پدیده ۱۴ ساله تنیس روی میز ایران گفت: برد من مقابل قهرمان جهان و المپیک یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های تاریخ ورزش ایران است که به لطف خدا رقم خورد.

بنیامین فرجی با اشاره به اینکه از پنج سالگی به رشته تنیس روی میز روی آورده، اظهار داشت: پدرم قبلا عضو تیم ملی بود و بیشترین نقش را در علاقه و فعالیت من به تنیس روی میز داشت. اولین ایرانی هستم که در رده سنی نوجوانان بالاتر از چین، ژاپن، کره جنوبی و چین تایپه قرار گرفتم و قهرمان جهان شدم. خیلی از این موضوع خوشحالم که در این رده نفر اول جهان هستم.

وی درباره شکست قهرمان جهان و المپیک در مسابقات قهرمانی آسیا، عنوان کرد: پیروزی مقابل قهرمان جهان و المپیک کار تاریخی بود که انجام دادم. به خاطر پیروزی مقابل قهرمان چینی خیلی خوشحالم. در راه رسیدن به این هدف بی‌نظیر از پدر و مادرم تا رئیس فدراسیون، مربیان تیم‌های ملی نوجوانان و بزرگسالان کمک کردند و از احسانی مهر، خلیلی نیا و رئیس هیئت تهران و اعضای تیم‌های ملی تشکر می‌کنم که در کنارم بودند و به من یاری رساندند.

پدیده تنیس روی میز ایران عنوان کرد: در این مدت حریف تمرینی من پدرم بود و مردم ایران و خبرنگاران هم واقعا به من انگیزه و روحیه می‌دادند. همه آنها در موفقیت من اثرگذار بودند. برد قهرمان جهان و المپیک در رشته پینگ‌پنگ برای ایرانی‌ها به ویژه یک نوجوان ۱۴ساله یک کار نشدنی بود و من با حمایت و کمک همه توانستم به این برد تاریخی برسم.

وی ادامه داد: من هر روز دو جلسه تمرین و بدنسازی دارم و خیلی سخت تمرین می‌کنم. ابتدا که فعالیتم را در تنیس روی میز آغاز کردم و در مسابقات مختلف بازی کردم، کسانی که من را نمی‌شناختند فکر می‌کردند که راحت می‌بازم زیرا من یک نوجوان هستم. زمانی که مسابقه‌ای را بردم بازم کسی باورش نمی‌شد که به برد رسیدم.

فرجی در پاسخ به این پرسش که حریف چینی پس از شکست چه واکنشی نشان داد، خاطرنشان کرد: این برد من یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های تاریخ ورزش ایران است که به لطف خدا رقم خورد. به همین دلیل حریفم شوکه شده بود و باورش نمی‌شد. او بعد از باخت با من خیلی رفتار شایسته و بزرگ منشانه‌ای داشت. نه تنها وی بلکه مربی و هم تیمی‌هایش چنین رفتار محترمانه‌ای داشتند زیرا همه آنها عنوان‌دار جهان و المپیک هستند.

ملی‌پوش تنیس روی میز ایران اضافه کرد: بعد از این برد نگاه‌ها به من خیلی تغییر کرد و امیدوارم بتوانم در آینده طلای نوجوانان و جوانان جهان و المپیک و بعد از آن طلای المپیک ۲۰۳۲ استرالیا کسب کنم و باعث افتخار خودم، خانوادم، کشورم و مردم ایران باشم زیرا همه بسیار به من روحیه می‌دهند و حمایتم می‌کنند.