امرمان کمی شنوا بود و شعار «اقتصاد مقاومتی» چندین و چند ساله و مکرر ایشان را فقط سربرگ نامه‌های دولتیمان نمی‌کردیم و برایش شعور خود را خرج می‌کردیم.
کاش می‌فهمیدیم که اگر مثل زمان پیروزی این انقلاب و دوران هشت سال دفاع مقدس، تکیه بر توان داخلی کشور کنیم و مدیریتمان «جهادی» باشد نه «ادعایی» مشکلات اقتصادی و رکود و بیکاری هم در مقابل عزم و همتمان کوتاه خواهند آمد.
کاش برخی می‌فهمیدند که این حرف‌ها تنها شعار و شور نیست و در کلمه کلمه اش محتوا و عمقی نهفته است که آدرسش را باید از شهیدانی چون احمدی روشن‌ها و شهریاری‌ها گرفت که در طی کردن قله‌های دانش هسته‌ای بومی، دشمنان پیشرفت و استقلال کشور را به چنان ترس و وحشتی انداختند که وجودشان را تاب نیاوردند، شاید هم نگران الگو شدنشان بودند که هدف تیر قساوت و عداوتشان نمودن اما به کوری چشمان کوته بینشان شهادت آنان را تا ابد الگو کرد.
اما سرنوشت کشورمان که به پیچ سرنوشت ساز انتخابات رسید، دوباره «راهبر» دلسوز نظام راه را از بیراهه نشان نامزدهایی داد که اندک زمانی بعد یکیشان سکان‌دار سکان اجرایی کشور خواهد شد.
«... من به همه‌ این آقایان نامزدهای انتخابات این را عرض می‌کنم و قبلاً هم عرض کردم که تصمیم بگیرند و به مردم هم بگویند و در تبلیغاتشان هم بگویند، قول هم بدهند که برای پیشرفت امور کشور، برای توسعه‌ اقتصادی، برای بازکردن گره‌ها، نگاهشان به بیرون از این مرزها نخواهد بود، نگاه به خود ملت خواهد بود.»
دیگر با این جملات تاکیدی رهبر معظم انقلاب حجت بر تمامی نامزدهای محترم ریاست جمهوری تمام است. حجتی که اگر بر چشم نهند در چشم مردم عزیزند و عاقبت بخیر.
مردم هوشیار و با بصیرت ایران نیز مثل همیشه چشمان تیزبین خود را در روزهای باقی مانده به برگزاری انتخابات بر اقدامات و شعارهای نامزدها، بیش از گذشته باز و هوشیار نگاه خواهند داشت و «تکیه بر توان داخلی» را در شعار و عمل نامزدها رصد خواهند نمود.