محمد میرزاطبیبی

 ما در کشورمان «نخبگان سیاسی» را برای اصلاح امور اقتصادی، معیشتی  و بطور کلی اداره جامعه، گزینش می‌کنیم. در جوامعی چون نظام اسلامی ما «عرصه انتخابات» بهترین میدان برای گزینش تفکر اصلح در حوزه سیاسی است و سیاست، واسطه‌ای برای اصلاح وضعیت کلی جامعه تلقی می‌گردد.
 با این توصیف، اهمیت انتخابات پیش رو برایمان مشخص می‌شود. در این میان وظیفه انتخاب مردم نیز بس دشوار و سنگین است. نفس اهمیت حضور و مشارکت حداکثری مردم در انتخابات آن قدر عیان است که نیازی به دلیل افزون‌تر و توضیحی اضافه‌تر بر آن نیست، چرا که عموم مردم در صحنه بوده‌اند و پیش از این حق حکومت بر خود را اثبات کرده اند.
و اما حق مردم بر حکومت هنوز بر زمین مانده یا آن که همه اش ارائه نشده که این وظایف و تکالیف مسئولین و به ویژه نامزدهای انتخاباتی را دو چندان می‌کند. مطالبات مردم همان مطالبات انقلاب است و اثبات کارآمدی نظام همانی است که ملت ایران بارها و سال‌ها فریادش را می‌زنند، آنانی که این صدا را بشنوند و کمر همت برای تحقق آن بندند، به حق که مردمی و انقلابی‌اند.
پای درد دل برخی از هموطنان، تحصیل‌کردگان و فعالان این مرزو بوم که می‌نشینیم، صدای ملت را بهتر می‌شنویم و مطالبات و نیازهای آنان را بیشتر درک می‌کنیم؛ از اوضاع معیشتی مردم گرفته تا وضعیت کلان اقتصادی کشور همچون تولید و اشتغال و ...
تحقق خواسته‌های انتخاباتی
با حضور پیوسته و انتخابی آگاهانه
مشارکت مردم در انتخابات را باید به نوعی سهیم دانستن آنان در اداره کشور دانست. انتخاب مسئولین لایق انقلابی حقی است که بر عهده مردم است، بنابراین فرصت ایام انتخابات را باید فرصتی مغتنم برای گزینش بهترین فردی دانست که می‌توان اداره کشور را به او واگذار کرد.
 شخصی که با او در مورد اهمیت مشارکت حداکثری مردمی و چرایی حضور در صحنه انتخاباتی هم سخن شدم، روحانی جوان خوش‌برخوردی است که با ما در طول مدت تهیه گزارش همراه می‌شود. «ابوالفضل صیاد» در پاسخ به سؤال گزارشگر کیهان که حضور مردم در میدان انتخابات به چه معنا است و چه آثاری می‌تواند به دنبال خود داشته باشد، می‌گوید: «اگر مردم بخواهند در سرنوشتشان مؤثر باشند باید در عرصه نظر و عمل نشان دهند که چه خواسته‌ای از مسئولین خود دارند و چه آرمان‌هایی را دنبال می‌کنند. نمی‌توان سرنوشت خود را به دست کسانی دیگر سپرد چرا که در این صورت اشخاص و گروه‌های دیگری که مورد پسند ما نیستند برای ما تصمیم‌گیری می‌کنند. به عبارتی نباید خود را از عرصه تصمیم گیری و دخالت در آن چیزی که بر زندگی و آینده ما تأثیرگذار است، حذف کرد. باید در میدان بود تا بتوانیم خواسته‌های خود را محقق کنیم. حضور در صحنه یعنی  به خود و آینده خود علاقه مند بودن و احترام قائل شدن به سرنوشت اجتماعی که در آن زندگی می‌کنیم.»  
«نعیم کیانی» یکی از فعالان سیاسی دانشگاهی درباره این مسئله و مشارکت مردمی در دو انتخابات آتی ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا، با ذکر این نکته که موضوعات اقتصادی دقیقا مانند چهار سال قبل و دوره انتخابات قبلی هنوز مبتلابه مردم بوده، چرا که وعده‌ها آن طور که باید محقق نشده و همچنان مشکلات اقتصادی در کشور حرف اول را می‌زند، توضیح می‌دهد: «مطابق آمارهای رسمی کشور، دست کم پنج میلیون بیکار داریم که اگر بخواهیم مشکلات برطرف شود نیاز به حضور و در صحنه بودن توده‌های مختلف مردم با هر سلیقه و نحله فکری حس می‌شود. در این دوره نیز همانند گذشته مباحثی چون اشتغال جوانان، دوباره بحث لغو تحریم‌های بانکی و نفتی و لزوم توجه به تولید و صنعت داخلی مهم است. تشخیص اینکه کدام کاندیدا و نامزدهای انتخاباتی چه ریاست جمهوری و چه شوراهای شهر و روستا راه حل‌های مناسب‌تر و تازه تری دارند بر دوش مردم است. مردم می‌توانند با بصیرت و آگاهی خود در ایام انتخابات، گزینه مورد نظر و تنها راه‌حل برای تغییر و سامان یافتن اوضاع اقتصادی را در صندوق‌های رأی بیندازند. به هر حال در هر انتخاباتی قشرهای متعدد مردم صاحب رأی هستند. امسال نیز نامزدها فارغ از سلایقشان سعی می‌کنند تا گروه‌های دانشجویی، کارگری، نخبگان، کارمندان و سایر اقشار اجتماع را نسبت به برنامه‌های خود جلب نمایند.»
شعارهای انتخاباتی معقول و باورپذیر باشد
در ادامه صحبت‌هایی که بین ما رد و بدل می‌شود، در مورد وعده‌های نامزدهای انتخاباتی سخن به میان می‌آید و نعیم کیانی صحبت‌هایش را با توجه به این موضوع ادامه می‌دهد و می‌گوید: «تبلیغات کاندیداها در این دوره شاید همان وعده‌های دوره قبلی باشد، با این تفاوت که احتمالا این بار وعده‌ها با توجه به اتمام وعده‌های بر زمین مانده 4 سال گذشته گفته می‌شود. نامزدها اصولا دائم وعده می‌دهند و پس از دوره چهار ساله این عبارت گفته می‌شود که 4 سال برای اصلاح امور کم است. در دوره گذشته سخن از تعامل و مذاکره برای برون رفت از مشکلات اقتصادی به میان می‌آمد که مثلا اگر سرمایه گذاری شود مشکلات حل می‌گردد، به همین جهت نیز دور از ذهن نیست که در دوره آتی نیز مباحثی چون برجام و از این دست مسائل باز مطرح شود و دست مایه قرار گیرد.»
معمولا در ایام انتخابات وعده‌ها اصطلاحا کیلویی داده می‌شود اما در میدان عمل یا به فراموشی سپرده می‌شود یا با هزار بهانه به دوران قبلی و مدیران گذشته و یا به دشواری «اقدام و عمل» ربط داده می‌شود.
«سامان رحمت آبادی» فرد دیگری که کارشناس فرهنگی و رسانه‌ای است در خصوص وعده‌ها و تبلیغات نامزدهای انتخاباتی توضیح می‌دهد: «نامزدها بهتر است وعده‌هایی که در حوزه اختیارات قانونی آنان نیست ندهند. به عنوان مثال شوراها در مورد مسائل آبادانی و عمرانی شهر تصمیم گیری می‌کنند اما اداره کلی شهر به استانداری‌ها و فرمانداری‌ها برمی‌گردد که راهبردی‌تر است. البته خوب است تا به لحاظ قانونی  بر حدود اختیارات و نظارت‌های اعضای شورا افزود. یا اینکه می‌توان برای قوی‌تر کردن مصوبات شوراها بیشتر تأمل کرد. در مورد ریاست جمهوری نیز نباید آن دسته از وعده‌هایی که محقق شدنی نیست و بیشتر جنبه فریب افکار عمومی دارد داده شود؛ مانند رفع کلی بیکاری و تورم و... چرا که در این موارد نمی‌توان قول صددرصدی داد بلکه آن چیزی که در حد توان است و ظرفیت کشور اجازه می‌دهد باید در میدان هزینه شود. بنابراین شعارها باید معقول و باورپذیر باشد. مسئولین باید بدون سیاسی‌کاری در مورد شعارهایی که می‌دهند به باورپذیر بودن آن توجه داشته باشند و بدانند حرف‌هایی که می‌زنند را باید عمل کنند. بنابراین نامزدها از دادن وعده‌های الکی و بیخودی بپرهیزند.»
تعهد انقلابی و کارآمدی اجرایی
دو معیار مهم گزینش فرد اصلح
حتما خوانندگان این گزارش نیز بارها به این مسئله برخورده‌اند که گاهی میان کارآمدی یک مدیر و میزان تعهد و وفاداریش به ارزش‌های اسلامی و انقلابی در جامعه تفکیک صورت می‌گیرد، آیا واقعا چنین است؟ هر چند این موضوع در فرصت محدود این گزارش نمی‌گنجد اما اگر به منابع دینی رجوع کنیم یا اصطلاحا از اهل فن در این مورد بپرسیم به یک جواب بیشتر نخواهیم رسید و آن اینکه اصولا کارآمدی از تعهد برمی خیزد چرا که مسئولی که از هر تعهدی شانه خالی می‌کند و به ارزش‌های کشور و نظامی که در آن مسئولیت گرفته پشت می‌کند نمی‌تواند و نخواهد توانست موانع سر راه انقلاب را بردارد و پیشرفت به ارمغان آورد. بنابراین برای انتخاب اصلح ملاک اصلی باید وفاداری به انقلاب و میزان تعهد به ارزش‌های نظام اسلامی باشد تا نتیجه مطلوب ملت در سایر جوانب پیشرفت نیز حاصل شود.
 نعیم کیانی در این مورد می‌گوید: «مسئولینی که بر روی مباحث انقلابی و اصلاح ساختار اقتصادی ما حرفی برای گفتن دارند باید شناسایی گردند، رسانه‌ها در جهت شناسایی و معرفی مدیران لایق انقلابی وظیفه‌ای خطیر دارند. بنابراین در جریانات انتخاباتی نه فقط مسئولین و مردم موثرند بلکه رسانه‌ها به صورت جدی اثرگذارند و می‌توانند یک حلقه مکملی را با هم تشکیل دهند. رسانه‌ای که اعتقاد به مباحث خودکفایی و استقلال و عدم اعتماد به آمریکا دارد باید برای مخاطبین خود که از مشکلات اقتصادی رنج می‌برند یک پیوند موثر و باورپذیری ایجاد کند.»
سامان رحمت آبادی نیز در این مورد با تأکید بر این نکته که مردم براساس معیارهایی که رهبری بارها گفته‌اند به میدان انتخاباتی بیایند و با توجه به سابقه انقلابی افراد رأی دهند تا فرد اصلح انتخاب شود، ادامه می‌دهد: «برای انتخاب فرد کارآمد و انقلابی ملاک‌ها و معیارهایی وجود دارد که مردم باید به دنبال این معیارها که با کمی تحقیق و پرسش به دست می‌آید بروند و شاخصه‌های فرد اصلح را در بیانات رهبری جستجو کنند. از جمله معیارها و ملاک‌هایی که در این مورد وجود دارد و لزوم توجه به آن و اطمینان از وجود این معیارها  در فرد مورد نظر ضروری است، می‌توان به انقلابی بودن و ماندن، دوری از اشرافیت، خدمت صادقانه به خلق، داشتن رویکرد عملیاتی به اقتصاد مقاومتی، پرهیز از حرف و شعارهای پی در پی به جای اقدام و عمل، فروتنی مقابل مستضعفین و عموم مردم، احساس وظیفه و دین به انقلاب و کشور داشتن، مردمی و مردم‌دار بودن، اعتقاد به ایستادگی در برابر دشمن داشتن و با نفوذ مقابله کردن و از این دست موارد که باید حتما قبل از رأی دادن مورد توجه قرار گیرد تا به یک باره فردی بر خلاف این معیارها در رأس کار نیاید.»
حرف اول را اخلاق می‌زند نه تشویش اذهان و تهمت به رقبا
«عباس رمضانی» راننده تاکسی است که مسیر انقلاب تا فردوسی و بالعکس را طی می‌کند. در اتومبیل او نشستم و در طول مسیر در مورد موضوع گزارش و بحث داغ انتخابات پیش رو به گفت و گو پرداختم. رمضانی با این توضیح که کاندیداها و نامزدهای انتخاباتی اگر بخواهند یکدیگر را تخریب و به جای اثبات توانایی‌های خود، طرف مقابل خود را مورد هجمه قرار دهند، مردم به راحتی آنان را خواهند شناخت و از انتخاب‌های بعدی خود حذف خواهند کرد، می‌افزاید: «اخلاق در انتخابات پیش رو حرف اول را می‌زند چرا که مردم از درگیری‌های احزاب و اشخاص با یکدیگر گلایه مند شده‌اند. بهترین معیار در انتخابات قانون است اما برخی با پنهان شدن در نقاب قانون، انواع تهمت‌ها و بدرفتاری‌ها را با نامزدهای دیگر از خود نشان می‌دهند.»
رحمت آبادی نیز در این مورد توضیح می‌دهد: «یکی از مسائل مهم در انتخابات آینده این است که از بداخلاقی‌ها پرهیز شود و به جای تخریب رقبا و سایرین از برنامه‌های خود سخن گفته شود چرا که ممکن است در یک فضای مخرب و جنجالی، اردو کشی‌های سیاسی و حزب‌بندی‌های انتخاباتی ایجاد شده و گروه‌های دیگر هم از این بابت تخریب شوند و فضا دو قطبی شود که در این شرایط اتخاذ تصمیم درست توسط مردم مشکل می‌شود.»
این کارشناس مسائل رسانه‌ای در ادامه این موضوع و در پاسخ به این سؤال گزارشگر کیهان که مسئولین و فعالین انتخاباتی چگونه بر مطالبات مردم می‌توانند اثرگذار باشند با ذکر این نکته که گفته می‌شود مدیران و مسئولین یک جامعه، الگوی مردم آن جامعه هستند، ادامه می‌دهد: «اگر قرار باشد احزاب و حامیان و اطرافیان آنان به ادبیات و گفتمان تبلیغاتی خود در انتخابات بی‌توجه باشند به‌طور یقین رفتار آنان در جامعه فرهنگ‌سازی شده و به تدریج نهادینه می‌شود. اگر نخبگان سیاسی رفتارهای افراط گرایانه و بدون منطق از خود نشان دهند ممکن است بر گفتمان کلی جامعه اثرات سویی باقی بگذارد و آثار آن شاید تا سال‌ها باقی بماند. اما اگر رفتار انتخاباتی صحیح باشد، به تدریج باعث اصلاح کلی وضعیت جامعه می‌گردد. مسئله رعایت اخلاق اسلامی در ایام انتخابات بسیار حساس و مهم است. آبروی ریخته جمع نمی‌شود و دروغگویی، اتهامات بی‌اساس، آمار دادن‌های غلط و تخریب و فریب افکار عمومی به تشویش جامعه می‌انجامد و ما را از ثبات و آرامش دور می‌کند.»